Τελικά, μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται στη χειρότερη οικονομική κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών, αλλά πολλοί μεγάλοι ξένοι «παίκτες» από όλες τις αγορές την έχουν μέσα στην. καρδιά τους. Ή, για την ακρίβεια, στα χαρτοφυλάκιά τους!
Το μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων που ετοιμάζει η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τους τροϊκανούς και τους υπόλοιπους επιτηρητές μας, ανοίγει την όρεξη όλων εκείνων που χρόνια τώρα ήθελαν να αποκτήσουν πρόσβαση στη χώρα μας, αλλά δεν μπορούσαν (ήταν, λένε, ακριβά) ή δεν τολμούσαν (ήταν, λένε, η γραφειοκρατία) να κάνουν το επόμενο βήμα.
Το τελευταίο διάστημα έχουν εξαπολύσει λυτούς και δεμένους, αναζητώντας συμμαχίες, εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να διεκδικήσουν με τις καλύτερες προϋποθέσεις ό,τι βγει στο σφυρί.
Οι πληροφορίες που φτάνουν στο «Π» επιβεβαιώνουν προηγούμενο ρεπορτάζ (από τις 30 Ιουνίου) για το πώς προετοιμάζονται Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Κινέζοι, Ρώσοι ακόμη και Τούρκοι επιχειρηματίες να διεκδικήσουν τις ενεργειακές επιχειρήσεις, που ανήκουν ή ελέγχονται σήμερα από το ελληνικό Δημόσιο.
Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από παράγοντες που γνωρίζουν πολύ καλά πρόσωπα και καταστάσεις, συμπληρώνουν την εικόνα των σκληρών μαχών που πρόκειται να γίνουν, όταν φτάσει εκείνη η ώρα. Ωστόσο, κάποιοι από τους «μνηστήρες» προετοιμάζουν το έδαφος για να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση στο σόου του ξεπουλήματος, ούτως ώστε είτε να παρακάμψουν είτε να υπερβούν τις θέσεις των ανταγωνιστών τους.
Ρωσογερμανικός άξονας
Μία συνάντηση που πραγματοποιήθηκε πριν από ένα 10ήμερο και δεν είδε το φως της δημοσιότητας, έχει ιδιαίτερη σημασία για τις εξελίξεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Δύο ισχυροί άνδρες, ο Αλεξέι Μίλλερ του ρωσικού κολοσσού Gazprom και ο Γιούργκεν Γκρόσμαν του γερμανικού ενεργειακού ομίλου RWE (σας θυμίζει κάτι το όνομα;) συναντήθηκαν στη Γερμανία και συζήτησαν όλες τις πιθανές προτάσεις για κοινές δραστηριότητες.
Σύμφωνα με εξειδικευμένα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, στη συνάντηση έπεσε και η πρόταση οι Ρώσοι να αποκτήσουν μερίδιο από το μετοχικό κεφάλαιο της RWE, κάνοντας ακόμη πιο στενή τη συνεργασία των δύο πλευρών.
Ο Αλεξέι Μίλλερ, πάντως, συναντήθηκε και με τον Γιοχάνες Τάισεν, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της επίσης γερμανικής ενεργειακής E.On, που συμμετέχει, όπως και η συμπατριώτισσά της, στο σχέδιο του Nabucco. Λίγο νωρίτερα, στα μέσα Ιουνίου, ο «τσάρος» της Gazprom είχε συναντήσεις με τους επικεφαλής των μεγαλύτερων γαλλικών και ιταλικών ενεργειακών ομίλων. Αλλά σε καμία περίπτωση το κλίμα δεν ήταν όπως με τους Γερμανούς, λένε οι πληροφορίες.
Με την πρώτη ματιά, φαίνεται πως η Gazprom επιδιώκει να διεμβολίσει την κοινοπραξία του ανταγωνιστικού αγωγού, ως προς τη South Stream. Επίσης, κάποιος θα ισχυριστεί πως οι μάνατζερ αυτών των κολοσσών έχουν άλλα, πιο σοβαρά θέματα να συζητήσουν από την ελληνική αγορά. Κι όντως έτσι είναι.
Ελληνική προίκα
Όταν μεταξύ τους συζητάνε για υποθέσεις μερικών δεκάδων δισ. ευρώ, όσο δηλαδή υπολογίζεται ότι μπορεί να διαθέσει η Gazprom για να αποκτήσει ένα μικρό ποσοστό των μετοχών της RWE, τότε τα μεγέθη της ελληνικής αγοράς ή το 17% της ΔΕΗ και το 35% της ΔΕΠΑ ισούνται με ψίχουλα.
Ωστόσο, υπάρχει μία ουσιώδης διαφορά: Πριν από μερικά χρόνια, η RWE κίνησε γη και ουρανό για να έρθει στην Ελλάδα, να κάνει στρατηγική συμμαχία με την κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού και να μας φέρει, μάλιστα, και τα «βρόμικα» εργοστάσιά της που καίνε λιθάνθρακα.
Εδώ και σχεδόν μία 30ετία, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και της Σοβιετικής Ένωσης, η Μόσχα επιδίωκε να αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση στον ελληνικό ενεργειακό τομέα, με έργα όπως ο λιγνιτικός σταθμός της Φλώρινας, οι εργασίες αναβάθμισης των μονάδων στην Κοζάνη και αλλού. Αργότερα, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Κοπελούζο, η Gazprom διεκδίκησε κι άλλες μονάδες, αλλά έβρισκε πάντοτε εμπόδια στον δρόμο της!
Επίσης, η E.On δραστηριοποιείται στο χονδρικό εμπόριο, έχοντας άδεια προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή μπορεί να εισάγει και να εξάγει ποσότητες και να τις πουλάει στο ελληνικό σύστημα ή σε γειτονικές χώρες. Μάλιστα κατά καιρούς έχει δείξει ενδιαφέρον για επέκταση των δραστηριοτήτων της και σε άλλους τομείς, όπως οι ΑΠΕ και το φυσικό αέριο.
Το μείγμα που διαμορφώνεται από τη ρωσογερμανική χημεία είναι ιδιαίτερα δυνατό και αποκτά πλέον ισχυρότερη θέση το ενδεχόμενο να διεκδικήσουν από κοινού τις ελληνικές ενεργειακές επιχειρήσεις, που στην ουσία παρέχουν ένα άριστο γεωγραφικό σημείο για την επέκταση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Όπως λένε στο «Π» άριστα ενημερωμένοι παράγοντες της αγοράς, αμέσως μετά τις συναντήσεις Μίλλερ στη Γερμανία, οι συνομιλητές του έδωσαν εντολή στους ανθρώπους τους να αναθερμάνουν επαφές και διασυνδέσεις με Έλληνες επιχειρηματίες, μεσολαβητές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, με τους οποίους υπήρξε στο παρελθόν συνεργασία, ιδιαίτερα από την πλευρά της RWE.
Την ίδια στιγμή, στους διαδρόμους της Χαλκοκονδύλη, όπου η έδρα της ΔΕΗ, κυκλοφορούν ονόματα αμερικανικών ταμείων (funds), που ετοιμάζονται να μπουν στη μάχη για την ηλεκτρική επιχείρηση. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι το ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει καθαρά. μεταπρατικό χαρακτήρα. Δηλαδή, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Wind στην κινητή τηλεφωνία), οι επενδυτικές εταιρείες από τις ΗΠΑ εμφανίζονται στους διαγωνισμούς και διεκδικούν με επιθετικό τρόπο τις επιχειρήσεις.
Στη συνέχεια κι αφού ξεκινήσουν προγράμματα αναδιάρθρωσης, πουλάνε τις εταιρείες σε άλλους ομίλους, συνήθως στους ανταγωνιστές τής προς πώληση εταιρείας. Με τον τρόπο αυτό, οι Αμερικανοί βγάζουν χρήματα, οι ανταγωνιστές είναι ευχαριστημένοι και ο μόνος χαμένος είναι αυτός που πούλησε πρώτος.
Ωστόσο, οι προτάσεις των συγκεκριμένων επιχειρηματιών θα έχουν τύχη μόνο εφόσον συνοδεύονται και από πολιτικές στηρίξεις, τις οποίες η Ουάσιγκτον συνήθως παρέχει απλόχερα. Αλλά στις σημερινές συνθήκες κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
Τέλος, οι Κινέζοι εξακολουθούν να δείχνουν ενδιαφέρον περισσότερο για τις τεχνολογίες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, παρά για θερμικούς σταθμούς ή για παραγωγή ηλεκτρισμού.
Γάλλοι και Τούρκοι ενδιαφέρονται περισσότερο για όλων των ειδών τις ενεργειακές διασυνδέσεις, ενώ δεν φαίνεται να τους συγκινούν οι παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας. Πάντως, οι συμμαχίες τους θα είναι με Έλληνες επιχειρηματίες ή στελέχη που διαθέτουν και πολιτικές διασυνδέσεις. Όλα δείχνουν πως το έμαθαν το μάθημά τους!
Απομένουν οι Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι ωστόσο δεν διαθέτουν μεγάλα ποσά ρευστότητας, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να συμμαχήσουν με ισχυρότερους ξένους συναδέλφους τους. Και φυσικά αυτή η συμμαχία δεν θα είναι επί ίσοις όροις, αλλά οι ξένοι θα έχουν τη μερίδα του λέοντος.
Το μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων που ετοιμάζει η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τους τροϊκανούς και τους υπόλοιπους επιτηρητές μας, ανοίγει την όρεξη όλων εκείνων που χρόνια τώρα ήθελαν να αποκτήσουν πρόσβαση στη χώρα μας, αλλά δεν μπορούσαν (ήταν, λένε, ακριβά) ή δεν τολμούσαν (ήταν, λένε, η γραφειοκρατία) να κάνουν το επόμενο βήμα.
Το τελευταίο διάστημα έχουν εξαπολύσει λυτούς και δεμένους, αναζητώντας συμμαχίες, εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να διεκδικήσουν με τις καλύτερες προϋποθέσεις ό,τι βγει στο σφυρί.
Οι πληροφορίες που φτάνουν στο «Π» επιβεβαιώνουν προηγούμενο ρεπορτάζ (από τις 30 Ιουνίου) για το πώς προετοιμάζονται Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Κινέζοι, Ρώσοι ακόμη και Τούρκοι επιχειρηματίες να διεκδικήσουν τις ενεργειακές επιχειρήσεις, που ανήκουν ή ελέγχονται σήμερα από το ελληνικό Δημόσιο.
Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από παράγοντες που γνωρίζουν πολύ καλά πρόσωπα και καταστάσεις, συμπληρώνουν την εικόνα των σκληρών μαχών που πρόκειται να γίνουν, όταν φτάσει εκείνη η ώρα. Ωστόσο, κάποιοι από τους «μνηστήρες» προετοιμάζουν το έδαφος για να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση στο σόου του ξεπουλήματος, ούτως ώστε είτε να παρακάμψουν είτε να υπερβούν τις θέσεις των ανταγωνιστών τους.
Ρωσογερμανικός άξονας
Μία συνάντηση που πραγματοποιήθηκε πριν από ένα 10ήμερο και δεν είδε το φως της δημοσιότητας, έχει ιδιαίτερη σημασία για τις εξελίξεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Δύο ισχυροί άνδρες, ο Αλεξέι Μίλλερ του ρωσικού κολοσσού Gazprom και ο Γιούργκεν Γκρόσμαν του γερμανικού ενεργειακού ομίλου RWE (σας θυμίζει κάτι το όνομα;) συναντήθηκαν στη Γερμανία και συζήτησαν όλες τις πιθανές προτάσεις για κοινές δραστηριότητες.
Σύμφωνα με εξειδικευμένα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, στη συνάντηση έπεσε και η πρόταση οι Ρώσοι να αποκτήσουν μερίδιο από το μετοχικό κεφάλαιο της RWE, κάνοντας ακόμη πιο στενή τη συνεργασία των δύο πλευρών.
Ο Αλεξέι Μίλλερ, πάντως, συναντήθηκε και με τον Γιοχάνες Τάισεν, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της επίσης γερμανικής ενεργειακής E.On, που συμμετέχει, όπως και η συμπατριώτισσά της, στο σχέδιο του Nabucco. Λίγο νωρίτερα, στα μέσα Ιουνίου, ο «τσάρος» της Gazprom είχε συναντήσεις με τους επικεφαλής των μεγαλύτερων γαλλικών και ιταλικών ενεργειακών ομίλων. Αλλά σε καμία περίπτωση το κλίμα δεν ήταν όπως με τους Γερμανούς, λένε οι πληροφορίες.
Με την πρώτη ματιά, φαίνεται πως η Gazprom επιδιώκει να διεμβολίσει την κοινοπραξία του ανταγωνιστικού αγωγού, ως προς τη South Stream. Επίσης, κάποιος θα ισχυριστεί πως οι μάνατζερ αυτών των κολοσσών έχουν άλλα, πιο σοβαρά θέματα να συζητήσουν από την ελληνική αγορά. Κι όντως έτσι είναι.
Ελληνική προίκα
Όταν μεταξύ τους συζητάνε για υποθέσεις μερικών δεκάδων δισ. ευρώ, όσο δηλαδή υπολογίζεται ότι μπορεί να διαθέσει η Gazprom για να αποκτήσει ένα μικρό ποσοστό των μετοχών της RWE, τότε τα μεγέθη της ελληνικής αγοράς ή το 17% της ΔΕΗ και το 35% της ΔΕΠΑ ισούνται με ψίχουλα.
Ωστόσο, υπάρχει μία ουσιώδης διαφορά: Πριν από μερικά χρόνια, η RWE κίνησε γη και ουρανό για να έρθει στην Ελλάδα, να κάνει στρατηγική συμμαχία με την κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού και να μας φέρει, μάλιστα, και τα «βρόμικα» εργοστάσιά της που καίνε λιθάνθρακα.
Εδώ και σχεδόν μία 30ετία, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και της Σοβιετικής Ένωσης, η Μόσχα επιδίωκε να αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση στον ελληνικό ενεργειακό τομέα, με έργα όπως ο λιγνιτικός σταθμός της Φλώρινας, οι εργασίες αναβάθμισης των μονάδων στην Κοζάνη και αλλού. Αργότερα, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Κοπελούζο, η Gazprom διεκδίκησε κι άλλες μονάδες, αλλά έβρισκε πάντοτε εμπόδια στον δρόμο της!
Επίσης, η E.On δραστηριοποιείται στο χονδρικό εμπόριο, έχοντας άδεια προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή μπορεί να εισάγει και να εξάγει ποσότητες και να τις πουλάει στο ελληνικό σύστημα ή σε γειτονικές χώρες. Μάλιστα κατά καιρούς έχει δείξει ενδιαφέρον για επέκταση των δραστηριοτήτων της και σε άλλους τομείς, όπως οι ΑΠΕ και το φυσικό αέριο.
Το μείγμα που διαμορφώνεται από τη ρωσογερμανική χημεία είναι ιδιαίτερα δυνατό και αποκτά πλέον ισχυρότερη θέση το ενδεχόμενο να διεκδικήσουν από κοινού τις ελληνικές ενεργειακές επιχειρήσεις, που στην ουσία παρέχουν ένα άριστο γεωγραφικό σημείο για την επέκταση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Όπως λένε στο «Π» άριστα ενημερωμένοι παράγοντες της αγοράς, αμέσως μετά τις συναντήσεις Μίλλερ στη Γερμανία, οι συνομιλητές του έδωσαν εντολή στους ανθρώπους τους να αναθερμάνουν επαφές και διασυνδέσεις με Έλληνες επιχειρηματίες, μεσολαβητές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, με τους οποίους υπήρξε στο παρελθόν συνεργασία, ιδιαίτερα από την πλευρά της RWE.
Την ίδια στιγμή, στους διαδρόμους της Χαλκοκονδύλη, όπου η έδρα της ΔΕΗ, κυκλοφορούν ονόματα αμερικανικών ταμείων (funds), που ετοιμάζονται να μπουν στη μάχη για την ηλεκτρική επιχείρηση. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι το ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει καθαρά. μεταπρατικό χαρακτήρα. Δηλαδή, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Wind στην κινητή τηλεφωνία), οι επενδυτικές εταιρείες από τις ΗΠΑ εμφανίζονται στους διαγωνισμούς και διεκδικούν με επιθετικό τρόπο τις επιχειρήσεις.
Στη συνέχεια κι αφού ξεκινήσουν προγράμματα αναδιάρθρωσης, πουλάνε τις εταιρείες σε άλλους ομίλους, συνήθως στους ανταγωνιστές τής προς πώληση εταιρείας. Με τον τρόπο αυτό, οι Αμερικανοί βγάζουν χρήματα, οι ανταγωνιστές είναι ευχαριστημένοι και ο μόνος χαμένος είναι αυτός που πούλησε πρώτος.
Ωστόσο, οι προτάσεις των συγκεκριμένων επιχειρηματιών θα έχουν τύχη μόνο εφόσον συνοδεύονται και από πολιτικές στηρίξεις, τις οποίες η Ουάσιγκτον συνήθως παρέχει απλόχερα. Αλλά στις σημερινές συνθήκες κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
Τέλος, οι Κινέζοι εξακολουθούν να δείχνουν ενδιαφέρον περισσότερο για τις τεχνολογίες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, παρά για θερμικούς σταθμούς ή για παραγωγή ηλεκτρισμού.
Γάλλοι και Τούρκοι ενδιαφέρονται περισσότερο για όλων των ειδών τις ενεργειακές διασυνδέσεις, ενώ δεν φαίνεται να τους συγκινούν οι παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας. Πάντως, οι συμμαχίες τους θα είναι με Έλληνες επιχειρηματίες ή στελέχη που διαθέτουν και πολιτικές διασυνδέσεις. Όλα δείχνουν πως το έμαθαν το μάθημά τους!
Απομένουν οι Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι ωστόσο δεν διαθέτουν μεγάλα ποσά ρευστότητας, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να συμμαχήσουν με ισχυρότερους ξένους συναδέλφους τους. Και φυσικά αυτή η συμμαχία δεν θα είναι επί ίσοις όροις, αλλά οι ξένοι θα έχουν τη μερίδα του λέοντος.
www.topontiki.gr via http://www.inprecor.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.