"Σοβιετικό" Μνημόνιο

Βασική προπαγανδιστική επωδός όσων ισχυρίζονται ότι το Μνημόνιο θα έπρεπε να το έχουμε εφεύρει πριν μας το επιβάλει η τρόικα είναι ότι η Ελλάδα υπήρξε η τελευταία οικονομία σοβιετικού τύπου! Θα περίμενε κανείς η φιλελεύθερη προσέγγιση να ανατρέψει αυτό το προπαγανδιστικό στερεότυπο περί "σοβιετικού συστήματος" α λα ελληνικά.
Αμ δε! Χθες δημοσιοποιήθηκε διάταξη σύμφωνα με την οποία καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, καθώς και η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Εφεξής οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα θα καθορίζονται με υπουργική απόφαση. Δηλαδή επεκτείνεται το μοντέλο καθορισμού των μισθών από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Κι ακόμη χειρότερα, διότι στην περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων το κράτος εξ ορισμού είναι ο εργοδότης. Ενώ στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα υποδύεται τον εργοδότη!
Με άλλα λόγια, κρατικοποιείται η διαδικασία καθορισμού των μισθών. Η οικονομία μετατρέπεται, ως προς τους μισθούς, σε έναν απέραντο κρατικό τομέα. Ή καλύτερα σε κράτος - νεκροταφείο, καθώς ανομολόγητος στόχος της νέας ρύθμισης είναι (για να θυμηθούμε τον μακαρίτη υπουργό της Ν.Δ. Λάσκαρη) η κατάργηση της πάλης των τάξεων.
Σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, είναι αδιανόητο το κράτος να παρεμβαίνει στην αγορά. Ακόμη και οι αγορανομικές διατάξεις πρέπει να υπακούουν στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Στην περίπτωση όμως της αγοράς εργασίας παρακάμπτεται αυτός ο δογματισμός και θεσμοθετείται η άγρια παρέμβαση εις βάρος της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου. Οι μισθοί πείνας και οι συντάξεις εξαθλίωσης επιβάλλονται με κρατικό διάταγμα. Με τι άλλο ισοδυναμεί η προτεινόμενη ρύθμιση, με την οποία μπαίνουν στο ψυγείο η ελεύθερη διαπραγμάτευση και οι κοινωνικοί αγώνες που τη συνοδεύουν; Το κράτος λειτουργεί όχι ως ρυθμιστής, αλλά ως η πλευρά της εργοδοσίας.
Η Ελλάδα γυρίζει μισόν αιώνα πίσω. Το καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων ισχύει από το 1955 και καθόρισε τη γενική τάση αύξησης του εισοδήματος των εργαζομένων μετά τον πόλεμο. Βελτιώθηκε μάλιστα επί οικουμενικής κυβέρνησης, το 1989, χάρις στην παρέμβαση της αριστεράς. Τώρα, μια άλλη ψευδο-οικουμενική κυβέρνηση ξηλώνει μια τόσο σημαντική μεταπολεμική κατάκτηση, που ανταποκρίνεται στο μεταπολεμικό ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Πρόκειται για "διαρθρωτική αλλαγή", που γκρεμίζει τους μισθούς και τους καθηλώνει σε τριτοκοσμικά επίπεδα.




http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=671111