Διαβάζουμε σε σχετικό θέμα της Αλεξάνδρας Γκίτση πως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικώνστοχοθετεί την ανάπτυξη ως άμεση προτεραιότητα για την ελληνική οικονομία.
Επίσης, ότι στις αρχές Οκτωβρίου θα επισκεφθεί τη χώρα μας πολυμελής ομάδα επιχειρηματιών (επικεφαλής των εκατό και πλέον επιχειρηματιών ο Philipp Roesler), με την ελληνική πλευρά να τρέφει -για πολλοστή φορά- ελπίδες και να κάνει λόγο για ακόμη ένα σχέδιο… Μάρσαλ.
Οι άνθρωποι είτε είναι πράγματι εκτός τόπου και χρόνου, δεν έχουν γνώση της Ιστορίας και της πραγματικότητας, είτε δεν γνωρίζουν στο ελάχιστο πώς σκέφτονται και πώς κινούνται οι Γερμανοί (*).
Με εξαιρετική επιφύλαξη ακούμε τις τελευταίες 1 - 2 εβδομάδες τα λογύδρια για γερμανικό σχέδιο… Μάρσαλ, για… γερμανική ευκαιρία. Με ιδιαίτερη καχυποψία διαβάζουμε ταφληναφήματα των πολιτικών για… θησαυρούς και την αβάντα συγκεκριμένων ιμάντων του συστήματος (ημών των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων…).
Το Βερολίνο έχει ξεκαθαρίσει έγκαιρα -πολύ έγκαιρα θα λέγαμε- πώς εννοεί τις επενδύσεις σε μία χώρα απαξιωμένη, όπου οι τεμπέληδες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να… πίνουν ούζο και να χορεύουν… συρτάκι.
Από τα τέλη Ιουλίου και μετά, από σχετικό ερώτημα του Νίκου Χουντή (ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), οι Γερμανοί είχαν ξεκαθαρίσει πως για να επενδύσουν στην (κατ' αυτούς) βαλκανική μπανανία θα πρέπει να έχουν διπλο- και τριπλο- διασφαλίσει αιματηρές εγγυήσεις. Αλλά και περιοχές με ειδικό φορολογικό, εργασιακό, νομοθετικό, επενδυτικό καθεστώς…
Όταν είχαμε ενημερωθεί αρχικά για τη λογική των Γερμανών, είχαμε απορήσει θεωρώντας πως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μία χώρα της Ε.Ε. Όμως, μετά τις τελευταίες γερμανοελληνικές επαφές ήραμε τις αμφιβολίες μας.
Κατ' αρχάς, η σπουδή για τη δημιουργία επενδυτικής τράπεζας μέσω της Kreditanstalt fur Wiederaufban (KfW) σχετίζεται με τις σφοδρές επιφυλάξεις των ίδιων των επιχειρηματιών για τον βαθμό διασφάλισης των όποιων κεφαλαίων επενδυθούν σε διάφορα προγράμματα.
Ακόμη και μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ζητήθηκε να συμπεριληφθούν εγγυήσεις, γι' αυτό προωθούν τη δημιουργία μιας επενδυτικής τράπεζας που (και) με κοινοτικά, ελληνικά κεφάλαια θα διασφαλίζει τα επιχειρηματικά συμφέροντά τους.
Το κυριότερο όμως είναι πως προωθούν ειδικές επενδυτικές ζώνες φορολογικής ασυλίας, εργασιακής ευελιξίας, και όποιος δυσπιστεί για τις βουλές τους δεν έχει παρά να ανατρέξει στηντελευταία συνέντευξη του Stefan Kapferer (υφυπουργός Οικονομίας της Γερμανίας ) στον Γ. Παπαϊωάννου («Βήμα» της 28ης/8) όπου διευκρινίζει πώς ακριβώς σχεδιάζουν αυτές τις «ειδικές ζώνες για επενδύσεις».
Ας βάλουν κάποια στιγμή οι κυβερνητικοί λίγο τη… γλώσσα τους μέσα στο… μυαλό τους πριν επιχειρήσουν να παρουσιάσουν τα πράγματα στους (όπως νομίζουν, τρομάρα τους!) ιθαγενείς αυτού του τόπου.
Και ας σταθούν έστω μία φορά στο ύψος των περιστάσεων για να πουν μερικές αλήθειες και να τιμήσουν τα… παντελόνια που φορούν.
(* ) Ο πρόδηλος αμερικανοστραφής χαρακτήρας της κυβέρνησης, με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό μας, γεννά ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικού προσωπικού, που όχι μόνο δεν έχει ελάχιστη αίσθηση του γερμανικού τρόπου σκέψης, μεθοδολογίας, αλλά ούτε καν τις στοιχειώδεις γνώσεις της γλώσσας τους. Τουλάχιστον για να μη συνεννοούνται μόνο μέσω διερμηνέων, με συνέπεια να χάνονται κι αυτοί μες στη… μετάφραση κι εμείς στα αλλεπάλληλα ολισθήματά τους.
Επίσης, ότι στις αρχές Οκτωβρίου θα επισκεφθεί τη χώρα μας πολυμελής ομάδα επιχειρηματιών (επικεφαλής των εκατό και πλέον επιχειρηματιών ο Philipp Roesler), με την ελληνική πλευρά να τρέφει -για πολλοστή φορά- ελπίδες και να κάνει λόγο για ακόμη ένα σχέδιο… Μάρσαλ.
Οι άνθρωποι είτε είναι πράγματι εκτός τόπου και χρόνου, δεν έχουν γνώση της Ιστορίας και της πραγματικότητας, είτε δεν γνωρίζουν στο ελάχιστο πώς σκέφτονται και πώς κινούνται οι Γερμανοί (*).
Με εξαιρετική επιφύλαξη ακούμε τις τελευταίες 1 - 2 εβδομάδες τα λογύδρια για γερμανικό σχέδιο… Μάρσαλ, για… γερμανική ευκαιρία. Με ιδιαίτερη καχυποψία διαβάζουμε ταφληναφήματα των πολιτικών για… θησαυρούς και την αβάντα συγκεκριμένων ιμάντων του συστήματος (ημών των δημοσιογράφων συμπεριλαμβανομένων…).
Το Βερολίνο έχει ξεκαθαρίσει έγκαιρα -πολύ έγκαιρα θα λέγαμε- πώς εννοεί τις επενδύσεις σε μία χώρα απαξιωμένη, όπου οι τεμπέληδες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να… πίνουν ούζο και να χορεύουν… συρτάκι.
Από τα τέλη Ιουλίου και μετά, από σχετικό ερώτημα του Νίκου Χουντή (ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), οι Γερμανοί είχαν ξεκαθαρίσει πως για να επενδύσουν στην (κατ' αυτούς) βαλκανική μπανανία θα πρέπει να έχουν διπλο- και τριπλο- διασφαλίσει αιματηρές εγγυήσεις. Αλλά και περιοχές με ειδικό φορολογικό, εργασιακό, νομοθετικό, επενδυτικό καθεστώς…
Όταν είχαμε ενημερωθεί αρχικά για τη λογική των Γερμανών, είχαμε απορήσει θεωρώντας πως κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μία χώρα της Ε.Ε. Όμως, μετά τις τελευταίες γερμανοελληνικές επαφές ήραμε τις αμφιβολίες μας.
Κατ' αρχάς, η σπουδή για τη δημιουργία επενδυτικής τράπεζας μέσω της Kreditanstalt fur Wiederaufban (KfW) σχετίζεται με τις σφοδρές επιφυλάξεις των ίδιων των επιχειρηματιών για τον βαθμό διασφάλισης των όποιων κεφαλαίων επενδυθούν σε διάφορα προγράμματα.
Ακόμη και μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ζητήθηκε να συμπεριληφθούν εγγυήσεις, γι' αυτό προωθούν τη δημιουργία μιας επενδυτικής τράπεζας που (και) με κοινοτικά, ελληνικά κεφάλαια θα διασφαλίζει τα επιχειρηματικά συμφέροντά τους.
Το κυριότερο όμως είναι πως προωθούν ειδικές επενδυτικές ζώνες φορολογικής ασυλίας, εργασιακής ευελιξίας, και όποιος δυσπιστεί για τις βουλές τους δεν έχει παρά να ανατρέξει στηντελευταία συνέντευξη του Stefan Kapferer (υφυπουργός Οικονομίας της Γερμανίας ) στον Γ. Παπαϊωάννου («Βήμα» της 28ης/8) όπου διευκρινίζει πώς ακριβώς σχεδιάζουν αυτές τις «ειδικές ζώνες για επενδύσεις».
Ας βάλουν κάποια στιγμή οι κυβερνητικοί λίγο τη… γλώσσα τους μέσα στο… μυαλό τους πριν επιχειρήσουν να παρουσιάσουν τα πράγματα στους (όπως νομίζουν, τρομάρα τους!) ιθαγενείς αυτού του τόπου.
Και ας σταθούν έστω μία φορά στο ύψος των περιστάσεων για να πουν μερικές αλήθειες και να τιμήσουν τα… παντελόνια που φορούν.
(* ) Ο πρόδηλος αμερικανοστραφής χαρακτήρας της κυβέρνησης, με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό μας, γεννά ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικού προσωπικού, που όχι μόνο δεν έχει ελάχιστη αίσθηση του γερμανικού τρόπου σκέψης, μεθοδολογίας, αλλά ούτε καν τις στοιχειώδεις γνώσεις της γλώσσας τους. Τουλάχιστον για να μη συνεννοούνται μόνο μέσω διερμηνέων, με συνέπεια να χάνονται κι αυτοί μες στη… μετάφραση κι εμείς στα αλλεπάλληλα ολισθήματά τους.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.