Πριν από μια εβδομάδα ήρθε στην Αθήνα ο Γερμανός αντικαγκελάριος Φ. Ρέσλερ με πολυμελή αποστολή επιχειρηματιών της χώρας του. Εγιναν συναντήσεις και συζητήσεις σε πολιτικό επίπεδο (με πρωθυπουργό και υπουργούς) και σε επιχειρηματικό επίπεδο (ΣΕΒ) και πήραν μέρος στο Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ για γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα.
Είχε προηγηθεί επίσκεψη του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο Βερολίνο, όπου μίλησε στους Γερμανούς βιομηχάνους, οι οποίοι τον υποδέχθηκαν θερμά και από τους οποίους ζήτησε (ακόμα και με τόνο παρακλητικό) να έρθουν να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα.
Είχε συναντηθεί και με την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, ενώ αμέσως μετά πήγε στο Παρίσι και συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί.
Η κυρία Μέρκελ ήταν που αναφέρθηκε τώρα, αυτόν τον καιρό, μετά τις συναντήσεις, στη λέξη «ανάπτυξη» για την Ελλάδα, περίπου ενάμιση χρόνο μετά την αρχή του Μνημονίου και των μέτρων που ακολούθησαν και εξακολουθούν να λαμβάνονται.
Στο Παρίσι ο κ. Παπανδρέου προσκάλεσε δημοσίως, μέσω του κ. Σαρκοζί, να έρθουν στην Ελλάδα Γάλλοι παρατηρητές, επιτηρητές, επόπτες, να εγκατασταθούν και να βλέπουν πώς προχωρούν τα πράγματα σε όποιον τομέα της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας επιθυμούν. Την ίδια πρόσκληση απηύθυνε ταυτοχρόνως και σ' όποιον άλλον αντίστοιχο παράγοντα θέλει από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Εχει προηγηθεί η υπό τον κ. Ράιχενμπαχ γερμανική ομάδα εποπτείας, επιτήρησης κ.λπ., που βρίσκεται ήδη στην Ελλάδα και κάνει τη δουλειά της.
Παράλληλα, η τρόικα με τους απεσταλμένους της «μπαίνει» ακόμη και στο χώρο της Δικαιοσύνης και απαιτεί ενέργειες, ενώ επανέρχεται με πιο κατηγορηματικό τρόπο σε θέματα μείωσης μισθών στον ιδιωτικό τομέα, με κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, παράκαμψη των κλαδικών συμβάσεων ώστε να επικρατήσουν ουσιαστικά οι ατομικές συμβάσεις, δηλαδή με πλήρως ελεύθερα τα χέρια του εργοδότη. Οι σχετικές ρυθμίσεις προβλέπονται ήδη από το αρχικό Μνημόνιο αλλά επανέρχονται τώρα οι απαιτήσεις με πιο έντονο (και κατηγορηματικό) τρόπο.
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Ο κ. Ρέσλερ ήταν σαφής, όσο και κυνικός στις δημόσιες δηλώσεις του στην Αθήνα: Να αρχίζετε τη δουλειά δυο ώρες νωρίτερα το πρωί και να τελειώνετε μια ώρα αργότερα! Φυσικά, ουδείς παριστάμενος υπουργός ή άλλος αρμόδιος παράγων τού είπε τίποτε, ουδείς αντέδρασε.
Η γερμανική αποστολή ήταν σαφής γενικώς στις απαιτήσεις της για επενδύσεις: ασφάλεια, εγγυήσεις, νομοθετικές ρυθμίσεις και ειδικές επενδυτικές ζώνες, που λειτουργούν σε καθεστώς προτεκτοράτου, όπως ανέφεραν τα σχετικά ρεπορτάζ. Ταυτόχρονα, εν είδει έμμεσων απειλών, διατυπώθηκαν ενδεχόμενα επιστροφής στη δραχμή, ενώ ο κ. Ρέσλερ, που ρωτήθηκε για τις γερμανικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα, ζήτησε (κυνικά) «να μη δημιουργούμε εμπόδια, να ασχοληθούμε με την κρίση».
Δουλεύετε περισσότερο, χωρίς να αμείβεστε, βεβαίως, προτρέπει-απαιτεί ο κ. Ρέσλερ. Αυτό, τώρα. Δεν είναι πολύ πίσω ο καιρός, όταν διαμορφωνόταν και στη Γερμανία και σ' άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης κλίμα για τους «τεμπέληδες Ελληνες», που έχουν «διακοπές» και «αργίες», που «δεν δουλεύουν» και «τρώνε και απολαμβάνουν» αυτά που τους δίνουμε! Μιλούσαν ακόμη και για «διαφθορά» και για «διεφθαρμένους». Είχε όμως προηγηθεί ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, όταν διαλαλούσε στο εξωτερικό ότι κυβερνά χώρα διαφθοράς και διεφθαρμένων. Ο τότε υπουργός Οικονομικών μιλούσε για τον «Τιτανικό», ενώ ο διάδοχός του σήμερα τονίζει ότι ευτυχώς που ήρθε η τρόικα.
Η διαμόρφωση και ο επηρεασμός της κοινής γνώμης, τόσο εδώ στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, στις χώρες των εταίρων, είναι στο πρόγραμμα που προηγείται των μέτρων για να καταλήξουν τα πράγματα στα οφέλη των χωρών-δανειστών, των τραπεζών, του ΔΝΤ, των επιχειρηματιών τους. Η συνταγή ακολουθήθηκε και στην περίπτωσή μας.
Αφ' ενός είχαμε την επίθεση στο δημόσιο τομέα με την ταυτόχρονη απαξίωσή του και αφ' ετέρου την επίθεση στον ιδιωτικό τομέα, στους εργαζομένους. Κοινή συνιστώσα των δύο επιθέσεων, οι εργαζόμενοι, οι μισθοί τους, τα δήθεν προνόμια και μαζί η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στις συντάξεις και η συνεχής φορολόγηση των ίδιων «υποζυγίων». Στόχος, δηλαδή, να χαμηλώσουν τα μεροκάματα και οι μισθοί όσο περισσότερο γίνεται για να είναι πιο ανταγωνιστική η «ανάπτυξη», η οικονομία, δηλαδή αυτοί τους οποίους καλούν πρωθυπουργός και κυβερνώντες.
Συνεργούσης και της πλήρους ανικανότητας -όπως έχει αποδειχθεί- των ασκούντων τη διακυβέρνηση της χώρας, τα πράγματα έφτασαν στο «αμήν». Στρώθηκε το χαλί καταλλήλως, η απαξίωση και η επίθεση έφεραν αποτελέσματα και πλέον το πεδίο ξεπουλήματος, της εκποίησης του Δημοσίου είναι ανοιχτό. Ακριβώς τώρα που έφτασαν τα πράγματα σ' αυτό το επίπεδο θυμήθηκαν την περίφημη ανάπτυξη όλοι, ημεδαποί και αλλοδαποί «αρμόδιοι».
Ο πρώτος καταμερισμός φαίνεται πως έχει γίνει. Η Γερμανία ενδιαφέρεται για την ενέργεια (ήλιος, σκουπίδια), η Γαλλία για τα νερά. Κι έχει ο Θεός...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.