Το φαινόμενο των νεόπλουτων Ελλήνων, που πάτησαν στη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία και έμπαιναν στο μάτι του γείτονα με βίλες, αυτοκίνητα, πισίνες και σκάφη, σχεδόν τείνει να εκλείψει οριστικά.
Η ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας διαλύθηκε με σκληρό και οδυνηρό τρόπο κυρίως για τους ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με την κατάσταση αυτή.
Οι δανειστές και οι κυβερνήτες μας μίλησαν για «νοικοκύρεμα, για εναρμόνιση της οικονομίας μας στα νέα δεδομένα» και άλλα τέτοια για να σωθεί δήθεν η οικονομία, η πατρίδα, εμείς δηλαδή.
Το τι ακολούθησε, το ξέρουμε. Το φαινόμενο των νεόπλουτων γρήγορα έδωσε τη θέση του στο φαινόμενο των νεόπτωχων, των ανθρώπων που μέσα σε μια μέρα έχασαν τη δουλειά τους και συνήθως και την αξιοπρέπειά τους.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, αλλά και πάλι δεν μπορούν να περιγράψουν τα μικρά ή μεγάλα δράματα που παίζονται σε κάθε σπίτι ανέργου. Η ουσία είναι ότι η επίσημη καταγραφή των Εργατικών Κέντρων και της ΓΣΕΕ δείχνουν ότι το 20% του ενεργού πληθυσμού της χώρας είναι χωρίς δουλειά.
Ενα εκατομμύριο άνεργοι είναι πολλοί για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Βάλτε τις εφεδρείες, τους συμβασιούχους λίγων μηνών, τους υποαπασχολούμενους και η σούμα μεγαλώνει σοκαριστικά.
Ποια είναι η στήριξη της κοινωνίας στους ανθρώπους αυτούς; Η λέξη-κλειδί είναι Αλληλεγγύη.
Αυτό είναι ζήτημα που θα μας απασχολεί ολοένα και περισσότερο τις ημέρες που έρχονται.
Η κρατική βοήθεια με τη μορφή επιδομάτων είναι απαραίτητη, ωστόσο δεν επαρκεί να μπαλώσει όλες τις τρύπες. Ετσι αναπτύχθηκαν κινήματα και δράσεις που μέχρι τώρα μας φαίνονταν αδιανόητα.
Πρώτα ήταν τα συσσίτια των ενοριών και των δήμων που έτρεφαν στην πλειονότητά τους αλλοδαπούς και άστεγους. Σταδιακά εμφανίστηκαν άνεργοι, μικροσυνταξιούχοι και άνθρωποι που έχασαν τα πάντα στη δίνη της κρίσης.
Ενα πιάτο φαΐ όμως δεν φτάνει. Ετσι, με την πίεση της κοινωνίας, οι δήμοι δημιούργησαν τα κοινωνικά παντοπωλεία με είδη πρώτης ανάγκης για τις φτωχές οικογένειες. Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Βόλο δημιουργήθηκαν κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία για τους ανθρώπους αυτούς. Προς το παρόν δεν έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν μαζικά ασθενείς, αλλά η αρχή είναι το παν.
Οι ατομικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης είναι πολύ πιο αποτελεσματικές όταν γίνονται συλλογικές. Στο Ηράκλειο ο Σύλλογος Ανέργων κι Επισφαλώς Εργαζομένων Ηρακλείου, σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και σε συνεννόηση με τον Εμπορικό Σύλλογο, πραγματοποιεί εκστρατεία συλλογής ρούχων και παπουτσιών από καταστήματα του Ηρακλείου, τα οποία θα διαθέσει σε άπορες οικογένειες της πόλης.
Από το γειτονικό Ρέθυμνο μας έρχεται μια άλλη πρόταση αυτοοργάνωσης και αλληλοβοήθειας: με πρωτοβουλία της ομάδας «Τσουκνίδα» δημιουργήθηκε δίκτυο ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών. Συμμετέχουν σύλλογοι και φορείς όπως η ΕΛΜΕ, η Ενωση Γιατρών, οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο και άλλοι.
Στο δίκτυο κάποιος θα μπορεί να προσφέρει προς ανταλλαγή, να ζητά να ανταλλάξει και να προσφέρει εθελοντικά. Ηδη έχει φτιαχτεί μια λίστα με ανθρώπους που δηλώνουν τι προσφέρουν και τι ζητούν να ανταλλάξουν και επίσης τι προσφέρουν εθελοντικά, και σύντομα θα είναι διαθέσιμη και μέσω Διαδικτύου.
Οι κινήσεις και οι δράσεις αλληλεγγύης χρειάζονται τη βοήθεια και τη στήριξη όλων μας, γιατί κανείς μας πλέον δεν είναι σίγουρος για το τι μας ξημερώνει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.