Τουρκικός τσαμπουκάς στην Ανατολική Μεσόγειο

Του Σταυρου Λυγερου


Μπορεί το νεο-οθωμανικό δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου να διακηρύσσει ότι ακολουθεί πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες, αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει με την Αγκυρα, η ρητορική της δεν έχει πολλή σχέση με τις πράξεις της. Πρόσφατο παράδειγμα οι απειλές της ότι θα εμποδίσει στρατιωτικά τις προγραμματισμένες (αρχίζουν την 1η Οκτωβρίου) γεωτρήσεις στο θαλάσσιο «οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ. Τις γεωτρήσεις θα πραγματοποιήσει η έχουσα τα δικαιώματα εκμετάλλευσης αμερικανική εταιρεία Noble Energy (εβραϊκών συμφερόντων).
Το γεγονός ότι η απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας έφερνε συνήθως αποτέλεσμα, έχει εθίσει την Αγκυρα σ’ αυτή την τακτική. Μόνο που αυτή τη φορά δεν έχει απέναντί της τη φοβική ελλαδική πολιτική ελίτ και την αδύναμη Κυπριακή Δημοκρατία. Στο παιχνίδι εμπλέκονται κι άλλοι. Δεν είναι μόνο ότι η Ε.Ε., οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν επισήμως υποστηρίξει το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Ισραηλινοί έχουν υποσχεθεί να προστατεύσουν τις γεωτρήσεις και στο κυπριακό «οικόπεδο 12». Σύμφωνα μ’ όλες τις ενδείξεις, μάλιστα, έχουν εξασφαλίσει και το «πράσινο φως» από την Ουάσιγκτον. Η στάση του Ισραήλ προκύπτει από γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Από τη στιγμή που η νεο-οθωμανική Τουρκία στράφηκε εναντίον του με σκοπό να αναγνωρισθεί σαν ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου, και με δεδομένη τη ρευστότητα στην Αίγυπτο, ο μόνος πολιτικά ασφαλής και πολιτισμικά φιλικός διάδρομος του Ισραήλ προς τη Δύση είναι ο ελληνικός. Γι’ αυτό και έχει κάνει ανοίγματα για τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής σχέσης με την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα. Απ’ αυτό τον διάδρομο, άλλωστε, θα διοχετεύσει και το φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Η στάση του Ισραήλ σ’ αυτό το θέμα είναι μια πρόσθετη ισχυρή αιτία της πρόσφατης περαιτέρω όξυνσης των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν την Κύπρο και το Ισραήλ όχι μόνο λόγω της επιρροής του εβραϊκού λόμπι. Τα ενεργειακά κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο θα συμβάλουν στην ενεργειακή ανεξαρτησία της Ε.Ε. από τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, θεωρούν ότι είναι καλύτερο αυτά τα κοιτάσματα να ανήκουν στο νόμιμο ιδιοκτήτη (Κύπρος), παρά στη δύσκολη Τουρκία. Για να δικαιολογήσει τους λεονταρισμούς της, η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα, επειδή δεν εκπροσωπεί και τους Τουρκοκύπριους. Το επιχείρημα είναι διάτρητο. Ο ΟΗΕ αναγνωρίζει την κυπριακή κυβέρνηση ως νόμιμη κυβέρνηση όλης της Κύπρου, που έχει όλα τα προβλεπόμενα δικαιώματα. Οι τουρκικές απειλές, όμως, δεν στηρίζονται ούτε με βάση τη θέση της Αγκυρας ότι στη Μεγαλόνησο υπάρχουν δύο κράτη. Σύμφωνα με την τουρκική θέση, το «ελληνοκυπριακό κράτος» δικαιούται να έχει τη δική του ΑΟΖ στα νότια της Κύπρου. Το θαλάσσιο «οικόπεδο 12» βρίσκεται σ’ αυτή την ΑΟΖ κι όχι στην ΑΟΖ που θα είχε το «τουρκοκυπριακό κράτος» εάν ήταν νόμιμο. Με άλλα λόγια, έχουμε έναν ακόμα τουρκικό τσαμπουκά, ο οποίος, όμως, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι αυτή τη φορά θα περάσει.



http://www.kathimerini.gr/