Θέλουμε την πατρίδα μας πίσω

Χρήστου Δημήτρης

Οι εξαγγελίες του κ. Σαμαρά στο Ζάππειο (3) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μερεμέτια σε μια οικονομία που απλώς θα χρειαζόταν κάποιες μικρές επιδιορθώσεις στο πλαίσιο του συστήματος. Με λίγα λόγια, ουδεμία σχέση έχουν με την ελληνική πραγματικότητα της καλπάζουσας γενικής κατάρρευσης. Είναι σαν να χορηγείς ασπιρίνες και παυσίπονα σε έναν ασθενή που χρειάζεται μεταμόσχευση καρδιάς, νεφρών, ήπατος και να περιμένεις πως θα ανακάμψει. Πολύ περισσότερο, που οι δανειστές δεν έχουν αφήσει τίποτα στο χειρουργείο για να επιχειρηθούν οι αναγκαίες παρεμβάσεις. Ούτε γάζες δεν υπάρχουν πλέον, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Τα ασφυκτικά πλαίσια του Μνημονίου που καλούνται να υπηρετήσουν Σαμαράς και Βενιζέλος δεν περιλαμβάνουν αρμοδιότητες επανασχεδιασμού της ελληνικής οικονομίας. Το σχέδιο είναι σαφές. Θα ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα. Υπάρχουν οι διαταγές και υποχρεώσεις με τους δανειστές να προηγούνται και τους Έλληνες να ζουν με ό,τι περισσεύει.

Ο πανικός που μας πλασάρουν όλοι ως φόβητρο δεν αφορά μόνο τους δανειζόμενους, όσο κυρίως τους δανειστές. Αρκεί να υπάρχει εθνικά υπερήφανη και λαϊκή κυβέρνηση, που να έχει θέσει, ως πρώτιστο καθήκον, τις εθνικές κοινωνικές ανάγκες

ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ την περίπτωση ο κ. Σαμαράς να κατακτήσει την αυτοδυναμία που ζητάει για να έχει λυμένα τα χέρια του, πώς θα είναι το υπουργικό συμβούλιο που θα καταρτίσει με βάση το πολιτικό προσωπικό που έχει απομείνει στη Ν.Δ. Εφιάλτης. Αρκετοί από αυτούς που είναι υποψήφιοι για χαρτοφυλάκιο επί Κωνσταντίνου Καραμανλή (προσοχή, Κωνσταντίνου, όχι Κώστα) δεν θα ήταν ικανοί ούτε τσιγάρα και εφημερίδες να μεταφέρουν στον πρωθυπουργό. Σε μια χώρα που για να βγει από το σπιράλ της ύφεσης και να σπάσει τα δεσμά του Μνημονίου, χρειάζεται τιτάνιες, επίπονες μεταρρυθμίσεις για να αξιοποιήσει τον εθνικό πλούτο και τα τεράστια συγκριτικά αναπτυξιακά πλεονεκτήματα της, δεν μπορείς να ελπίζεις πως με απόφοιτους και σέχτες από τη σχολή του Σικάγου, μπορείς να αλλάξεις το μέλλον αυτού του τόπου, όταν πολύ περισσότερο υπέγραψες την παράδοσή του στους δανειστές.
Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ δεν μπαίνει σε προτάσεις ανάπτυξης. Το Μνημόνιο είναι το έργο του και απλά, για τον κόπο του, διεκδικεί μέρος της αντιπροσωπείας που θα κυβερνάει (τρόπος του λέγειν) την κατεχόμενη Ελλάδα. Είναι πιο πρακτικός τύπος. Μπορεί να μας πει η Αριστερά (εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ) πώς θα πληρώσει τις συντάξεις του Ιουνίου; Προσέχει. Δεν είπε ούτε του Αυγούστου, ούτε του Οκτωβρίου. Μέχρι τον Ιούνιο μπορεί να δεσμευτεί. Απαντάει ο Αλέξης Τσίπρας πως λεφτά για τις συντάξεις υπάρχουν. Οι δανειστές θα πληρώνονται εφόσον υπάρχουν περισσεύματα. Μα θα μας κόψουν τα δάνεια! Ποια δάνεια; Δεν υπάρχουν δάνεια. Υπάρχει ένα ταμείο στο Λουξεμβούργο όπου τα δάνεια προορίζονται για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων και μάλιστα, αν δεν φτάνουν τα χρήματα, θα εκποιείται κρατική περιουσία για συμπλήρωμα.
ΚΑΤΑ συνέπεια ο πανικός που μας πλασάρουν όλοι ως φόβητρο δεν αφορά μόνο τους δανειζόμενους όσο κυρίως τους δανειστές. Αρκεί να υπάρχει εθνικά υπερήφανη και λαϊκή κυβέρνηση, που να έχει θέσει ως πρώτιστο καθήκον, τις εθνικές κοινωνικές ανάγκες. Μα γίνονται τέτοια πράγματα; Ασφαλώς και γίνονται τη στιγμή -μάλιστα- που η Ευρωζώνη της γερμανικής νεοφιλελεύθερη ντιρεκτίβας καταρρέει. Οι περισσότερες κυβερνήσεις που βρίσκονται στον κλοιό των αγορών και των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας αντιδρούν, απαιτώντας αναθεωρήσεις πριν οι οικονομίες του στραγγαλιστούν.
ΑΠΛΑ οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου δεν διαπραγματεύτηκαν απολύτως τίποτα και υπέγραφαν όχι μόνον αυτά που τους διέταζαν οι τροϊκάνοί, αλλά και αυτά που απαιτούσαν οι ντόπιοι συνεργάτες τους! Άλλωστε ο Γ. Παπανδρέου άνοιξε την κερκόπορτα για την εισβολή του ΔΝΤ και των πειραματικών πολιτικών στην Ευρωζώνη. Τα πράγματα ως προς την βασική πολιτική μας επιλογή είναι σαφή. Μνημόνιο ίσον χρεωκοπία. Το ξέρουμε όλοι. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ίσον Μνημόνιο. Το ξέρουμε σχεδόν όλοι. Η θέση τους είναι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Θέλουμε την πατρίδα μας πίσω.
d.xristou@avgi.gr

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=683670