Το «ένοχο μυστικό» του Ευάγγελου Βενιζέλου…

 

Συσκότισε παρά ξεδιάλυνε την κατάσταση σχετικά με το νομικό καθεστώς που θα διέπει τις εμπράγματες υποχρεώσεις της χώρας μας έναντι των δανειστών ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αναφερόμενος μάλιστα δύο φορές στο φλέγον θέμα του Αγγλικού Δικαίου.     

   
Το περίεργο είναι, πως ο υπουργός Οικονομιών την πρώτη φορά ήταν κατηγορηματικός και για το ισχύον πλαίσιο αλλά και για αυτό που θα διέπει το «ελληνικό χρέος» σε επόμενη φάση και μετά την υπογραφή της νέας Δανειακής Σύμβασης.

Τη δεύτερη φορά όμως και ενώ είχε προηγηθεί… υπενθύμιση του συγκεκριμένου άρθρου από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο επίδοξος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διαφοροποιήθηκε εμφανώς. Αναφέρθηκε μεν στο ισχύον πλαίσιο, μίλησε όμως για ισχύ αγγλικού δικαίου (βάσει της νέας σύμβασης) επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και υποστηρίζοντας πως οι συμφωνίες θα διέπονται από την ελληνική νομολογία.

Ευφυής είναι ο κ. Βενιζέλος, γνώστης της νομικής επιστήμης άριστος, ωστόσο το θέμα δεν είναι τι θέλει ή επιδιώκει η ελληνική πλευρά, αλλά τι προωθεί και επιβάλλει η πλευρά των δανειστών. Και σε αυτή την περίπτωση δεν χωρούν παρερμηνείες ούτε των λεπτομερειών της νέας δανειακής σύμβασης, ούτε των… ψιλών γραμμάτων των οποίων βρίθει το Μνημόνιο ΙΙ. Άλλωστε είναι ξεκάθαρη η νότα της σύμβασης, πως δηλαδή ο δανειστής έχει υπέρτερο συμφέρον και λόγο έναντι της δανειζόμενης χώρας στην περίπτωση που αυτή ΔΕΝ μπορεί να εκπληρώσει στο ακέραιο τις συμβατικές υποχρεώσεις της.

Πρακτικά εάν ο δανειζόμενος- η Ελλάδα εν προκειμένω- ΔΕΝ δύναται να καλύψει τα κεφάλαια που απαιτούνται ενεργοποιούνται άλλες ρήτρες. Και σε αυτή την περίπτωση ΠΡΑΓΜΑΤΙ το δίκαιο που θα διέπει μία τέτοια συναλλαγή θα καλύπτεται από το περίφημο Αγγλικό Δίκαιο.

Προς τι όμως τόση σπουδή και τέτοια επιμονή από τον Ευάγγελο Βενιζέλο με διπλή αναφορά (διαφοροποιημένη την δεύτερη μετά την παρέμβαση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ). Μήπως επειδή γνωρίζει πολύ καλά τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τούδε και στο εξής; Μήπως το όλο θέμα φορτίστηκε μετά και την παρέμβαση των Μανώλη Γλέζου- Μίκη Θεοδωράκη οι οποίοι έκαναν λόγο για προδοσία; Μήπως επειδή φοβάται, πως μεθαύριο στο Eurogroup θα βρεθεί μπροστά σε νέα πιεστική απαίτηση των Γερμανών και των συμμάχων τους για το περίφημο Ταμείο;

Εκτίμηση μας είναι, πως ο κ. Βενιζέλος γνωρίζει κάτι καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο μέσα στην κυβέρνηση, ανησυχεί μήπως το όλο θέμα σπρωχτεί μια λύση ατιμωτική για την ελληνική πλευρά και εύλογο είναι να ενδιαφέρεται και για την δική του διασφάλιση.

Για τα του Αγγλικού Δικαίου δεν χρειάζονται περισσότερες κουβέντες αρκεί να ανατρέξει κάποιος στο επίμαχο άρθρο αλλά και σε παλιότερα θέματα του newpost.gr, που εδώ και καιρό επιμένει σε αυτόν τον κίνδυνο.

Προς τούτο θα περιμένουμε και για άλλες δύο… παρεμφερείς λεπτομέρειες. Στην επιβεβαίωση, ή όχι, της είδησης του Der Spiegel, πως Μέρκελ και Σαρκοζί αναφέρονται ρητά στην ίδρυση- λειτουργία ειδικού Ταμείου για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους. Σύμφωνα με το έγκυρο γερμανικό περιοδικό στο Ταμείο αυτό θα κλειδώνεται όχι το νέο δάνειο ΑΛΛΑ τα έσοδα του ελληνικού κράτους (φόροι, έσοδα, μελλοντικά έσοδα από εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου, δασμοί κ.α. ). 
Από αυτά- πάντα σύμφωνα με το Der Spiegel ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ θα καταβάλλονται τοκοχρεολύσια και τόκοι προς τους δανειστές για την εξασφάλιση της εξόφλησης τους. Θα θυμίσουμε επίσης τη πρόσφατη παρέμβαση του καθηγητή Ζαν Μαρκ Ντανιέλ (στην Le Monde) για νοσηρή λογική που συνίσταται στο να υφαρπάσσουν από την Ελλάδα την οικονομική της κυριαρχία. Άλλωστε η δημιουργία ενός τέτοιου Ταμείου θα περιλαμβάνεται ως διάταξη στη νέα σύμβαση για την πληρωμή των δανειστών κατά προτεραιότητα κατοχυρωμένη νομικά και κατά προτίμηση στο Σύνταγμα. Θα περιμένουμε λίγο να δούμε πως ακριβώς θα διατυπωθεί αυτή η αξίωση των δανειστών, φοβούμεθα όμως πως δεν κάνουμε λάθος.

Η δεύτερη παρεμφερής λεπτομέρεια σχετίζεται με… ψιλά γράμματα, που αφορούν στην ΕΛΣΤΑΤ. Σε αυτή την περίπτωση το ερώτημα μας είναι ξεκάθαρο και ρητό: Eισάγεται στο Μνημόνιο ΙΙ η δημοσιονομικά άσχετη υποχρέωση αλλαγής του καταστατικού της Στατιστικής Αρχής με ζητούμενη την καθιέρωση ασυλίας της από δικαστικό και κοινοβουλευτικό έλεγχο, ναι ή όχι;

Γιατί μην ξεχνάμε, πως παρά τις πείσμονες προσπάθειες του Μιλτιάδη Παπαιωάννου οι Πεπόνης- Μουζακίτης παραμένουν στη θέση τους και πως ο φάκελος για το… φούσκωμα του ελληνικού ελλείμματος είναι ακόμη ανοιχτός.

Joffrey Postman


http://www.newpost.gr/