"Αγαπητέ Γιώργο..."

ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

“...Ευχαριστώ για την επιστολή σου, αλλά γιατί ένιωσες την ανάγκη να επικοινωνήσεις διά μέσω Τύπου; Δεν θα σε ακολουθήσω, και ελπίζω να μην γίνει κάποια διαρροή και δω και τη δική μου επιστολή δημοσιευμένη σε εφημερίδα της αριστεράς -ενημερώνομαι ότι στο Υπουργικό σου Συμβούλιο δεν έχουν όλοι τις δικές σου αγαθές διαθέσεις. Παρεμπιπτόντως, αυτός ο Βενιζέλος έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση στην Ευρώπη. Εγώ, όπως και άλλοι κεντρικοί τραπεζίτες (ο Ben, ο Mervyn, ο Mario κ.λπ.), χρόνια εκπαιδευόμαστε στο να μη λέμε τίποτα στον δημόσιο λόγο μας, αλλά ο δικός σου είναι άπαικτος - μήπως πάει χαμένος στην πολιτική;

Αλλά ας πάμε στο ψητό και ας αφήσουμε τα σάπια, όπως λέμε στη Γαλλία. Το ότι εγώ υπηρετώ μια ανεξάρτητη αρχή δεν σημαίνει ότι δεν έχω φίλους που συμβουλεύομαι. Όλοι κατανοούμε ότι μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τα σημαντικότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Εξάλλου και εσύ, που, υποτίθεται, υπηρετείς τη Σοσιαλιστική Διεθνή, πριν από τις εκλογές με τους τραπεζίτες της Eurobank δεν συζητούσες για το πρόγραμμά σου -αυτό που θα εφάρμοζες, εννοείται, όχι αυτό που κατέθεσες στους ψηφοφόρους; Άρα ο κοινός και πρωταρχικός μας στόχος είναι η διάσωση των τραπεζών. Μήπως σε όλες τις κρίσεις χρέους μετά από το 1980 (ξέχασες την κρίση των αναπτυσσόμενων οικονομιών;) τα πακέτα διάσωσης δεν είχαν τον ίδιο στόχο, ασχέτως αν τα πουλάγανε ως πακέτα για τη διάσωση των οικονομιών;

Και όλα αυτά τα πακέτα δεν συνοδεύτηκαν με σταθεροποιητικά προγράμματα; Η λιτότητα, οι μειώσεις μισθών, συντάξεων και παροχών ήταν οι στόχοι, όχι κάποια παράπλευρη απώλεια της πολιτικής μας. Τι ακριβώς, σε αυτό το πλαίσιο, ισχυρίζεσαι ότι δεν πιστεύει πια η κ. Διαμαντοπούλου; Μήπως πιστεύει ότι οι μεταρρυθμίσεις της στην παιδεία θα δημιουργήσουν ένα «καλό» πανεπιστήμιο, όπως λένε οι 133 πανεπιστημιακοί; (Πάντως επιτυχία σας που βρήκατε τόσους να πούνε μια καλή κουβέντα.) Θα σου έλεγα ότι ο ρόλος της κ. Διαμαντοπούλου δεν είναι να πιστεύει σε κάτι -το όνομά της φτιάνει για τη μελλοντική άνοδό της (δεν φαντάζομαι να είσαι ο μόνος που δεν το έχει αντιληφθεί αυτό). Και θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι αν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για το είδος των καταρτισμένων (χωρίς υπερβολές) εργαζομένων που θα χρειαστεί η οικονομία σας μετά από την εσωτερική υποτίμηση. Από εκεί και πέρα, ας πιστεύει ό,τι θέλει.

Ούτε κατανοώ τα παράπονό σου για τις χρηματαγορές. Ποιος πήρε τις πολιτικές αποφάσεις που ενδυνάμωσαν πολιτικά αυτές τις αγορές; Ο προκάτοχός σου, ο κ. Σημίτης, είχε μήπως κάποιο άλλο όραμα; Ήθελε να αναδείξει την πολιτική και να περιορίσει τον ρυθμιστικό ρόλο των χρηματαγορών; Μην υποτιμάς τη νοημοσύνη μου! Αν θέλετε να περιορίσετε τον ρόλο των αγορών εσείς οι κεντροαριστεροί, κάντε το, αλλά μέχρι τότε η γκρίνια σας δεν πείθει κανέναν.

Εγώ, όπως ξέρεις καλά, δεν είμαι καταρχάς αντίθετος σε μια πολιτική λύση όπου το EFSM ή το ESM θα αγόραζε τα ομόλογα των περιφερειακών χωρών στη δευτερογενή αγορά, κάτι που θα σήμαινε και μια, μικρή έστω, μεταφορά πόρων, από τις πιο πλούσιες οικονομίες. Έχω αφήσει να εννοηθεί ότι δεν θα ήμουν αντίθετος σε έναν Ευρωπαίο 'υπουργό' των Οικονομικών για να συντονίζει τις μακροοικονομικές πολιτικές των κρατών - μελών. Αν εσείς οι πολιτικοί θέλετε και μια δημοσιονομική ένωση, με ενισχυμένη αλληλεγγύη μεταξύ των οικονομιών, τότε προχωρήσετε (παίρνοντας βεβαίως το ρίσκο ότι τη νέα ατζέντα θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν οι κοινοί μας αντίπαλοι - συνδικάτα, αριστερά και το νέο ανησυχητικό φαινόμενο των πλατειών). Αλλά δεν φταίω εγώ, ούτε οι αγορές, όταν οι πολιτικοί δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις και να προωθήσουν βιώσιμες λύσεις για την καλύτερη λειτουργία της νομισματικής ένωσης. Η επιλεκτική χρεωκοπία, το selective default όπως διευκρινίζει ο κ. Βενιζέλος, θα δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα για τις τράπεζες και δεν αποτελεί μια τέτοια λύση.

Η χώρα σου, μαζί με άλλες βεβαίως, έχει πρόβλημα ρευστότητας και βιωσιμότητας. Να βοηθήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά μήπως μπορούμε να κοιτάξουμε να δούμε πώς θα επιτευχθεί αυτό χωρίς να τιναχθούν όλα στον αέρα;

Με τιμή

Jean Claude”

http://www.avgi.gr/