Τι θα κάνει η Γερμανία τώρα που η κρίση φτάνει στον πυρήνα;

Για πρώτη φορά από το ξέσπασμα τις κρίσης οι δηλώσεις Μέρκελ, Σαρκοζί ως προς την αντιμετώπιση της είναι εκ διαμέτρου αντίθετες καθώς ο Γάλλος Πρόεδρος επιζητεί, πλέον, την άμεση συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην ενίσχυση του EFSF έχοντας κατανοήσει πως οτιδήποτε άλλο δε θα πετύχει ενώ η Γερμανίδα Καγκελάριος αρνείται κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο αφήνοντας την ευρωζώνη να απειλείται με κατάρρευση.

Ο Νικολά Σαρκοζί αντιμετωπίζει την πίεση των αγορών στην πόρτα της Γαλλίας και τον άμεσο κίνδυνο η χώρα του να εκτροχιαστεί δημοσιονομικά και χρηματοπιστωτικά καθώς τα σπρεντ των γαλλικών έναντι των γερμανικών ομολόγων έχουν εκτοξευτεί σε ευρωπαϊκό ιστορικό υψηλό επίπεδο κάτι που σημαίνει πως η ευρωζώνη αυτή τη στιγμή παρουσιάζει χρηματοπιστωτική και νομισματική απόκλιση στην 'καρδιά της', με τις αγορές να δείχνουν πως όπως είναι σήμερα δομημένη δεν ταιριάζει ούτε στην Γαλλία.

Ήδη η αύξηση του κόστους δανεισμού της Γαλλίας έναντι αυτού της Γερμανίας κατά 200 μονάδες βάσης λειτουργεί ως φρένο ανταγωνιστικότητας για την πρώτη αφού προκειμένου να δει την οικονομία της να συγκλίνει με τη Γερμανική θα πρέπει, πλέον, να προχωρά σε εσωτερική υποτίμηση ανάλογου μεγέθους με την αύξηση των σπρεντ.

Μπορεί να μην το παραδέχεται κανείς αλλά η Γαλλία ξεκίνησε ήδη την προσπάθεια εσωτερικής υποτίμησης με την ανακοίνωση των νέων μέτρων και οι αγορές το έχουν αντιληφθεί. Αν η Γαλλία είχε ως νόμισμα της το φράγκο σήμερα θα προχωρούσε σε υποτίμηση.

Με τη Γερμανία, αντίθετα, να ανακοινώνει μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας της, η οποία ήδη βρίσκεται στην καλύτερη φάση της των τελευταίων 20 ετών και να προσλαμβάνει κεφάλαια και ρευστότητα από παντού, ο ρόλος της στην κρίση μοιάζει με εκείνον μιας μαύρης τρύπας που καταβροχθίζει οτιδήποτε βρίσκεται γύρω της και στο τέλος καταρρέει από την ίδια τη βαρύτητα της.

Η Γερμανία κρατά τα επιτόκια του ευρώ σε εντυπωσιακά υψηλότερα επίπεδα από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ενώ μεσούσης της ευρωπαϊκής κρίσης ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, είχε προχωρήσει σε αύξηση των επιτοκίων για να εμποδίσει την αύξηση πληθωριστικών πιέσεων στη Γερμανία, στερώντας την ευρωπαϊκή περιφέρεια από το ελάχιστο οξυγόνο που της είχε απομείνει και εκπλήσσοντας αρνητικά ολόκληρο τον κόσμο και μαζί με αυτόν τις αγορές που ενέτειναν την επίθεση τους στο ευρώ.

Όσο η κρίση οξύνεται τόσο η Γερμανία λειτουργεί ως ασφαλής παράδεισος για επενδυτικά και αποταμιευτικά κεφάλαια ενώ τα επιτόκια κρατικού δανεισμού της μειώνονται κάνοντας το δανεισμό της φθηνότερο και το κόστος χρηματοδότησης των ελλειμμάτων και των δημοσιονομικών της αναγκών σχεδόν μηδενικό. Καθώς η Γερμανία αναπτύσσεται και πληθωρίζεται από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης και μετά, εκμεταλλευόμενη την οικονομική και νομισματική αστάθεια προς όφελος της, στην πραγματικότητα προκαλεί ανατίμηση του ευρώ επιδεινώνοντας τη δημοσιονομική και οικονομική θέση όλων των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών.

Για να γίνει αυτό κατανοητό αρκεί κανείς να δει το ευρώ όχι ως ενιαίο νόμισμα αλλά ως ένα καλάθι νομισμάτων συνδεδεμένων με σταθερή ισοτιμία μεταξύ τους έτσι που κανένα να μην μπορεί να υποτιμηθεί ή να ανατιμηθεί έναντι του άλλου. Η αύξηση των επιτοκίων στην οποία προέβη ο Τρισέ κάτω από την πίεση της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας σε συνδυασμό με την ήδη υπάρχουσα ευρωπαϊκή κρίση και την παράλληλη ανάπτυξη της Γερμανίας σε μία φάση που τα περισσότερα απ' τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης δεινοπαθούσαν οικονομικά, προκάλεσε αυξητικές πιέσεις στο μάρκο και πτωτικές πιέσεις στα περισσότερα απ' τα νομίσματα των υπολοίπων κρατών. Έτσι την ώρα που κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Αυστρία, η Γαλλία κλπ προσπαθούν να λάβουν δημοσιονομικά μέτρα για να προκαλέσουν εσωτερική υποτίμηση 'προσομοιώνοντας' μία πραγματική νομισματική υποτίμηση, η Γερμανία, εξυπηρετώντας τα δικά της και μόνο συμφέροντα , προκαλεί ανατίμηση στο μάρκο αναγκάζοντας τα υπόλοιπα κράτη να προβούν σε ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση προκειμένου να αντέξουν στο περιβάλλον του ευρώ.

Αυτό που αρνούνται να δουν οι πολιτικοί, εντός και εκτός Ελλάδας, είναι πως μία νομισματική ένωση μοιάζει με ένα σύστημα πλανητών όπου οι δορυφόροι κινούνται γύρω από τον ήλιο ακολουθώντας την πορεία του, με τον ήλιο να είναι εν προκειμένω το μάρκο και τους δορυφόρους τα νομίσματα των υπόλοιπων κρατών της ευρωζώνης Καθώς ο ήλιος κινείται προς μια κατεύθυνση μέσα στο διάστημα οι δορυφόροι του δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τον ακολουθούν αφού τους έλκει το μαγνητικό του πεδίο. Αν ο ήλιος οδεύει προς μία κατεύθυνση καταστροφική για κάποιους απ' τους δορυφόρους του τότε αυτοί είναι μοιραίο να καταστραφούν εκτός και αν καταφέρουν να ξεφύγουν από τη μαγνητική του έλξη.

Αν το ευρώ ήταν πλανητικό σύστημα μία σειρά χωρών μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα θα είχαν ήδη καταστραφεί. Αυτό γιατί η Γερμανία κινείται προς την κατεύθυνση που την εξυπηρετεί αδιαφορώντας παντελώς για το γεγονός πως μεταφέρει μαζί της μια ολόκληρη ένωση σε εχθρικό περιβάλλον.

Αυτό ακριβώς συνέβη στη νομισματική κρίση των αρχών της δεκαετίας του '90 όταν μία σειρά κρατών που μοιράζονταν τον ίδιο νομισματικό μηχανισμό με 'ήλιο' το μάρκο και δορυφόρους τα εθνικά νομίσματα αναγκάστηκαν να προβούν σε υποτίμηση με την Ιταλία και τη Βρετανία να ωθούνται έξω από αυτόν και με το μηχανισμό να καταρρέει υπό το αδιάφορο βλέμμα της Γερμανίας.

Υποστήριξα από το ξέσπασμα της κρίσης πως η Γερμανία δε θα βοηθήσει ουσιαστικά την ευρωζώνη μέχρις ότου απειληθεί η Γαλλία και πως ακόμη και τότε είναι ικανή να επιλέξει την κατάρρευση της νομισματικής ένωσης με τη σημερινή της μορφή και τη μεταμόρφωση της σε αυτό που ταιριάζει καλύτερα στην ίδια από το να πράξει αυτό που επιτάσσει ο ρόλος της και να αναλάβει τις ευθύνες της.

Αξίζει να θυμηθούμε πως στην υπογραφή του πρώτου Μνημονίου το ΔΝΤ είχε απαιτήσει απ' την Ελλάδα να προβεί σε εσωτερική υποτίμηση μεγαλύτερη του 20% και στην αναθεώρηση του πρώτου τριμήνου του 2011, μετά από περικοπές μισθών, συντάξεων και την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων ,το ΔΝΤ διαπίστωσε πως η Ελλάδα είχε προβεί σε εσωτερική 'ανατίμηση' και έπρεπε να κάνει, πλέον, ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση σε σχέση με την αρχή της κρίσης.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως εντός νομισματικού συστήματος πρωταρχική σημασία έχει τί κάνει ο ήλιος του και όχι το τί κάνει ένας δορυφόρος. Η αδυναμία κατανόησης αυτής της αρχής είναι που κάνει τους πολιτικούς να αποτυγχάνουν σε όλες τους τις μέχρι στιγμής σχετιζόμενες με την κρίση προβλέψεις κάτι που συμβαίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Όσο η Γερμανία ακολουθεί μία πολιτική ανατίμησης του 'μάρκου' τόσο αυξάνεται η υποτίμηση στην οποία πρέπει να προβούν οι υπόλοιπες χώρες προκειμένου να κρατήσουν σταθερή ισοτιμία με αυτό.

Δεν είναι η Ελλάδα που διαλύει τη νομισματική ένωση γιατί απλούστατα δεν έχει τη δύναμη να το κάνει. Αυτό που μπορεί να κάνει με την αποτυχία της να παραμείνει εντός αυτής είναι να αναδείξει την αδιαφορία και την απροθυμία της Γερμανίας να διατηρήσει την ευρωζώνη στην υπάρχουσα μορφή της.

Φαίνεται, ωστόσο, πως η ώρα μηδέν, αυτή της επίθεσης των αγορών στη Γαλλία που προέβλεψα από το ξέσπασμα της κρίσης έχει φτάσει. Και αν η ιστορία είναι καλός σύμβουλος τώρα η πίεση του Γάλλου Προέδρου στη Μέρκελ θα κλιμακωθεί και η Γερμανίδα Καγκελάριος θα λάβει μέτρα για να στηρίξει το μεγαλύτερο σύμμαχο της. Πριν είκοσι χρόνια, ωστόσο, η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα είχε εμποδίσει τη Γερμανία να σώσει την τότε ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Μένει να δούμε αν θα κάνει το ίδιο και τώρα που αυτά που διακυβεύονται είναι πολύ περισσότερα.

Πάνος Παναγιώτου
Επικεφαλής χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
XrimaNews.gr, WTAEC Ltd, GSTA Ltd

http://www.xrimanews.gr/