Το EFSF ως ένα ωραίο και γυαλιστερό κουτί, που όμως μέσα...είναι άδειο
Σε προηγούμενη ανάρτηση μας, είχαμε μιλήσει για τη μόχλευση, και είχαμε εξηγήσει τι σημαίνει αυτό ειδικά για την περίπτωση του EFSF, του ευρωπαϊκού ταμείου για τη σωτηρία των τραπεζών.
Όπως είχαμε εξηγήσει, τα πραγματικά κεφάλαια που υπάρχουν στο EFSF είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με το 1 τρις ευρώ που υποτίθεται ότι πρέπει να καλύψει. Και αυτός είναι ο λόγος ('έλλειψη εμπιστοσύνης') που οι κεφαλαιοκράτες στις διεθνείς χρηματαγορές ΔΕΝ πείθονται ότι μπορούν να καλυφθούν πλήρως οι απώλειες των τραπεζών, και οι μετοχές πέφτουν, τα spreads ανεβαίνουν, κτλ.
Μάλιστα, οι τράπεζες ήδη προσπαθούν να ξεφορτωθούν τα ιταλικά ομόλογα που κατέχουν - όπως μεταδίδει το zerohedge ήδη προγραμματίζουν να πουλήσουν ιταλικά ομόλογα ύψους 300 δις ευρώ. Οι τραπεζίτες ήδη πιέζουν δηλαδή για να "ταϊστούν" από τα κρατικά ταμεία.
Και δεν είναι μόνο η Ιταλία βέβαια, είναι πολλές άλλες χώρες, μικρές ή μεγάλες, και στο μέλλον θα γίνουν ακόμα περισσότερες, μιας και όλη η Δύση (άρα και η Γαλλία, άρα ακόμα και η ίδια η Αμερική), πλην Γερμανίας, έχει "πρόβλημα ανταγωνιστικότητας" -> "πρόβλημα χρέους" λόγω του ότι η αποσαθρωμένη παραγωγική τους βάση σημαίνει ότι δεν παράγουν τόσο πολύ πλούτο όσο χρειάζεται για να πείσουν τους επενδυτές ότι μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Αφού όμως τα χρέη δεν μπορούν να αποπληρωθούν, οι τράπεζες θα χρεωκοπήσουν - και αυτό δε θα το επιτρέψουν να συμβεί οι κυβερνώντες. Η σωτηρία των τραπεζών είναι "το Α και το Ω" για αυτούς, όπως ήδη έχουν αποδείξει με τα τεράστια πακέτα σωτηρίας που τους χάρισαν και συνεχίζουν να τους χαρίσουν, αφήνοντας την κοινωνία να λιμοκτονεί χωρίς πόρους.
Στην Ευρώπη, υπάρχει μια μεγάλη ιδιομορφία όμως: Η Γερμανία αντέχει την υψηλή ισοτιμία του ευρώ, και άρα δεν έχει μεγάλη ανάγκη από μια υποτίμηση του νομίσματος όπως όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και οι ΗΠΑ. Επιπλέον, η Γερμανία δε θέλει να υπερπληθωρίσει το νόμισμα, έχοντας την τραυματική εμπειρία του μεσοπολέμου όπου το μάρκο έχασε εντελώς την αξία του.
Γι' αυτό και η Γερμανία διαρκώς φέρνει αντιρρήσεις στην εκτύπωση πληθωριστικού ευρώ. Οι "εταίροι" της εξωθούνται να της παραδώσουν "γη και ύδωρ", προκειμένου να δεχτεί να πληθωρίσει έστω και "λίγο" το ευρώ, κάτι που η Γερμανία κάνει, έστω και με μια σχετική "φειδώ" (σε σχέση τουλάχιστον με την Αμερική).
Θυμίζουμε πχ μια ιστορία από το 2009, όταν η ΕΚΤ αποφάσισε για πρώτη φορά να τυπώσει ευρώ, και συγκεκριμένα 60 δις: Πριν καλά-καλά ανακοινωθεί η απόφαση, η Μέρκλε βγήκε δημοσίως καικατσάδιασε την ΕΚΤ, η οποία σταμάτησε άμεσα την εκτύπωση ευρώ.
Όμως, η ιστορία αυτή δεν τελείωσε εκεί, καθώς χωρίς την εκτύπωση ευρώ, οι τράπεζες θα χρεωκοπούσαν. Έτσι, αφού πρώτα η Γερμανία έφερε τα πράγματα "στο απροχώρητο", και οι "εταίροι" της δέχτηκαν να "προτεκτορατοποιηθούν", μετά τύπωσε χρήμα, έστω και όσο πιο "λίγο" μπορούσε. Εξ ου και τα διάφορα ευρωπαϊκά "ταμεία σταθεροποίησης", EFSF, κτλ.
Τι θα κάνει τώρα λοιπόν, που χρειάζονται εκ νέου πληθωριστικά χρήματα για να σωθούν οι τράπεζες; Θα τυπώσει; ΝΑΙ.
Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία προωθεί σχέδια για "ευρώ δύο ταχυτήτων" - ώστε να μπορέσει να κρατήσει το ευρώ-σύστημα με όλα του τα πλεονεκτήματα (ευρώ ως 'αντι-δολάριο', μεγάλα συνδυαστικά αποθεματικά σε χρυσό), αλλά και να τυπώσει το (δεύτερο) ευρώ, διασώζοντας έτσι και τις τράπεζες της.
Βέβαια, η Bundesbank το αρνείται (δείτε πχ ένα σημερινό άρθρο όπου λένε ότι δε θέλουν να τυπωθεί τίποτα, κτλ), ωστόσο αν δεν τυπώσουν, οι τράπεζες θα χρεωκοπήσουν. Στο τέλος λοιπόν, θα τυπώσουν, και το σχέδιο για δύο διαφορετικά ευρώ τους εξυπηρετεί, ώστε να τυπώσουν το "άλλο" ευρώ, και όχι το "δικό τους" ευρώ.
Παράλληλα, όπως έχουμε δει, Ρωσία και Κίνα "παζαρεύουν" για το τι θα πάρουν ως αντάλλαγμα για να στηρίξουν και αυτές. Προς το παρόν, "επιφυλάσσονται", έως ότου καταρχήν εκτελέσει η Γερμανία το δικό της ρόλο, τυπώνοντας χρήμα.
Αυτό όμως αργά ή γρήγορα, και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα γίνει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.