Η έκθεση της ντροπής

 

Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, θεωρούσαμε ανέκαθεν και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα (ειδικά η μη ελεγχόμενη, με το δημόσιο χρέος σε ευρώ), θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα, η οποία πιθανότατα θα χρεοκοπούσε ακαριαία – επίσης για την Ευρώπη και ενδεχομένως για ολόκληρη τη δημοκρατική Δύση (η οποία έχει εισέλθει σε πορεία παρακμής, με ανερχόμενη την αστυνομοκρατούμενη, βιομηχανική Ασία). 

Επομένως, δεν υπάρχει τίποτα «υπέρ» της επιστροφής στη δραχμή – αλλά μόνο «κατά» τα οποία όμως, εάν διαχειριζόμαστε έγκαιρα σωστά, παίρνοντας εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων, θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε τα χειρότερα. 

Ειδικά όσον αφορά το ευρώ έχουμε επισημάνει ότι, δεν πρόκειται απλά για ένα μέσο συναλλαγών – αλλά για την Ενωμένη Ευρώπη, για τη Δημοκρατία, για την Ειρήνη και για την ευημερία μίας ολόκληρης ηπείρου η οποία, καλώς ή κακώς, έχει συνδέσει το μέλλον της με το κοινό νόμισμα. 

Εν τούτοις, η απίστευτα «τρομοκρατική» έκθεση μίας ιδιωτικής τράπεζας, η οποία θεώρησε σκόπιμο να αναφερθεί στην έξοδο της χώρας μας από το ευρώ σε μία προεκλογική περίοδο, συνδέοντας αυθαίρετα την ψήφο μας με τη συμμετοχή ή μη στο ευρώ και ενισχύοντας ένα συγκεκριμένο κόμμα, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Πόσο μάλλον όταν, για την «τεκμηρίωση» των θέσεων της, χρησιμοποιεί πίνακες, στους οποίους αναφέρει ως πηγή (!) τις δικές της αυθαίρετες εκτιμήσεις – κάτι που εμείς τουλάχιστον δεν έχουμε συναντήσει σε καμία άλλη οικονομική ανάλυση, ακόμη και στις πλέον «μη σοβαρές». 

Περαιτέρω, όταν μία τέτοια «επιστημονική» έκθεση τοποθετεί την υποτίμηση του ενδεχομένου νέου νομίσματος σε επίπεδα άνω του 50%, διαμορφώνοντας ανάλογα το εξωτερικό χρέος, το ΑΕΠ και το κατά κεφαλήν εισόδημα, ενώ είναι γνωστό ότι, η διαφορά της παραγωγικότητας της Ελλάδας με την ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης (από τη οποία θα καθοριζόταν η αντικειμενική ισοτιμία ενός εθνικού νομίσματος), με τη Γερμανία δηλαδή, δεν είναι μεγαλύτερη του 20% σήμερα (μετά τη εσωτερική υποτίμηση), είναι κάτι παραπάνω από «ύποπτη».

Πόσο μάλλον όταν η αρχική ισοτιμία θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε οποιαδήποτε επίπεδα, από 20-90% χαμηλότερα, χωρίς κανένα αντικειμενικό κριτήριο, ανάλογα με τον τρόπο που θα αντιδρούσαν οι Πολίτες (bank runs), καθώς επίσης με βάση τις εσωτερικές και διεθνείς πιέσεις - μεταξύ άλλων με τη βοήθεια, για παράδειγμα, των οικονομικών εκθέσεων κάποιων τραπεζών, οι οποίες πιθανότατα θα ήθελαν να εκμεταλλευθούν, για λογαριασμό των εντολέων τους, όσο γίνεται περισσότερο ένα τέτοιο γεγονός. 

Σε κάθε περίπτωση, πάντοτε κατά την υποκειμενική μας άποψη, η ιδιωτική τράπεζα, οι μέτοχοι της οποίας μας είναι άγνωστοι (όλοι με μερίδια κάτω του 5%) ισχυρίζεται μεταφορικά ότι, εάν ξαφνικά πετάξεις κάποιον από ένα πλοίο στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, χωρίς να τον βοηθήσεις καθόλου, χωρίς να ξέρει να κολυμπήσει, χωρίς να γνωρίζει πως θα επιπλεύσει και χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια για να σωθεί, στο τέλος θα πνιγεί. 

Παράλληλα φυσικά δεν μας ενημερώνει ότι, το κόστος της «διάσωσης» του τραπεζικού τομέα, με 50 δις € περίπου δανεισμό, είναι πιθανόν να επιβαρύνει τους Έλληνες (όπως τους Ιρλανδούς, τους Ισπανούς κλπ.) – αφενός με την ανάλογη αύξηση του δημοσίου χρέους, αφετέρου με τόκους της τάξης των 2 δις € ετησίως (επιτόκιο 4%), οι οποίοι θα προστίθενται στις δαπάνες του προϋπολογισμού. 

Επειδή τώρα εμείς, σε πλήρη αντίθεση με την τράπεζα, πιστεύουμε ότι κανένας δεν θα μας πετάξει στη θάλασσα, ξέρουμε μπάνιο και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να διασωθούμε, ενώ δεν πρόκειται να υποκύψουμε στα εκβιαστικά διλήμματα και στην τρομοκρατία κανενός, θεωρούμε ότι τέτοιου είδους τοποθετήσεις θα έχουν σαν αποτέλεσμα ακριβώς το αντίθετο – δηλαδή, την ενίσχυση εκείνων των πολιτικών κομμάτων, τα οποία γνωρίζουν πολύ καλά ότι, ο πλέον ασφαλής δρόμος επιστροφής μίας χώρας στο εθνικό της νόμισμα, μετά από τη λεηλασία του πλούτου της και την εξαθλίωση των πολιτών της, είναι η πιστή τήρηση ενός εγκληματικού μνημονίου, όπως αυτό που επιβλήθηκε στη Ελλάδα. 

Βέβαια, εάν οι Έλληνες εκβιασθούν από τη συνεχιζόμενη, απίστευτη τρομοκρατία και αλλάξουν τελικά την υπερήφανη ψήφο τους, επιλέγοντας ίσως αυτούς οι οποίοι οδήγησαν την πατρίδα τους στην καταστροφή, θα είναι άξιοι της μοίρας τους - αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι, συμφωνούν απόλυτα με τη λεηλασία, με την εξαθλίωση, καθώς επίσης με την υποδούλωση της Ελλάδας στους «βιαστές» της.

Εμείς όμως πιστεύουμε ότι, οι Έλληνες δεν θα τρομοκρατηθούν, ενώ εάν «κάνουν ορθολογικά τη δουλειά τους», ότι και να συμβεί, εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, με λιγότερες ή με περισσότερες δυσκολίες και αντιξοότητες, η Ελλάδα τελικά θα τα καταφέρει – επειδή έχει όλες τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο (δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο, ομορφιά, ιστορία, πολιτισμό, ικανότητες, μορφωμένο εργατικό δυναμικό, κοινωνική αλληλεγγύη κλπ.), ενώ οι Πολίτες της έχουν πλέον αφυπνισθεί, ξέρουν πως να επιβιώνουν και αρχίζουν να δραστηριοποιούνται προς τη σωστή κατεύθυνση.


Βασίλης Βιλιάρδος


http://www.facebook.com/viliardos/posts/404799712892834