Πετρέλαια υπάρχουν, αλλά που θα πηγαίνουν τα λεφτά;

 

Οκτώ εταιρείες, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση ενδιαφέροντος  του υπουργείου Ενέργειας για την διενέργεια σεισμικών ερευνών για υδρογονάνθρακες στις περιοχές νότια της Κρήτης και το Ιόνιο. Διαγωνιστική διαδικασία, που πέρασε από...χίλια κύματα και που ακόμη και τώρα γεννά εύλογα ερωτήματα για τoν τρόπο –αλλά κυρίως τον χρόνο-  προκήρυξης της. 

Το γεγονός, πως πρόκειται για τις πλέον αξιόπιστες εταιρείες διεθνώς αναδεικνύει το ζωηρό ενδιαφέρον των ξένων ενισχύοντας την εκτίμηση όσων εδώ και χρόνια κάνουν λόγο για ακατανόητη καθυστέρηση, αμέλεια ή προχειρότητα της ελληνικής πλευράς σε ένα τόσο ουσιώδες ζήτημα.  

Παράλληλα εγείρει πλήθος εύλογων ερωτημάτων για την ίδια την διαγωνιστική διαδικασία κυρίως όμως για την πολιτική, που ακολουθήθηκε τα τελευταία επίμαχα 2-3 χρόνια που ως συνέπεια είχε την  υπαγωγή της Ελλάδος σε καθεστώς επιτροπείας των δανειστών της.  

Στο αυτονόητο ερώτημα γιατί μόνο νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο έχει απαντήσει μόλις λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση των ονομάτων των εταιρειών ο ίδιος ο υφυπουργός Ενέργειας. Ο χαρακτηρισμός από τον Γιάννη Μανιάτη, του Αιγαίου και της περιοχής που εκτείνεται έως την Μεγίστη ως...διακεκαυμένης (επί της ουσίας αμφισβητούμενης-γκρίζας από την πλευρά της Αγκυρας) είναι εύγλωττος.  

Και προς περαιτέρω συζήτηση για το κατά πόσον η Αθήνα προτίθεται  αφ΄ ενός να χειριστεί το θέμα του ορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης αφ΄ ετέρου για τον φερόμενο ως ευρύτερο σχεδιασμό ερευνών, αξιοποίησης από μεικτά επιχειρηματικά σχήματα σε προσφορότερο χρόνο. Επί της ουσίας η Αθήνα με την στάση της αφήνει τον κίνδυνο για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο ανοιχτό.  

Δεδομένης μάλιστα της μεθοδικής προσπάθειας της Άγκυρας να διευρύνει τον κύκλο των διεκδικήσεων της, όπως αποκάλυψε τελευταία το Moneypost η όλη υπόθεση περιπλέκεται περισσότερο. 

Εξίσου εύλογο το ερώτημα γιατί τώρα μετά μάλιστα από μία περίεργη τακτική, που ακολουθήθηκε με αμφίσημεςτοποθετήσεις τόσο του πρώην πρωθυπουργού όσο του αντιπροέδρου και της τωρινής κυβέρνησης οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη αξιοποιήσιμων κοιτασμάτων στον ελληνικό χώρο.  

Οι μνήμονες θα θυμούνται τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου (σε διεθνή φόρα και επίσημες ημερίδες) πως τα πετρελαιοπιθανά κοιτάσματα δεν είναι άξια λόγου, εκτιμήσεις που αναθεώρησε στη συνέχεια. Ανάλογες ήταν οι αναφορές και του Θ. Πάγκαλου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζε γραφικούς όσους αναφέρονταν στο θέμα λέγοντας, πως δεν υπάρχει πετρέλαιο κ.λ.π  

Από την άλλη, και με βάση τα όσα δημοσιοποιήθηκαν τελευταία (αποκαλύψεις του Wikileaks για σχετικά στοιχεία του Stratfor) φαίνεται, πως όλον αυτόν τον καιρό οι ξένοι ενημερώνονταν για τα πιθανά κοιτάσματα νότια της Κρήτης, ερευνούσαν και συνέτασσαν μελέτες που πιθανόν να είναι πλέον γνωστές σε κάποιες από τις οκτώ εταιρείες.  

Τι έχει αλλάξει όμως δραματικά όσον αφορά την κατάσταση μετά την αποδοχή των όρων της νέας δανειακής σύμβασης; 

Κατ αρχήν η δέσμευση της χώρας, πως πρώτα απ΄ όλους θα πληρώνονται οι δανειστές από τα έσοδα του  περίφημου ειδικού λογαριασμού. Κατά συνέπεια για να μην αιωρούνται θεωρίες συνωμοσίας και  έωλα δηλητηριώδη ερωτήματα θα πρέπει να απαντηθεί από τον Γ. Μανιάτη αλλά και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό κατά πόσον τα πιθανά έσοδα από την πώληση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης-αξιοποίησης θα καταλήγουν στα ταμεία του κράτους ή στον «ειδικό λογαριασμό».  

Εάν μάλιστα κρίνουμε από το τελευταίο «άδειασμα» του Λ. Παπαδήμου στο δόγμα Πάγκαλου «πετρέλαιο δεν υπάρχει» το όλο θέμα αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον.   


Joffrey Postman