Η απώλεια των «τριών Α» αποκάλυψε την ολισθηρή πορεία της γαλλικής οικονοµίας και κοινωνίας
Ειρήνη Μητροπούλου και Τάνια Μποζανίνου
«Οι δυσκολίες συσσωρεύονται στη Γαλλία. Καθηµερινά ακούµε για κάποια επιχείρηση που κλείνει ή για απολύσεις εργαζοµένων. Η κρίση όµως δεν αφορά όλους το ίδιο. Ορισµένες κοινωνικές οµάδες πλήττονται περισσότερο από άλλες» λέει µιλώντας προς «Το Βήµα» ο Μισέλ Ντελµπέργκ, βετεράνος δηµοσιογράφοςτου «Monde». «Αν βρισκόσασταν στο Παρίσι τα Χριστούγεννα, δεν θα είχατε διαπιστώσει καµία κρίση. Αλλά η κρίση αποτελεί πραγµατικότητα και αφορά όλο και πε ρισσότερο κόσµο, ιδίως τους νέους που δεν βλέπουν καµία προοπτική και εκείνους που χάνουν τη δουλειά τους σε µεγάλη ηλικία µε µηδαµινές πιθανότητες να βρουν άλλη µε αντίστοιχο µισθό. Το ότι βρισκόµαστε σε προεκλογική περίοδο δυσκολεύει ακόµη περισσότερο τα πράγµατα». Η πρόσφατη υποβάθµιση της πιστοληπτικής της ικανότητας δίνει νέα επιχειρήµατα σε όσους σπεύδουν να διαπιστώσουν ότι ήταν κάποτε µια ισχυρή χώρα που την έλεγαν Γαλλία…Βγάλτε ένα Α από το όνοµα του Νικολά Σαρκοζί. «S_RKOZY» έγραψε σε πρωτοσέλιδο τίτλο της η «Liberation», υπονοώντας ότι µόνος υπεύθυνος για τον υποβιβασµό της Γαλλίας από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poor’s στα µέσα Ιανουαρίου είναι ο γάλλος πρόεδρος. Και είναι αλήθεια, ο υποβιβασµός της χώρας από ΑΑΑ σε ΑΑ ερµηνεύτηκε από πολλούς ως «απολογισµός» της αποτυχηµένης πενταετίας του «Σαρκό».
Η µεγάλη λαίλαπα όµως δεν αφορά τα επιτόκια µε τα οποία δανείζεται η Γαλλία ούτε την εικόνα του προέδρου που πλήττεται ανεπανόρθωτα. Αφορά ανθρώπους όπως ο ΑλµπέρΡοζ, προγραµµατιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο οποίος έχασε τη δουλειά του σε ηλικία 54 ετών. «Οι πρώτοι µήνες στην ανεργία ήταν ευχάριστοι, είχα την εντύπωση ότι ήµουν σε διακοπές» λέει. Εστειλε εκατοντάδες βιογραφικά, η απάντηση όµως ήταν σε όλα αρνητική επειδή τον έκριναν είτε «υπερβολικά µεγάλο» είτε «υπερβολικά προσοντούχο». Οι επαναλαµβανόµενες αρνήσεις τού έσπασαν το ηθικό. «Εγινα παρανοϊκός, νόµιζα ότι µε κορόιδευαν στον δρόµο». Τελικά βρήκε δουλειά ύστερα από τρία χρόνια και σήµερα, στα 57 του, «εργάζοµαι σαν δόκιµος και βγάζω φωτοτυπίες για 850 ευρώ τον µήνα».
Η ιστορία του Ροζ, η οποία δηµοσιεύτηκε στον «Monde», είναι µόνο µία από τις δεκάδες παρόµοιες ιστορίες που δηµοσιεύονται στον γαλλικό Τύπο. Η κραταιά Γαλλία δεν είναι πια αυτό που ήταν. Ο υποβιβασµός της σε ΑΑ την έβγαλε αυτοµάτως από το κλαµπ των ισχυρών της Ευρώπης και την τοποθέτησε στους δεύτερους τη τάξει.
«Οι ιθύνοντες ανέµεναν την υποβάθµιση εδώ και αρκετό καιρό και ας κάνουν σήµερα τους έκπληκτους» συνεχίζει µιλώντας προς «Το Βήµα» ο Μισέλ Ντελµπέργκ του «Monde».«Ακόµη δεν γνωρίζουµε πόσο σοβαρή θα αποδειχθεί για τη γαλλική οικονοµία, αποτελεί όµως κακό σηµάδι για το µέλλον. Το βέβαιον είναι ότι πλήττει την αξιοπιστία του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος βάσιζε πολλά στο τριπλό Α της Γαλλίας – στο όνοµα της διατήρησής του είχε πάρει, για παράδειγµα, τα µέτρα λιτότητας» προκειµένου να µειώσει το χρέος του 1,3 τρισ. ευρώ της χώρας. Επιπλέον ο γάλλος πρόεδρος έκανε κατήχηση περί ορθής διαχείρισης στον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και σε άλλους ευρωπαίους εταίρους του, ενώ σήµερα ο Τύπος τον αναγκάζει να έρθει αντιµέτωπος µε τα ίδια του τα λόγια.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Σαρκοζί έσπευσαν να εκµεταλλευθούν την ευκαιρία. Ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος προηγείται µε 29% στις δηµοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές – οι οποίες θα πραγµατοποιηθούν σε λιγότερες από 100 ηµέρες (στις 22 Απριλίου και ο δεύτερος γύρος στις 6 Μαΐου) –, είπε ότι στην πραγµατικότητα «αυτό που υποβαθµίστηκε δεν ήταν ο βαθµός του αξιόχρεου της χώρας αλλά η κυβέρνηση Σαρκοζί».
Η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, η οποία µε 18% και ανοδική τάση που πλησιάζει επικίνδυνα το 23% του Σαρκοζί, µίλησε για «αρχή του τέλους του ευρώ» (από το οποίο θέλει να βγάλει τη Γαλλία) και για «κατάρρευση του µύθου ενός προέδρου που προστατεύει».
«Η υποβάθµιση πλήττει πολύ περισσότερο την αξιοπιστία της κυβέρνησης παρά τη δανειοληπτική ικανότητα της χώρας» λέει ο Ντελµπέργκ. «∆ηµιουργεί επίσης µια ανισορροπία ανάµεσα στη Γαλλία και στη Γερµανία και απειλεί τη φερεγγυότητα τουευρωπαϊκού συστήµατος».
∆ιότι σοβαρότερη από το γεγονός ότι η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης είναι η «βλάβη» που προκλήθηκε στη γαλλογερµανική ατµοµηχανή της Ευρώπης. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η υποβάθµιση αποκάλυψε την ψευδαίσθηση περί ισορροπίας στον γαλλογερµανικό άξονα της Ανγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί – γνωστών στις Βρυξέλλες ως «Μερκοζί».
Σύµφωνα µε το απαισιόδοξο σενάριο, η γαλλική υποβάθµιση δίνει ώθηση στις γερµανικές πιέσεις για περικοπές και αύξηση της φορολογίας – ακριβώς τη στρατηγική που επέκρινε ο Standard & Poor’s αφαιρώντας το ένα από τα τρία Α. Το αισιόδοξο σενάριο λέει ότι η αποδυνάµωση του Παρισιού, που ήταν πάντα αντίθετο προς την απώλεια εθνικής κυριαρχίας, µπορεί να φέρει την ευρωζώνη πιο κοντά στην οικονοµική και φορολογική ολοκλήρωση.
Οι Γερµανοί, για ιστορικούς λόγους, δεν επιθυµούν να αναλάβουν µόνοι τους τον ρόλο της ατµοµηχανής της Ευρώπης. «Χρειαζόµαστε τους Γάλλους, αλλιώς θα φανεί σαν να κάνουµε µόνο εµείς κουµάντο στους πάντες» παραδέχθηκε γερµανός αξιωµατούχος πριν από µια έκτακτη σύνοδο για την κρίση τον ∆εκέµβριο στο Παρίσι.
Ο έτερος οδηγός της «ατµοµηχανής» όµως ολισθαίνει. Αντίθετα από ό,τι συµβαίνει στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, λιγότεροι Γάλλοι έχουν πλήρη απασχόληση σήµερα, ενώ οι απόφοιτοι πανεπιστηµίων πιάνουν πρώτη δουλειά πολύ αργότερα.
«Η κατάσταση είναι αρκετά ανησυχητική» µας λέει ο Ντελµπέργκ. «Η ανεργία καλπάζει και τα µέτρα που έχουν ληφθεί µέχρι στιγµής δεν έχουν φέρει αποτέλεσµα. Υπάρχει πρόβληµα εµπιστοσύνης προς τη Γαλλία».
Η Γαλλία έχει να δει χρεοκοπία δύο αιώνες τώρα, από το λεγόμενο «φαλίρισμα των δύο τρίτων» του 1797, όταν το Διευθυντήριο διέγραψε μονομερώς τα δύο τρίτα του χρέους. Η πανίσχυρη Γερμανία τα έχει πάει χειρότερα, με τουλάχιστον δύο πολύ σοβαρές χρεοκοπίες προπολεμικά, το 1932 και το 1939.
Η ανεργία στη σημερινή Γαλλία έχει σπάσει ρεκόρ 12ετίας φθάνοντας στο 9,9%. Στους 3,8 εκατ. ανέργους προστίθενται οι 2,6 εκατ. εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, μεταξύ των οποίων πολλοί «υποβαθμισμένοι», δηλαδή είτε νέοι με πολλά προσόντα είτε μεγαλύτεροι που δέχθηκαν δουλειές κατώτερες του επιπέδου τους για να μη μείνουν άνεργοι.
Ως προς τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας η Γαλλία βρίσκεται στην 29η θέση. Στην ίδια έκθεση με τίτλο «Doing Business 2012» η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει τις ΗΠΑ στην 4η, τη Νορβηγία στην 6η, τη Βρετανία στην 7η, την Ιρλανδία στη 10η, τη Σουηδία στη 14η και τη Γερμανία στη 19η θέση.
Η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαρκοζί για να μειώσει το έλλειμμα έδωσε τη χαριστική βολή στο άλλοτε κραταιό κράτος πρόνοιας, όπως και η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια – ταμπού στη γαλλική κοινωνία εδώ και δεκαετίες.
Τα κράτη της ευρωζώνης που διατηρούν το ΑΑΑ είναι η Γερμανία, η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία. Στη δεύτερη ταχύτητα Γαλλία (ΑΑ+), Αυστρία (ΑΑ+), Βέλγιο (ΑΑ) και Εσθονία (ΑΑ-). Στην τρίτη Σλοβενία (Α+), Ισπανία (Α), Σλοβακία (Α), Μάλτα (Α-), Ιρλανδία (ΒΒΒ+) και Ιταλία (ΒΒΒ+). Τελευταίοι, στην κατηγορία «junk bonds», Κύπρος (ΒΒ+), Πορτογαλία (ΒΒ) και Ελλάδα (C).
Το τριπλό Α δεν άξιζε ποτέ, ούτως ή άλλως, στη Γαλλία. Αυτό ήταν κοινό µυστικό για τους οικονοµολόγους, λένε στο «Βήµα» αναλυτές από το Παρίσι και το Λονδίνο.
«Το 20 στα 20 που έπαιρνε από τους τρεις οίκους αξιολόγησης, µάλλον χάρη στη χρηµατοπιστωτική ορθοδοξία παρά εξαιτίας των πραγµατικών επιδόσεών της, εθεωρείτο από τους περισσοτέρους αδικαιολόγητο. Τουλάχιστον στις αγορές οι πάντες είχαν προεξοφλήσει εδώ και καιρό την υποβάθµιση από τον Standard & Poor’s» µας λέει οΤζόναθαν Λόινς, οικονοµολόγος στο ανεξάρτητο κέντρο αναλύσεων Caπtal Economics στο Λονδίνο.
Με βαθµό ΑΑΑ από το 1975, η Γαλλία δεν έχει παρουσιάσει ισοσκελισµένο προϋπολογισµό από το... 1974, λένε ειδικοί. Εκτιµούν ότι υποφέρει από ένα δοµικό έλλειµµα που δεν αντιµετωπίζεται χωρίς τη λήψη ριζοσπαστικών διαρθρωτικών αλλαγών.
«Αλλά το διάστηµα 1995-2002 οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε για να το µειώσουν. Μάλλον το αύξησαν. Στις περιόδους επέκτασης της οικονοµίας οι ρυθµοί της ανάπτυξης έπεφταν όλο και πιο κάτω. Η Γαλλία, λοιπόν, θα δυσκολευθεί να βασιστεί επάνω στις µελλοντικές πιθανότητές της για ανάπτυξη για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασµούς της» λέει ο Λόινς. Σύµφωνα µάλιστα µε κάποιους οικονοµολόγους, η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Γαλλία θα είναι µόλις 0,68% το διάστηµα 2005-2014 έναντι 1,62% στη Γερµανία.
Υπάρχουν φυσικά οι ΗΠΑ, που έχασαν το ένα Α από τον S&P τον Αύγουστο, και η Βρετανία, µε τρία Α, αλλά υπερχρεωµένη, µε µεγάλο έλλειµµα και πληθωρισµό κοντά στο 5%. Αλλά, σε αντίθεση µε τον πέραν της Μάγχης γείτονα, οι Γάλλοι ανήκουν σε µια νοµισµατική ένωση και η κεντρική τράπεζα της χώρας δεν µπορεί πλέον να τυπώσει χρήµα, έχοντας εκχωρήσει αυτό το κυριαρχικό δικαίωµα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στη Φραγκφούρτη.
Για τους πιο επικριτικούς το θαύµα ήταν που η Γαλλία κρατούσε επί τόσον καιρό το τριπλό Α. Τον Ιούλιο αναλυτές της γαλλικής τράπεζας επενδύσεων Natixis εφάρµοσαν τη µεθοδολογία του S&P χρησιµοποιώντας όλα τα ποσοτικά κριτήρια που εφαρµόζονται για το 82% της αξιολόγησης των χωρών του ανεπτυγµένου κόσµου. Το αποτέλεσµα; Με βάση τη δική τους ανάλυση η Γαλλία θα έπρεπε να έχει χάσει τα... δύο από τα τρία Α. «Αλλά ο βασικός λόγος πίσω από την υποβάθµιση ήταν πολιτικός, δηλαδή η διαχείριση της κρίσης από την ΕΕ, που ήταν πολύ κάτω των προσδοκιών. Εποµένως, και η επίλυση της κρίσης βρίσκεται, πάνω από όλα, στη σφαίρα της πολιτικής: στην πρόοδο σχετικά µε τις δοµικές µεταρρυθµίσεις σε Ιταλία και Ισπανία, στο σύµφωνο δηµοσιονοµικής πειθαρχίας, στα δάνεια από την ευρωζώνη προς το ∆ΝΤ, στο PSI και στη δεύτερη δανειακή σύµβαση για την Ελλάδα» λέει στο «Βήµα» ο Ζιλ Μεκ, αναλυτής στην Deutsche Bank.
«Μεταξύ οικονοµικής σφύρας και πολιτικού άκµονος βρήκε τον Σαρκοζί η υποβάθµιση. ∆εν είναι µόνο πλήγµα στο γόητρο το δικό του και της Γαλλίας. Είναι βαρύ χτύπηµα στην καρδιά της ΕΕ» λέει µιλώντας στο «Bήµα» ο Ζαν-Μαρκ Ντανιέλ, καθηγητής Πολιτικής Οικονοµίας στο Πανεπιστήµιο ESPC Europe, στο Παρίσι, και τακτικός αρθρογράφος στον «Monde».Στο εσωτερικό της χώρας, τρεις µήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ο Νικολά Σαρκοζίδεν µπορεί να επιβάλει άλλους φόρους. Εχει ήδη δεσµευθεί να µειώσει το έλλειµµα στο 3%, το πλαφόν του Μάαστριχτ, ως το 2013, κάτι που φαίνεται εξαιρετικά απίθανο.
«Και όµως η κυβέρνηση λέει τώρα ότι πρέπει να εξοικονοµήσει περισσότερα από 100 δισ.ευρώ για να ισοσκελίσει τον προϋπολογισµό ως το 2016. Και όλα αυτά την ώρα που η Γαλλία έχει µπει σε προεκλογική περίοδο, η ανεργία καλπάζει στο υψηλότερο σηµείο της 12ετίας και η οικονοµία αναπτύσσεται µε ρυθµούς γύρω στο 0,7%, σηµαντικά χαµηλότερους από το 2% που προβλεπόταν επισήµως».
Ο υπουργός Οικονοµικών Φρανσουά Μπαρουέν υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξει τρίτο πακέτο λιτότητας ως τον Μάιο, αλλά στη Γαλλία λένε ότι µόνο ένας ανόητος ή κάποιος που πιστεύει ότι δεν θα είναι πρόεδρος µετά την άνοιξη θα έλεγε κάτι διαφορετικό. «Για την πραγµατική οικονοµία στη Γαλλία η απώλεια ενός Α δεν σηµαίνει πολλά. Σε σύγκριση µε τις περισσότερες χώρες του κόσµου οι Γάλλοι έχουν ακόµη υψηλό επίπεδο ζωής, µεγενναιόδωρα κοινωνικά επιδόµατα» λέει ο Ντανιέλ. Η οικονοµία βασίζεται σε ισχυρούς πυλώνες, µε επιχειρήσεις-κολοσσούς σε αυτοκινητοβιοµηχανία, αεροναυτική, σιδηροδρόµους, καλλυντικά, πυρηνική ενέργεια, ασφαλιστικές και φαρµακοβιοµηχανία. Η Γαλλία είναι η δεύτερη οικονοµία της Ευρώπης, πέµπτη παγκοσµίως, και πρώτος τουριστικός προορισµός διεθνώς. Περί το 25% της εργατικής δύναµης, ένας στους τέσσε ρις Γάλλους, εργάζεται στο ∆ηµόσιο και ως πολύ πρόσφατα ήταν καλά προστατευµένος από τις χειρότερες επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης.
Σε σύγκριση όµως µε αυτό που ήταν κάποτε η Γαλλία; «Υπάρχει κατάπτωση. Στα 30 χρόνια µεταξύ 1945 και 1975, µια περίοδο γνωστή εδώ ως “les trente glorieuses” (σ.σ.: ένδοξη τριακονταετία), η γαλλική οικονοµία αναπτυσσόταν µε ρυθµούς πολύ πιο γρήγορους από της Βρετανίας και των ΗΠΑ, µε σειρά τετραετών κυβερνητικών προγραµµάτων. Πολιτικοί ηγέτες όλων των παρατάξεων στήριξαν εθνικοποιήσεις ολόκληρων τοµέων, ανάµεσά τους τραπεζών και φαρµακοβιοµηχανίας, µε κρατική παρέµβαση. Η Γαλλία άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις επί του σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, και τις συνέχισε ως τις ηµέρες του δεξιού Ζακ Σιράκ, τον οποίο διαδέχθηκε ο Σαρκοζί, το 2007, αν και το γαλλικό ∆ηµόσιο διατηρεί ακόµη ρυθµιστικά µερίδια στις µεγάλες εταιρείες κοινής ωφελείας».
Αλλά το ισχυρό ∆ηµόσιο, οι υποδοµές, το σύστηµα υγείας και οι κοινωνικές υπηρεσίες της Γαλλίας, αντικείµενο φθόνου για πολλούς από τους ευρωπαίους γείτονές της, «έχουν ανοίξει σήµερα τη µαύρη τρύπα στην οικονοµία. Για να τις χρηµατοδοτήσει η κυβέρνηση επιβάλλει φόρους, και άλλους φόρους, σε εταιρείες και νοικοκυριά. Οι µεγάλες επιχειρήσεις απάντησανεξάγοντας θέσεις εργασίας σε χώρες µε πολύ φθηνά χέρια, όπου εργατική νοµοθεσία σαν της Γαλλίας είναι ανήκουστη. Αν και η Γαλλία κατάφερε να αντιµετωπίσει την ύφεση του 2008 καλύτερα από πολλές άλλες οικονοµίες στην ΕΕ εξαιτίας του µεγάλου δηµόσιου τοµέα της, ακριβώς αυτός είναι που δυσχεραίνει τώρα την ανάκαµψη» καταλήγει ο Ντανιέλ.
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=439573&h1=true
Ειρήνη Μητροπούλου και Τάνια Μποζανίνου
«Οι δυσκολίες συσσωρεύονται στη Γαλλία. Καθηµερινά ακούµε για κάποια επιχείρηση που κλείνει ή για απολύσεις εργαζοµένων. Η κρίση όµως δεν αφορά όλους το ίδιο. Ορισµένες κοινωνικές οµάδες πλήττονται περισσότερο από άλλες» λέει µιλώντας προς «Το Βήµα» ο Μισέλ Ντελµπέργκ, βετεράνος δηµοσιογράφοςτου «Monde». «Αν βρισκόσασταν στο Παρίσι τα Χριστούγεννα, δεν θα είχατε διαπιστώσει καµία κρίση. Αλλά η κρίση αποτελεί πραγµατικότητα και αφορά όλο και πε ρισσότερο κόσµο, ιδίως τους νέους που δεν βλέπουν καµία προοπτική και εκείνους που χάνουν τη δουλειά τους σε µεγάλη ηλικία µε µηδαµινές πιθανότητες να βρουν άλλη µε αντίστοιχο µισθό. Το ότι βρισκόµαστε σε προεκλογική περίοδο δυσκολεύει ακόµη περισσότερο τα πράγµατα». Η πρόσφατη υποβάθµιση της πιστοληπτικής της ικανότητας δίνει νέα επιχειρήµατα σε όσους σπεύδουν να διαπιστώσουν ότι ήταν κάποτε µια ισχυρή χώρα που την έλεγαν Γαλλία…Βγάλτε ένα Α από το όνοµα του Νικολά Σαρκοζί. «S_RKOZY» έγραψε σε πρωτοσέλιδο τίτλο της η «Liberation», υπονοώντας ότι µόνος υπεύθυνος για τον υποβιβασµό της Γαλλίας από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poor’s στα µέσα Ιανουαρίου είναι ο γάλλος πρόεδρος. Και είναι αλήθεια, ο υποβιβασµός της χώρας από ΑΑΑ σε ΑΑ ερµηνεύτηκε από πολλούς ως «απολογισµός» της αποτυχηµένης πενταετίας του «Σαρκό».
Η µεγάλη λαίλαπα όµως δεν αφορά τα επιτόκια µε τα οποία δανείζεται η Γαλλία ούτε την εικόνα του προέδρου που πλήττεται ανεπανόρθωτα. Αφορά ανθρώπους όπως ο ΑλµπέρΡοζ, προγραµµατιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο οποίος έχασε τη δουλειά του σε ηλικία 54 ετών. «Οι πρώτοι µήνες στην ανεργία ήταν ευχάριστοι, είχα την εντύπωση ότι ήµουν σε διακοπές» λέει. Εστειλε εκατοντάδες βιογραφικά, η απάντηση όµως ήταν σε όλα αρνητική επειδή τον έκριναν είτε «υπερβολικά µεγάλο» είτε «υπερβολικά προσοντούχο». Οι επαναλαµβανόµενες αρνήσεις τού έσπασαν το ηθικό. «Εγινα παρανοϊκός, νόµιζα ότι µε κορόιδευαν στον δρόµο». Τελικά βρήκε δουλειά ύστερα από τρία χρόνια και σήµερα, στα 57 του, «εργάζοµαι σαν δόκιµος και βγάζω φωτοτυπίες για 850 ευρώ τον µήνα».
Στη... Β’ Εθνική
«Οι ιθύνοντες ανέµεναν την υποβάθµιση εδώ και αρκετό καιρό και ας κάνουν σήµερα τους έκπληκτους» συνεχίζει µιλώντας προς «Το Βήµα» ο Μισέλ Ντελµπέργκ του «Monde».«Ακόµη δεν γνωρίζουµε πόσο σοβαρή θα αποδειχθεί για τη γαλλική οικονοµία, αποτελεί όµως κακό σηµάδι για το µέλλον. Το βέβαιον είναι ότι πλήττει την αξιοπιστία του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος βάσιζε πολλά στο τριπλό Α της Γαλλίας – στο όνοµα της διατήρησής του είχε πάρει, για παράδειγµα, τα µέτρα λιτότητας» προκειµένου να µειώσει το χρέος του 1,3 τρισ. ευρώ της χώρας. Επιπλέον ο γάλλος πρόεδρος έκανε κατήχηση περί ορθής διαχείρισης στον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και σε άλλους ευρωπαίους εταίρους του, ενώ σήµερα ο Τύπος τον αναγκάζει να έρθει αντιµέτωπος µε τα ίδια του τα λόγια.
Προεκλογικά χαρτιά
Η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, η οποία µε 18% και ανοδική τάση που πλησιάζει επικίνδυνα το 23% του Σαρκοζί, µίλησε για «αρχή του τέλους του ευρώ» (από το οποίο θέλει να βγάλει τη Γαλλία) και για «κατάρρευση του µύθου ενός προέδρου που προστατεύει».
«Η υποβάθµιση πλήττει πολύ περισσότερο την αξιοπιστία της κυβέρνησης παρά τη δανειοληπτική ικανότητα της χώρας» λέει ο Ντελµπέργκ. «∆ηµιουργεί επίσης µια ανισορροπία ανάµεσα στη Γαλλία και στη Γερµανία και απειλεί τη φερεγγυότητα τουευρωπαϊκού συστήµατος».
∆ιότι σοβαρότερη από το γεγονός ότι η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης είναι η «βλάβη» που προκλήθηκε στη γαλλογερµανική ατµοµηχανή της Ευρώπης. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η υποβάθµιση αποκάλυψε την ψευδαίσθηση περί ισορροπίας στον γαλλογερµανικό άξονα της Ανγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί – γνωστών στις Βρυξέλλες ως «Μερκοζί».
Ποια ατμομηχανή;
Οι Γερµανοί, για ιστορικούς λόγους, δεν επιθυµούν να αναλάβουν µόνοι τους τον ρόλο της ατµοµηχανής της Ευρώπης. «Χρειαζόµαστε τους Γάλλους, αλλιώς θα φανεί σαν να κάνουµε µόνο εµείς κουµάντο στους πάντες» παραδέχθηκε γερµανός αξιωµατούχος πριν από µια έκτακτη σύνοδο για την κρίση τον ∆εκέµβριο στο Παρίσι.
Ο έτερος οδηγός της «ατµοµηχανής» όµως ολισθαίνει. Αντίθετα από ό,τι συµβαίνει στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, λιγότεροι Γάλλοι έχουν πλήρη απασχόληση σήµερα, ενώ οι απόφοιτοι πανεπιστηµίων πιάνουν πρώτη δουλειά πολύ αργότερα.
«Η κατάσταση είναι αρκετά ανησυχητική» µας λέει ο Ντελµπέργκ. «Η ανεργία καλπάζει και τα µέτρα που έχουν ληφθεί µέχρι στιγµής δεν έχουν φέρει αποτέλεσµα. Υπάρχει πρόβληµα εµπιστοσύνης προς τη Γαλλία».
ΑΠΟ ΤΟ «ΦΑΛΙΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΡΙΤΩΝ» ΤΟΥ 1797 ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ
∆ύο αιώνες χωρίς χρεοκοπία
Ανεργία και επισφαλής εργασία
Μπίζνες µετ’ εµποδίων
Αντίο, κράτος πρόνοιας...
Ευρωζώνη: τέσσερα «ΑΑΑ»
ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΑΛΥΤΩΝ
"Ηταν θαύµα που είχαµε το τριπλό Α, δεν µας άξιζε ποτέ"
«Το 20 στα 20 που έπαιρνε από τους τρεις οίκους αξιολόγησης, µάλλον χάρη στη χρηµατοπιστωτική ορθοδοξία παρά εξαιτίας των πραγµατικών επιδόσεών της, εθεωρείτο από τους περισσοτέρους αδικαιολόγητο. Τουλάχιστον στις αγορές οι πάντες είχαν προεξοφλήσει εδώ και καιρό την υποβάθµιση από τον Standard & Poor’s» µας λέει οΤζόναθαν Λόινς, οικονοµολόγος στο ανεξάρτητο κέντρο αναλύσεων Caπtal Economics στο Λονδίνο.
Με βαθµό ΑΑΑ από το 1975, η Γαλλία δεν έχει παρουσιάσει ισοσκελισµένο προϋπολογισµό από το... 1974, λένε ειδικοί. Εκτιµούν ότι υποφέρει από ένα δοµικό έλλειµµα που δεν αντιµετωπίζεται χωρίς τη λήψη ριζοσπαστικών διαρθρωτικών αλλαγών.
«Αλλά το διάστηµα 1995-2002 οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε για να το µειώσουν. Μάλλον το αύξησαν. Στις περιόδους επέκτασης της οικονοµίας οι ρυθµοί της ανάπτυξης έπεφταν όλο και πιο κάτω. Η Γαλλία, λοιπόν, θα δυσκολευθεί να βασιστεί επάνω στις µελλοντικές πιθανότητές της για ανάπτυξη για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασµούς της» λέει ο Λόινς. Σύµφωνα µάλιστα µε κάποιους οικονοµολόγους, η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Γαλλία θα είναι µόλις 0,68% το διάστηµα 2005-2014 έναντι 1,62% στη Γερµανία.
Υπάρχουν φυσικά οι ΗΠΑ, που έχασαν το ένα Α από τον S&P τον Αύγουστο, και η Βρετανία, µε τρία Α, αλλά υπερχρεωµένη, µε µεγάλο έλλειµµα και πληθωρισµό κοντά στο 5%. Αλλά, σε αντίθεση µε τον πέραν της Μάγχης γείτονα, οι Γάλλοι ανήκουν σε µια νοµισµατική ένωση και η κεντρική τράπεζα της χώρας δεν µπορεί πλέον να τυπώσει χρήµα, έχοντας εκχωρήσει αυτό το κυριαρχικό δικαίωµα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στη Φραγκφούρτη.
Για τους πιο επικριτικούς το θαύµα ήταν που η Γαλλία κρατούσε επί τόσον καιρό το τριπλό Α. Τον Ιούλιο αναλυτές της γαλλικής τράπεζας επενδύσεων Natixis εφάρµοσαν τη µεθοδολογία του S&P χρησιµοποιώντας όλα τα ποσοτικά κριτήρια που εφαρµόζονται για το 82% της αξιολόγησης των χωρών του ανεπτυγµένου κόσµου. Το αποτέλεσµα; Με βάση τη δική τους ανάλυση η Γαλλία θα έπρεπε να έχει χάσει τα... δύο από τα τρία Α. «Αλλά ο βασικός λόγος πίσω από την υποβάθµιση ήταν πολιτικός, δηλαδή η διαχείριση της κρίσης από την ΕΕ, που ήταν πολύ κάτω των προσδοκιών. Εποµένως, και η επίλυση της κρίσης βρίσκεται, πάνω από όλα, στη σφαίρα της πολιτικής: στην πρόοδο σχετικά µε τις δοµικές µεταρρυθµίσεις σε Ιταλία και Ισπανία, στο σύµφωνο δηµοσιονοµικής πειθαρχίας, στα δάνεια από την ευρωζώνη προς το ∆ΝΤ, στο PSI και στη δεύτερη δανειακή σύµβαση για την Ελλάδα» λέει στο «Βήµα» ο Ζιλ Μεκ, αναλυτής στην Deutsche Bank.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΖΑΝ-ΜΑΡΚ ΝΤΑΝΙΕΛ
«Βαρύ χτύπηµα στην καρδιά της ΕΕ»
«Και όµως η κυβέρνηση λέει τώρα ότι πρέπει να εξοικονοµήσει περισσότερα από 100 δισ.ευρώ για να ισοσκελίσει τον προϋπολογισµό ως το 2016. Και όλα αυτά την ώρα που η Γαλλία έχει µπει σε προεκλογική περίοδο, η ανεργία καλπάζει στο υψηλότερο σηµείο της 12ετίας και η οικονοµία αναπτύσσεται µε ρυθµούς γύρω στο 0,7%, σηµαντικά χαµηλότερους από το 2% που προβλεπόταν επισήµως».
Ο υπουργός Οικονοµικών Φρανσουά Μπαρουέν υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξει τρίτο πακέτο λιτότητας ως τον Μάιο, αλλά στη Γαλλία λένε ότι µόνο ένας ανόητος ή κάποιος που πιστεύει ότι δεν θα είναι πρόεδρος µετά την άνοιξη θα έλεγε κάτι διαφορετικό. «Για την πραγµατική οικονοµία στη Γαλλία η απώλεια ενός Α δεν σηµαίνει πολλά. Σε σύγκριση µε τις περισσότερες χώρες του κόσµου οι Γάλλοι έχουν ακόµη υψηλό επίπεδο ζωής, µεγενναιόδωρα κοινωνικά επιδόµατα» λέει ο Ντανιέλ. Η οικονοµία βασίζεται σε ισχυρούς πυλώνες, µε επιχειρήσεις-κολοσσούς σε αυτοκινητοβιοµηχανία, αεροναυτική, σιδηροδρόµους, καλλυντικά, πυρηνική ενέργεια, ασφαλιστικές και φαρµακοβιοµηχανία. Η Γαλλία είναι η δεύτερη οικονοµία της Ευρώπης, πέµπτη παγκοσµίως, και πρώτος τουριστικός προορισµός διεθνώς. Περί το 25% της εργατικής δύναµης, ένας στους τέσσε ρις Γάλλους, εργάζεται στο ∆ηµόσιο και ως πολύ πρόσφατα ήταν καλά προστατευµένος από τις χειρότερες επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης.
Σε σύγκριση όµως µε αυτό που ήταν κάποτε η Γαλλία; «Υπάρχει κατάπτωση. Στα 30 χρόνια µεταξύ 1945 και 1975, µια περίοδο γνωστή εδώ ως “les trente glorieuses” (σ.σ.: ένδοξη τριακονταετία), η γαλλική οικονοµία αναπτυσσόταν µε ρυθµούς πολύ πιο γρήγορους από της Βρετανίας και των ΗΠΑ, µε σειρά τετραετών κυβερνητικών προγραµµάτων. Πολιτικοί ηγέτες όλων των παρατάξεων στήριξαν εθνικοποιήσεις ολόκληρων τοµέων, ανάµεσά τους τραπεζών και φαρµακοβιοµηχανίας, µε κρατική παρέµβαση. Η Γαλλία άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις επί του σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, και τις συνέχισε ως τις ηµέρες του δεξιού Ζακ Σιράκ, τον οποίο διαδέχθηκε ο Σαρκοζί, το 2007, αν και το γαλλικό ∆ηµόσιο διατηρεί ακόµη ρυθµιστικά µερίδια στις µεγάλες εταιρείες κοινής ωφελείας».
Αλλά το ισχυρό ∆ηµόσιο, οι υποδοµές, το σύστηµα υγείας και οι κοινωνικές υπηρεσίες της Γαλλίας, αντικείµενο φθόνου για πολλούς από τους ευρωπαίους γείτονές της, «έχουν ανοίξει σήµερα τη µαύρη τρύπα στην οικονοµία. Για να τις χρηµατοδοτήσει η κυβέρνηση επιβάλλει φόρους, και άλλους φόρους, σε εταιρείες και νοικοκυριά. Οι µεγάλες επιχειρήσεις απάντησανεξάγοντας θέσεις εργασίας σε χώρες µε πολύ φθηνά χέρια, όπου εργατική νοµοθεσία σαν της Γαλλίας είναι ανήκουστη. Αν και η Γαλλία κατάφερε να αντιµετωπίσει την ύφεση του 2008 καλύτερα από πολλές άλλες οικονοµίες στην ΕΕ εξαιτίας του µεγάλου δηµόσιου τοµέα της, ακριβώς αυτός είναι που δυσχεραίνει τώρα την ανάκαµψη» καταλήγει ο Ντανιέλ.
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=439573&h1=true
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.