Οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι έδωσαν ακόμα ένα ηχηρό μήνυμα στους ηγέτες τους την Κυριακή για την αποτυχία τους να ξεπεραστεί η κρίση χρέους που έχει ωθήσει ένα μεγάλο μέρος της περιοχής σε οικονομική δίνη.
Λιγότερο προφανές είναι τι περιμένουν οι Ευρωπαίοι από τις κυβερνήσεις τους. Στην Ελλάδα και τη Γαλλία, η εξουσία άλλαξε χέρια όπως και στην Ισπανία και την Ιταλία πρόσφατα. Αλλά οι νέοι ηγέτες θα δυσκολευτούν να ασκήσουν πολιτικές που θα αποκλίνουν σημαντικά από τη λιτότητα που προασπίζεται η Γερμανία, η καταφανής ταμίας της Ευρώπης.
Ως η μόνη υγιής μεγάλη οικονομία της Ευρώπης, η υποστήριξη της Γερμανίας είναι απαραίτητη για οποιαδήποτε αλλαγή. Η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και η κυβέρνησή της, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση στη Γερμανία, κατέστησε σαφές τις τελευταίες εβδομάδες ότι δεν θα χαλαρώσει τις απαιτήσεις λιτότητας, ανεξάρτητα από το ποιος κέρδιζε τις εκλογές της Κυριακής.
«Θα παραμείνουμε όσο αποφασισμένοι στα θέματα αυτά όσο και στο παρελθόν», δήλωσε ο Volker Wissing, ειδικός οικονομικής πολιτικής των Ελεύθερων Δημοκρατών, εταίρος στην κυβέρνηση συνασπισμού της κας Μέρκελ. «Αγωνιζόμαστε για τη σταθερότητα του νομίσματος. Δεν υπάρχει δυνατότητα να χαλαρώσει το νόμισμα με τη Γερμανία».
Οι ασιατικές αγορές άνοιξαν χαμηλότερα τη Δευτέρα, εν μέρει ως αντίδραση στις εκλογές. Στην αρχή των συναλλαγών, το Τόκιο υποχώρησε κατά 2,8%, η Αυστραλία κατά 1,6%, το Χονγκ Κονγκ κατά 2,3% και η Νότια Κορέα κατά 1,7%.
Η στροφή μακριά από τη λιτότητα θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω ρευστοποιήσεις στις αγορές. Αν ο Φρανσουά Ολάντ, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλίας, ακολουθούσε μια κεϋνσιανή πολιτική στο πρόγραμμα τόνωσης της οικονομίας, για παράδειγμα, οι επενδυτές θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τη δέσμευση της Γαλλίας προς τη δημοσιονομική πειθαρχία. Αυτό θα θέσει την πιστωτική της αξιολόγηση (βασικός παράγοντας χαμηλού κόστους δανεισμού) σε κίνδυνο.
«Ακριβώς επειδή οι επενδυτές ανησυχούν όλο και περισσότερο για την έλλειψη ανάπτυξης στην περιφέρεια της Ευρωζώνης δεν σημαίνει ότι οι κεϋνσιανές πολιτικές θα τύχουν καλής υποδοχής από τις αγορές,» δήλωσε ο Νίκολας Σπύρο της Spiro Sovereign Strategy, εταιρεία ερευνών, με έδρα το Λονδίνο. «Μάλλον το αντίθετο. Κάθε βραχυπρόθεσμη δημοσιονομική τόνωση της περιφέρειας θα αναζωπυρώσει τις ανησυχίες ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμα περισσότερο και θα υπονόμευε σοβαρά την αξιοπιστία της Γερμανίας και της ΕΚΤ.»
Ακόμη και μετά τις αλλαγές στην πολιτική σκηνή, η κα Μέρκελ και οι άγρυπνοι σύμμαχοι της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παραμένουν σταθερά στο τιμόνι της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής. Όπως και η κα Μέρκελ, και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι καθώς και ο ισχυρός πρόεδρος της Bundesbank Γενς Γουάιντμαν αντιτάσσονται σε πιθανή χαλάρωση των ρυθμών των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, καθώς και στη δημοσιονομική τόνωση ή τη δημιουργία κοινών ευρω-ομολόγων.
Επιπλέον, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναμένεται να αναλάβει την ηγεσία της ευρωζώνης, ένα βασικό όργανο για τη διαμόρφωση πολτικής για την αντιμετώπιση κρίσεων στη ζώνη του ευρώ. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι ελέγχουν ήδη άλλα υπάρχοντα μέσα για την καταπολέμηση της κρίσης στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων και του κύριου ταμείου διάσωσης, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Το Βερολίνο θα μπορούσε ενδεχομένως να φανεί διαλλακτικό σε κάποιους συμβιβασμούς, όπως τη χρήση του ταμείου διάσωσης για την αρωγή των τραπεζών.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι από τους μεγαλύτερους κατόχους κρατικού χρέους στην περιοχή και έχουν αναγκαστεί να αναλάβουν σημαντικές απώλειες. Επιπλέον, η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος που προκαλείται από τις βαθιές περικοπές των δημοσίων δαπανών σε χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν ασκήσει πρόσθετη πίεση στις τράπεζες καθώς δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς δεν εξυπηρετούν τα δάνεια τους.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, το ταμείο διάσωσης της Ευρώπης μπορείνα δανείζει κεφάλαια μόνο σε κυβερνήσεις και όχι απευθείας στις τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι μια χώρα όπως η Ισπανία θα πρέπει να αναλάβει σημαντικά νέα χρέη για να διασώσει το τραπεζικό της σύστημα, απειλώντας τη δική της πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές. Το Βερολίνο έχει βρεθεί υπό πίεση να δεχτεί μια χαλάρωση των κανόνων αυτών, αλλά έχει μέχρι στιγμής αντισταθεί, εν μέσω ανησυχιών ότι οι τράπεζες θα εξαρτηθούν από την ενίσχυση αυτή.
Ένα μεγαλύτερο ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί να επεκταθεί η ευρεία λαϊκή αντίδραση στη Γαλλία, την Ελλάδα και άλλες γωνιές της ζώνης του ευρώ - και αν τελικά θα μπορούσε να υπονομεύσει τις προσπάθειες να σωθεί το ευρώ.
Πριν από την κρίση χρέους, λίγοι Ευρωπαίοι είχαν συνειδητοποιήσει το βαθμό στον οποίο θυσιάζεται η εθνική κυριαρχία τους με την ένταξή στην νομισματική ένωση. Αλλά στην Ελλάδα, την Ισπανία και άλλες χώρες που δοκιμάζονται, η αυξανόμενη πολιτική και οικονομική επιρροή του Βερολίνου είναι ενδεικτική της αυξανόμενης αδυναμίας των δικών τους κυβερνήσεων.
Ο κ. Ολάντ ζήτησε αλλαγή στο δημοσιονομικό σύμφωνο της Ευρώπης - ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής της κας Μέρκελ στον αγώνα για την επίλυση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης. Έχει επίσης υποσχεθεί να ακολουθήσει μια εναλλακτική λύση για ένα σύμφωνο ανάπτυξης που θα τροφοδοτήσει με κάποιο τρόπο κεφάλαια τις αποδυναμωμένες οικονομίες της Ευρώπης.
Ωστόσο, μια νέα προσέγγιση θα είναι δύσκολη χωρίς κάποια υποστήριξη της Γερμανίας. Ο κ. Ολάντ «δεν θα καταφέρει να ανατρέψει τα πάντα στην Ευρώπη,» δήλωσε ο Joachim Scheide, επικεφαλής οικονομολόγος του Παγκόσμιου Οικονομικού Ινστιτούτου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.