Η κατάσταση στη χώρα θυμίζει πολεμική καταστροφή: οικονομία διαλυμένη, εθνικός πλούτος - πόροι - έσοδα του κράτους στα χέρια των νικητών (πιστωτών), πολιτικό προσωπικό απαξιωμένο και αναξιόπιστο, και μια κοινωνία σε βαθύ και παρατεταμένο σοκ! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο (οικονομικός, προς το παρόν...) πόλεμος μόλις άρχισε!
Η κυβέρνηση, πιστή στο στρατηγικό δόγμα της «οικονομικής διακυβέρνησης», κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να οδηγήσει τη χώρα σε παράδοση άνευ όρων, μετατρέποντάς τη στο πεδίο των πρώτων μαχών του παγκόσμιου νομισματικού πολέμου, για τον οποίο μόλις πρόσφατα μάς μίλησε και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών.
Ο πρωθυπουργός, μιλώντας για περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας από τις πρώτες μέρες της ένταξης της χώρας στον περιβόητο και κατ’ όνομα μόνο μηχανισμό στήριξης και διάσωσης, προφανώς δεν συνειδητοποίησε ότι περιέγραψε σε γενικές γραμμές τις συνέπειες της ήττας. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις εντολές τις τρόικας, θεώρησε ότι οδηγεί (έστω και καθ’ εποπτεία) τη χώρα στη σωτήρια, καθώς και ότι ίσως ανέμενε την πολιτική δικαίωση. Όπως αποδεικνύεται με οδυνηρό τρόπο σήμερα, έκανε τραγικό λάθος...
Μέτρα-σοκ
Σήμερα, σχεδόν κανένας κάτοικος αυτής της χώρας δεν τρέφει κάποια ελπίδα ότι η ακολουθούμενη πολιτική οδηγεί στη διάσωση. Οι αγορές έχουν προεξοφλήσει κατά 99,9% την ελληνική πτώχευση ενώ οι εργαζόμενοι - δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι - και οι συνταξιούχοι βιώνουν ήδη τις συνέπειες της καταστροφής: ανεργία στη στρατόσφαιρα, περικοπές εισοδημάτων κι απολύσεις.
Τα μέτρα - σοκ λαμβάνονται και ανακοινώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε φορά που οι πιστωτές εκταμιεύουν μια ακόμη δόση από το δάνειο της τρόικας, κάθε φορά που ξανανοίγει η συζήτηση για το επόμενο δάνειο και την επόμενη μέρα... Στη βάση αυτού του εκβιασμού, η ελληνική κοινωνία απειλείται να συναινέσει και να μείνει σιωπηλή προκειμένου «να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις».
Όσο λειτουργεί ο φόβος του εκβιασμού οι πιστωτές επιταχύνουν τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση της διάλυσης κάθε παραγωγικού δημόσιου τομέα, του ξεπουλήματος των πόρων της χώρας, ακόμη και της διαχείρισης των εσόδων.
Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών ήδη σκορπούν απογοήτευση, απελπισία και οργή στην ελληνική κοινωνία, υπονομεύοντας το – κλυδωνιζόμενο από το βάρος της αναξιοπιστίας – πολιτικό σκηνικό. Τα δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων εξουσίας δείχνουν ότι δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και να διαχειριστούν την καταστροφή. Πόσο μάλλον την «επόμενη μέρα» – ιδιαίτερα όταν αυτή διαγράφεται πολύ χειρότερη από τη σημερινή πραγματικότητα...
Σπεκουλαδόροι
Καθώς η ελληνική οικονομία διαλύεται, η κοινωνία εξακολουθεί να λειτουργεί υπό την επήρεια του σοκ και η κυβέρνηση έχει απολύτως παραδοθεί στους επόπτες, ενώ οι πιστωτές παίζουν τα οικονομικά και πολιτικά τους παιχνίδια στην πλάτη της χώρας.
Ήδη από το «αν» και το «πότε» θα επισυμβεί η ελληνική πτώχευση, η παγκόσμια συζήτηση – ακόμη και στο επίπεδο των Ευρωπαίων «εταίρων» μας –πλέον εστιάζεται στο «πώς», με δημοσίως διατυπωμένο διακύβευμα την παραμονή ή την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Αν δηλαδή η βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος εξυπηρετείται καλύτερα από την παραμονή ή την έξοδό μας από αυτό.
♦ Οι σορτάκηδες στις χρηματαγορές και τα χρηματιστήρια τρίβουν τα χέρια τους, καθώς αναμένουν κέρδη από το στοίχημα της χρεοκοπίας, προχωρώντας σε νέα πονταρίσματα περί της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
♦ Οι «εταίροι» στην Ε.Ε. κάνουν τους λογαριασμούς τους και μάχονται για τα εχέγγυα επί των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να ελαφρώσουν τις τράπεζές τους από το ελληνικό χρέος, που όπως ξέρουν ότι δεν πρόκειται να εξοφληθεί.
♦ Οι Αμερικανοί φίλοι του πρωθυπουργού (και όχι μόνο) εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το ελληνικό πρόβλημα στον οικονομικό πόλεμό τους με τη Γερμανία.
Δεδομένης της οικονομικής καταστροφής και παρά την επήρεια του σοκ, η ελληνική κοινωνία επιβάλλεται να μην αγνοήσει τις κινήσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, οι οποίες - καθώς είμαστε χώρα με εθνική κυριαρχία προς το παρόν περιορισμένη και ματοποιούνται καθ’ υπόδειξη πιστωτών ή «προστατών».
Όπως είναι γνωστό, η ελληνική κυβέρνηση, με υπόδειξη της Ουάσιγκτον, έχει τοποθετηθεί στο πλευρό του Ισραήλ στη διαμάχη του με την Τουρκία, ενώ αξιοποιείται από την αμερικανική διπλωματία ως μοχλός πίεσης, για να προσαρμοστεί η Άγκυρα στις επιθυμίες της Ουάσιγκτον.
Πιόνι των ΗΠΑ
Αξίζει να σημειωθεί ότι την περασμένη Τρίτη το αμερικανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης Stratfor, σε ανάλυσή του για τις σχέσεις Η ΠΑ -Τουρκίας - Ισραήλ, υπογραμμίζει πως δεν αποκλείεται η ελληνική κυβέρνηση να μπει στον πειρασμό να εκτονώσει την εσωτερική κρίση, δημιουργώντας ένταση με την Τουρκία.
Έμπειροι διπλωματικοί παράγοντες, διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου του Stratfor, διακρίνουν τις αμερικανικές προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση Ερντογάν. Με πιο απλά λόγια, οι Αμερικανοί μπορούν να απαιτήσουν από την Άγκυρα μεγαλύτερη προσαρμογή στις απαιτήσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, χρησιμοποιώντας το Ισραήλ και την Ελλάδα.
Υπάρχουν χειρότερα;
Είναι προφανές ότι, για μια χώρα σε βαθιά οικονομική - πολιτική κρίση, πολλαπλασιάζονται οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι, και μάλιστα σε μια εποχή και περιοχή όπου συντελούνται μεγάλες ανακατατάξεις και εξελίσσονται τεράστια ενεργειακά παιχνίδια.
Σύμφωνα με υπολογισμούς τουρκικών πηγών, οι οποίες δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της «συμμάχου και γείτονος», το εκτιμώμενο αντίτιμο του κυπριακού, μόνο, φυσικού αερίου ανέρχεται σε περισσότερα από 2 τρισ. ευρώ. Ανάλογες εκτιμήσεις για την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου (όπου η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει να ανακηρύξει την ΑΟΖ, συμπεριλαμβάνοντας και
Ι το Καστελόριζο) ανεβάζουν τον πυρετό του (μαύρου) χρυσού στα ύψη. Δεν θα διαφωνήσει κανείς πως συρράξεις έχουν γίνει και για πιο ασήμαντους λόγους...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.