Ο δράκος του Κομόντο δαγκώνει το μυώδες πόδι. Το βουβάλι τραβάει δυνατά, ξεφεύγει, τρέχει. Σε λίγες μέρες αρχίζει να τρεκλίζει, πεθαίνει. Οι τοξίνες και τα δηλητήρια του δράκου το σκοτώνουν αργά και σίγουρα.
Ο δράκος της Ινδονησίας είναι μια υπερμεγέθης σαύρα, η ανάμνηση ενός προϊστορικού βασιλείου που από τύχη επιβίωσε χωρίς να εξελιχθεί, χωρίς να προσαρμοστεί. Ενα αγαθό δείγμα της εποχής των δεινοσαύρων μέσα στην τεχνολογική και βιομηχανική έρημο. Το βιολογικό πορτρέτο της θα μπορούσε να είναι το βιογραφικό του Γιώργου Παπανδρέου.
Τους δαγκώνει όλους με μια αγαθή τοξίνη και αργοπεθαίνουν έκπληκτοι. Τους εσωκομματικούς εχθρούς του, όπως τον κ. Βενιζέλο, τους πολιτικούς του αντιπάλους, όπως τον κ. Σαμαρά, τους φίλους του, όπως τον κ. Πετσάλνικο, τους συμμάχους του, όπως τον κ. Καρατζαφέρη, τη χώρα, σχεδόν την Ευρώπη. Ενας μαέστρος της τοξίνης, μια ιδιοφυΐα του πράου φόνου. Αυτή η εξαιρετική φούσκα, που διηύθυνε τη χώρα την τελευταία διετία, δεν μπορούσε παρά να εφεύρει κάτι θεμελιώδες στη νομιμότητά του, κάτι που θα εξημέρωνε όλες τις τρελές αβεβαιότητες και τους μαζικούς, λαϊκούς φόβους και το οποίο, πρώτον, θα τον γλίτωνε και, δεύτερον, θα έκανε τη «δουλειά»: την ολοκλήρωση της ερήμου.
Ο κ. Παπαδήμος είναι το παραπλήρωμα αυτού του μεγάλου πολιτικού ελλείμματος που έσκαψε ο Γιώργος. Ενα προβεβλημένο στέλεχος του τραπεζικού νοήματος που βοήθησε στη μεταμφίεση της χώρας, ώστε να εισαχθεί στην ευρωπαϊκή μεταφυσική, αλλά και τον κ. Σημίτη να εισαχθεί στον υπερβατικό μεταρρυθμισμό. Ισως πίσω από τις αντιρρήσεις για τη συστημική υπερτίμηση του κ. Παπαδήμου, πρέπει να δούμε τον ίδιο τον πάτο που κατασκεύασε και θέσμισε ο Γιώργος Παπανδρέου έτσι ώστε κάθε Παπαδήμος, κάθε εξωτηλεοπτικό, τεχνοκρατικό και άσπρο πρόσωπο, να θεωρείται η τέλεια λύση. Και επειδή ο Παπανδρέου αποκαλύφθηκε ως αυτό που ζούμε (το σκοτεινό και αβυσσαλέο), δεν μπορεί παρά το επινόημα της δικής του πολιτικής μηχανορραφίας, αλλά και της παράλληλης χρηματιστικής ιδιοτέλειας και της εξίσου παράλληλης λαϊκής απελπισίας, να φθαρεί και καταποντιστεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Η ίδια η φαρμακωμένη κοινωνική σάρκα που έπλασε τον Γιώργο, που έσκασε από τον Γιώργο και που τώρα θέλει παρηγορητικά ψελλίσματα τεχνικής και λογιστικής ευκρίνειας, θα αποκαθηλώσει και τον τραπεζίτη, αφού ο τελευταίος θα φανεί εξίσου άτεγκτος και σκληρός.
Ο Γιώργος σκορπίζει το θάνατο, δηλητηριάζει τις δυνατότητες, καίει τις λύσεις, ζει με αναθυμιάσεις. Ο κ. Παπαδήμος είναι το πρόσωπο της εξοδίου ακολουθίας, ο τρυγητής του προσβεβλημένου και τοξικού καρπού, ο έσχατος σπασμός ενός συστημικού έλκους. Γιατί ούτε οι οικονομικοί φορμαλισμοί θα λήξουν ούτε οι τερατογενέσεις και η παραγωγική παράλυση θα πάψουν ούτε ο ανορθολογισμός θα πληγεί ούτε η ηθική θα αναταχθεί ούτε στη χώρα θα επιτραπεί να συνέλθει. Η «ήσυχη περισυλλογή», που αποδίδει στον κ. Παπαδήμο με κομψό δισταγμό το Reuters, θα κορυφωθεί με τα σκληρά, ανάλγητα, μεταλλικά μέτρα, με την ολοκλήρωση των παρελκόμενων της 26ης Οκτωβρίου, με την εκκένωση της δουλειάς, της δημιουργίας, της αυτοπεποίθησης από τα περιεχόμενά τους. Είναι πολύ πιθανόν, μέσα από τις διαρκείς δολοφονίες και τις εύστοχες επιμολύνσεις, ο Γιώργος Παπανδρέου να επιστρέψει ως το μοναδικό αντίδοτο στο έξοχο και φαρμακερό δάγκωμά του.
* Ζωγράφος, επ. καθηγητής ΕΜΠ
dsevastakis@arch.ntua.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.