Το πειραματόζωο μίλησε...

Του Θωμά Θ. Σιώμου

Το «πειραματόζωο» μίλησε, τα «βιοπολιτικά εργαστήρια» των αγορών» εκλαμβάνουν όσα το πειραματόζωο είπε ως χρησμό και προσπαθούν να το αποκωδικοποιήσουν. Δεν αρκούνται στην αποδοχή της σαφέστατης δήλωσης του εκλογικού αποτελέσματος που αποδοκίμασε όσους διαχειρίστηκαν για περισσότερα από δύο χρόνια τις τύχες των επιβατών του Τιτανικού χωρίς να μπουν στο κόπο να απευθυνθούν με σαφήνεια και ειλικρίνεια προς τους επιβάτες  του. Αμετανόητοι κηπουροί όπως ο κ. Γερουλάνος ακόμη και την ύστατη στιγμή στο ΣΚΑΪ απαντούσε σε λάθος ερώτημα υιοθετώντας τη μέθοδο του αδιάβαστου μαθητή ή του σκανδαλιάρη συζύγου που ότι και αν τους ρωτάς αυτοί απαντούν μόνο στο ερώτημα με το οποίο αισθάνονται ασφαλείς.

Όσοι ανέχτηκαν και επιφύλαξαν τη τύχη του συμβολικού ναυαγίου για τη χώρας μας συνέχισαν να απαντούν ως την τελευταία στιγμή στο ερώτημα «πόσο αναγκαία ήταν όλα αυτά;» ενώ το ερώτημα ήταν άλλο: επανειλημμένα όσοι δεν συμμετείχαμε στη διαχείριση της κρίσης και της διακινδύνευσης θέταμε το ερώτημα «πόσο δίκαια ήταν όλα αυτά;».

Η σπουδή και ο ζήλος που επιδεικνύουν όσοι  συναίνεσαν σε αυτό το
«αναγκαίο κακό» να αναδείξουν  την  τελεολογία του ναυαγίου που προϋποθέτει τη θυσία ορισμένων από τους επιβάτες του Τιτανικού δεν έχει να κάνει μόνο με τη σαφέστατη επιδίωξη της εγκαθίδρυσης μιας βιοπολιτικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιτρέπει σοκαριστικούς  χειρουργικούς χειρισμούς ακόμη και στα πιο πυρηνικά χαρακτηριστικά της νεοελληνικής κουλτούρας αλλά κυρίως αφορά στην αδυναμία να επιχειρηματολογήσουν σχετικά με το δίκαιο αυτού του ναυαγίου και τον τρόπο με το οποίο διαμοιράστηκαν τα βάρη και οι συνέπειες του.

Τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα και το ΛΑΟΣ όσοι δηλαδή εμπνεύστηκαν και συνέναισαν στην αδιαπραγμάτευτη διασωλήνωση του νεοελληνικού κοινωνικού σώματος και την τοποθέτηση του στην εντατική μονάδα των αγορών προκειμένου να δείξουν πως ανέλαβαν δράση δεν αναλογίστηκαν ποτέ  πως μερικές φορές είναι καλύτερα να μην πράτεις παρά να προβαίνεις σε πράξεις που δεν επιδέχονται καμίας επανόρθωσης.

Το ΠΑΣΟΚ εναντιώθηκε στο πιο πυρηνικό από τα υπαρξιακά και ιδεολογικά του ερείσματα, επιτέθηκε στους μη προνομιούχους. Τη στιγμή που οι πρώτοι ζητούσαν από κάπου να πιαστούν για να σωθούν η κυβέρνηση αλλά και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (με ελάχιστες εξαιρέσεις που διαγράφησαν) πάτησαν με δύναμη τα δάκτυλα στις λαβές των μη προνομιούχων προσφέροντας τους μια αγανακτισμένη και οδυνηρή πτήση ή πτώση στο κενό.

Η ΝΔ παρασύρθηκε σε ένα ηδονικό κυβερνητισμό που δεν μπορούσε να είναι αρκετός στις συνθήκες έκτακτης ανάγκης που διαμορφώθηκαν.

Το ΛΑΟΣ αποκαλύφθηκε και έμεινε γυμνό και αναντιπροσώπευτο.

Η Χρυσή Αυγή ανέλαβε να βάλει τάξη (με την οποία διαθέτει μια ψυχαναγκαστική προνομιακή σχέση) και να καθαρίσει το «στρατόπεδο συγκέντρωσης» που το λένε Ελλάδα, από όπου όλοι θέλουν να δραπετεύσουν , οι νέοι , οι άνεργοι, οι επιστήμονες, οι φοιτητές ακόμη και οι μετανάστες που σύμφωνα με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής ζούνε το Ευρωπαϊκό τους όνειρο σε στυλ «ειδυλλιακές διακοπές στα καταγώγια του Άγιου Παντελεήμονα και της Ομόνοιας».

Η ΔΗΜΑΡ αδικώντας τον εαυτό της έγινε το «κύτιον παραπόνων» της σοσιαλδημοκρατίας.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ήρθαν για να βάλουν τάξη στην εθνική και συντηρητική πλευρά του πολιτικού φάσματος νοσταλγώντας μια εποχή εθνικής περηφάνιας που μπορεί να μη υπήρξε ποτέ.

Το ΚΚΕ διατήρησε το δικαίωμα του να λέει ΌΧΙ στα πάντα, για πάντα.

Οι εκπρόσωποι της Πολιτικής Οικολογίας δεν έπεισαν και έχασαν μια πολύ σημαντική ευκαιρία να αναδείξουν το διαφορετικό πολιτικό παράδειγμα που πρεσβεύουν.

Η Δημοκρατική Συμμαχία, η Δράση, η Δημιουργία Ξανά, οι Πειρατές έμοιαζαν πολύ ισχνοί για τις περιστάσεις.

Τελευταίος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται πως κατάφερε να διαχειριστεί με επάρκεια και σαφήνεια μια θετική πρόσληψη του λαϊκού και του παλλαϊκού αιτήματος. Πρωτοστάτησε στη διχοτόμηση του κοινωνικού πεδίου σε μνημονιακό και αντιμνημονιακό πόλο και εκπροσώπησε  στους δρόμους αλλά και στις λέξεις και στα νοήματα την αντιμνημονιακή πλευρά της ελληνικής κοινωνίας. Δε σταμάτησε όμως προχώρησε ακόμη περισσότερο προσφέροντας την ιδέα του «αριστερού κυβερνητισμού» κάτι στο οποίο ο λαός θα μπορούσε να πιστέψει και να κινηθεί προς αυτό, όπως εν μέρει έγινε.

Ότι και να προέκυψε από τις χθεσινές εκλογές είναι καλύτερο από αυτό που ζούσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα καλούνται όσοι θέλουν να ασχοληθούν με τις δημόσιες υποθέσεις να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που το εκλογικό σώμα τους έθεσε και αυτή τη φορά οι απαντήσεις δεν πρέπει να αφορούν στην αναγκαιότητα της όποιας επιλογής αλλά στο πηγαίο αίτημα για το δίκαιο των αποφάσεων και των προσανατολισμών που θα θέσουν!

Καλή συνέχεια σε όλους μας!

* Ο Θωμάς Θ. Σιώμος είναι δημοσιογράφος και υποψήφιος διδάκτορας πολιτικών επιστημών του ΑΠΘ


tvxs.gr/node/93586