Η ψηφοφορία στη Βουλή για το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της μεταπολίτευσης. Η εξέλιξη αποτελεί νίκη του λαϊκού παράγοντα. Η διάλυση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των δύο μεγάλων κομμάτων, η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ και η κρίση στη Ν.Δ. εξαιτίας της μνημονιακής στροφής του Α. Σαμαρά επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι η τρόικα με τις πολιτικές που επιβάλλει καταδικάζει το ήδη ετοιμόρροπο και απαξιωμένο πολιτικό σύστημα.
Απέναντι στον θρυμματισμό των μεγάλων κομμάτων, το τρίτο κύμα κινητοποιήσεων από το καλοκαίρι αναδεικνύει τη λαϊκή παρέμβαση ως τη δύναμη που μπορεί να σταθεροποιήσει τις πολιτικές εξελίξεις, σε συνάρτηση με την ανατροπή του Μνημονίου. Οι τροϊκανοί σχεδιαστές θα επιχειρήσουν να κατασκευάσουν "νέα κόμματα", ακραιφνούς μνημονιακής προσήλωσης, αλλά και ήπιες μορφές συγκαταβατικής κριτικής, ώστε να συγκροτηθούν αναχώματα προς τα αριστερά και να περιχαρακωθεί το μεγαλύτερο μέρος του δικομματικού χώρου.
Η ορμή όμως των λαϊκών αγώνων, που ανταποκρίνεται στην ένταση της επαπειλούμενης κοινωνικής καταστροφής, θα χαλάσει αυτούς τους σχεδιασμούς. Η ενότητα της ευρύτερης αριστεράς και η προβολή προοδευτικών εναλλακτικών πολιτικών μπορούν να προσδώσουν πειστικότητα στην ανάγκη για στροφή των πολιτικών εξελίξεων προς τα αριστερά.
Η προεκλογική περίοδος θα σφραγιστεί από την ένταση της κρίσης και τις κοινωνικές αντιδράσεις, γεγονός που μπορεί να αποδιοργανώσει το εκβιαστικό δίλημμα που στήνουν ο Σόιμπλε και η παρέα του: "Μνημόνιο και ευρώ ή δραχμή και χάος"! Με τον εκβιασμό αυτόν επιχειρούν να εκβιάσουν τη λαϊκή ανοχή στο μνημονιακό σύστημα εξουσίας. Να οδηγήσουν την κοινωνία σε αυτοχειριασμό.
Θα διαψευστούν! Ο ελληνικός λαός δεν είναι μόνος απέναντι στην ιερά συμμαχία του κεφαλαίου και του μεγαλογερμανικού εθνικισμού που κυβερνά την Ε.Ε. Οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο ότι το "ελληνικό πρόβλημα" δεν είναι η εξαίρεση, το παράδοξο, αλλά το προοίμιο των σκληρών μέτρων που θα εφαρμοστούν σε όλη την Ευρώπη. Η αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό απλώνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και θυμίζει την εποχή της ευρωπαϊκής συμπαράστασης στον λαό μας κατά τη διάρκεια της χούντας.
Επιπλέον η κρίση επεκτείνεται άμεσα στην Πορτογαλία, αργότερα ίσως στην Ιταλία ή και το Βέλγιο. Η σημερινή απεχθής μορφή της Ε.Ε., το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, που τιμωρεί και δεν συμπαραστέκεται στις φτωχές χώρες, που καταδικάζει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην εκπτώχευση, αναγκάζει ακόμη και τις πολιτικές ελίτ να επανατοποθετούνται, όπως φάνηκε από την κριτική του Γάλλου σοσιαλιστή υποψήφιου για την προεδρία προς τη Γερμανίδα καγκελάριο.
Οι Έλληνες δεν είμαστε απομονωμένοι! Δεν είμαστε το μαύρο πρόβατο! Βρισκόμαστε στην αιχμή της ευρωπαϊκής κρίσης, του αγώνα για τη δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώματα σε ολόκληρη την Ευρώπη και μπορούμε να πυροδοτήσουμε αποτελεσματικούς αγώνες με ευρωπαϊκή εμβέλεια.
ΥΓ.: Σήμερα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου θα γινόντουσαν εκλογές, σύμφωνα με όσα είχαν συμφωνήσει οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί κατά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Τώρα λένε ότι θα γίνουν στις 29 Απριλίου. Αν μπορούσαν όμως θα ανέβαλαν επ' αόριστον τις εκλογές για τον φόβο του "εχθρού λαού"
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.