Μάλιστα. Να τα και τα τανκς. Είχαν δεν είχαν, βρέθηκαν και πάλι στο προσκήνιο. Πριν από σαράντα τόσα χρόνια, έβγαιναν για να σώσουν την Ελλάδα από τον κουμμουνισμό. Τώρα, απειλείται να βγουν για να τη σώσουν από τον καπιταλισμό, την κατάρρευση της ελληνικής εκδοχής του και, τι αντίφαση, για να προστατεύσουν τις τράπεζες από το πλήθος!… Τότε, η απειλή ήταν ο ερχομός στην εξουσία της ΕΔΑ, των Λαμπράκηδων, της γενιάς του 114, οι εκλογές.
Τώρα, η απειλή είναι η ψήφος των βουλευτών και, στο βάθος και πάλι οι εκλογές… Τότε, το μέγα φόβητρο ήταν οι νέοι της αριστεράς, όπως ο πρωταγωνιστής των Ιουλιανών, γραμματέας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, Θόδωρος Πάγκαλος. Μπορεί να πέρασε σχεδόν μισός αιώνας, αλλά, τώρα, πρωταγωνιστής είναι και πάλι ο ίδιος: μόνο που σήμερα, βρίσκεται στην άλλη πλευρά του λόφου. Αυτή τη φορά, είναι εκείνος που απειλεί: ίσως κι αυτή να είναι η επιτομή της πολιτικής ιστορίας του τόπου των τελευταίων πενήντα χρόνων: οι «ανατροπείς» που έγιναν σύστημα. Που από στόχος των τανκς έγιναν διοικητές και προστατευόμενοί τους…
Και μην πει κανείς ότι ο κ. Πάγκαλος δεν απείλησε. Δεν είναι ώρα για υποκρισίες και λογάκια. Μην πει κανείς ότι ο κ. αντιπρόεδρος απλώς… προειδοποιεί την ελληνική κοινωνία, ότι εκφράζει τις αγωνίες και το φόβο του για το μέλλον της. Ο κ. Πάγκαλος απείλησε με τον πιο ωμό τρόπο: ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει τανκς, που, φυσικά και δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν καμία… τράπεζα. Δεν μίλησε ούτε για αύρες, ούτε για ματ και δυνάμεις καταστολής (που τις προεξόφλησε ως άχρηστες για τη δουλειά), ούτε καν για πεζικάριους του στρατού που θα παραταχθούν. Μίλησε για τανκς. Και τα τανκς καταστέλλουν βομβαρδίζοντας, όχι αμυνόμενα. Άλλος είναι ο ρόλος τους και ο κ. Πάγκαλος που τον επικαλείται, δύο ημέρες πριν την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, τον γνωρίζει πάρα πολύ καλά.
Μόνον που ο κ. Πάγκαλος ξέχασε να μας πει δύο πράγματα, όταν, μέσω εξωτερικού (!), προειδοποίησε τον ελληνικό λαό ότι τα τανκς θα βγουν στους δρόμους: Πρώτον, ποιος θα τα διατάξει. Η στρατιωτική ηγεσία; Ασφαλώς όχι. Τον Απρίλιο του 1967, ο διοικητής των τεθωρακισμένων άκουγε στο όνομα Στυλιανός Παττακός, ταξίαρχος. Σήμερα, τέτοιος ταξίαρχος, ευτυχώς, δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει και Παπαδόπουλος που ήταν πίσω του, και Μακαρέζος, και Σπαντιδάκης που έκανε το βλάκα, και Παλάτι, και ότι άλλο έστησε την τελευταία… βόλτα των τανκς στην Αθήνα. Και ο κ. Πάγκαλος το γνωρίζει αυτά πάρα πολύ καλά. Αρά, θα τα διατάξει η πολιτική ηγεσία. Δεν μένει κανείς άλλος. Θα τα διατάξει η κυβέρνηση της οποίας ο κ. Πάγκαλος είναι ο πρώτος αντιπρόεδρος. Αυτό μας είπε. Άλλος τρόπος, δεν υπάρχει. Τελικά, μήπως το λέει απλώς επειδή κάτι ξέρει; Ή τον έπιασε ο ποιητικός οίστρος;
Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί να βγουν τα τανκς. Λέει, για να προστατεύσουν τις τράπεζες από τον κόσμο. Μάλιστα. Είναι κι αυτή μια ιδέα γιατί πρέπει να διαθέτει τανκς μια χώρα και να τα χρησιμοποιεί. Όμως, γιατί πρέπει να προστατευθούν οι τράπεζες; Γιατί μπορεί να γίνει χρεοκοπία. Και γιατί μπορεί να γίνει χρεοκοπία; Επειδή η κυβέρνηση, εδώ και ενάμιση χρόνο, απέτυχε παταγωδώς να εκπληρώσει τους στόχους και τις δεσμεύσεις που η ίδια ανέλαβε και υπέγραψε, με την πλήρη ανοχή, επί πάνω από ένα χρόνο του ελληνικού λαού που μόλις τους δύο τελευταίους μήνες αντιδρά, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα παρακολουθούσε τις προσπάθεις «σωτηρίας» που δεν απέδωσαν παρά ψέματα επί ψεμάτων και, τώρα, φοβερές απειλές.
Το επιστρατευθέν ερώτημα «μεσοπρόσθεσμο ή τανκς», πέρα από όλα τα άλλα, είναι απόλυτα ψευδές: το πρόβλημα του μεσοπρόσθεσμου είναι η ψήφισή του; Η εφαρμογή του δεν είναι; Ή το ζήτημα είναι να κοροιδέψουμε και πάλι τους κουτόφραγκους και να πάρουμε τη δόση, για να τα πασαλείψουμε αμέσως μετά; Είναι σοβαρά όλα αυτά; Ή είναι απελπιστικά, τραγικά; Και τι θα γίνει σε δύο μήνες από σήμερα; Θα επιστρατευθούν ξανά τα τανκς; Ετσι θα λυθεί το πρόβλημα του τόπου;
Ομως ο κ. Πάγκαλος, ως συγκυβερνήτης της χώρας, τι έκανε όλον αυτόν τον καιρό για να μη φτάσουμε ως εδώ; Ολο το προηγούμενο διάστημα, κι εκείνος, ως μη όφειλε όμως, απλώς παρακολουθούσε: το έργο του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης εδώ και δύο χρόνια, εν μέσω αυτής της φοβερής κρίσης, ισούται με το απόλυτο μηδέν. Τι έκανε; Τι ανέλαβε να κάνει, τι δήλωσε ότι θα κάνει και τι πέτυχε από όλα αυτά; Είναι δύο χρόνια αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σε συνθήκες πολέμου. Τι πέτυχε αυτά τα δύο χρόνια; Τι αλλαγές έφερε; Ποιος είναι ο απολογισμός του; Τι ανάλαβε και τι διεκπεραίωσε; Δυστυχώς, η απάντηση δίνεται με δύο λέξεις: απολύτως τίποτα. Και γι αυτό φτάσαμε τώρα, στην «προειδοποίηση» των τανκς: η μόνη προσφορά του κ. Παγκάλου στην κρίση, είναι η τρομοκράτηση του ελληνικού λαού με τις κάνες τους.
Ο κ. Πάγκαλος έχει, με μεγάλη τέχνη, «κατακτήσει» το δικαίωμα να μιλάει όποτε θέλει ως Πάγκαλος κι όποτε θέλει ως κυβέρνηση. Εχει το ελεύθερον… Όμως, όταν μιλάει για τανκς που θα κατέβουν στους δρόμους, δεν μπορεί να μιλάει ως Πάγκαλος. Μιλάει ως το νούμερο δύο της κυβέρνησης. Και πρέπει να ξέρουμε αν έχει αποφασίσει να μοιάσει του παππού του…
Ο πρωθυπουργός οφείλει σήμερα το πρωί να πάρει θέση στα λεγόμενα του αντιπροέδρου του. Οφείλει να ενημερώσει αμέσως τον ελληνικό λαό αν συμφωνεί ή δεν συμφωνεί ότι η χώρα απειλείται με έξοδο των τανκς απ’ τους στρατώνες τους για τον οποιοδήποτε λόγο και με το οποιοδήποτε πρόσχημα. Σήμερα το πρωί – έτσι κι αλλιώς, αν δεν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, μεθαύριο βγαίνουν: αυτό δεν είναι το νόημα των δηλώσεων Πάγκαλου; Αυτό δεν είπε στον ελληνικό λαό;
Αν συμφωνεί, να κρατήσει τον κ. Πάγκαλο. Αν δεν συμφωνεί, να τον διώξει αμέσως- όχι να πει λόγια. Οφείλει να τον αποβάλλει από το κυβερνητικό σχήμα τώρα. Αν δεν το πράξει, η κυβέρνησή του, όχι μόνον ο κ. Πάγκαλος, κινούνται πλέον στο πεδίο της εκτροπής.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.