Η χαμένη εμπιστοσύνη

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ

«Επιτέλους κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ» αναφώνησε ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Α' Θεσσαλονίκης του κυβερνώντος κόμματος, όταν πληροφορήθηκε τον ανασχηματισμό.

Οπως φαίνεται, θέλει να πιστέψουμε ότι το Μνημόνιο και όσα πληρώνουμε απ' όταν ανέλαβαν, δεν τα υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο... φούφουτος.

ΔΕΝ γνωρίζω ποιος είναι ο φούφουτος! Γνωρίζω όμως καλά ότι δεν βελτιώνεται το πολιτικό σύστημα όταν οι Ηρακλείς του ξιφουλκούν κατά του υπουργού Οικονομικών, μιλούν -όπως έκαναν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και στη Θεσσαλονίκη και αλλού- για λάθη, παραλείψεις και αστοχίες, και κάνουν γαργάρα την κριτική τους όταν ο συγκεκριμένος υπουργός απομακρύνεται και θρονιάζεται στην καρέκλα ένας δικός τους.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ να επικρίνεται ο «αντίπαλος» και να χειροκροτείται ο «δικός μας», να δηλώνουμε ότι μια πολιτική πρέπει να αλλάξει και να πανηγυρίζουμε όταν μένει ίδια και απαράλλαχτη, αλλά την υλοποιεί άλλος, με τον οποίο έχουμε καλές άκρες και ωφέλιμες επαφές, είναι τυπική τακτική του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος που τρικλίζει.

ΑΥΤΗ η στάση καταδεικνύει πόσο κοντά ποδάρια έχουν οι δηλώσεις πολλών μεγαλοΠΑΣΟΚων, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, για τη «μεταπολίτευση που έχει πεθάνει» και για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν χωρίς να υπολογίζεται το πολιτικό κόστος.

ΑΛΛΗ μια φορά, αυτοί που αποκαλούνται πολιτικό προσωπικό άλλα λένε κι άλλα εννοούν. Αυτό που θέλουν να πεθάνει είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων και οι όποιοι θεσμοί για την προστασία τους, ενώ -παρά τα τόσα υποκριτικά διακηρύττουν- θέλουν να μείνει αλώβητο το σύστημα που τους γέννησε και τους έφερε στην κυβέρνηση.

ΥΠΟ ΑΥΤΕΣ τις συνθήκες η ψήφος εμπιστοσύνης των βουλευτών στην όποια κυβέρνηση, με ή χωρίς Παπακωνσταντίνου στο Οικονομικών, έχει πολύ μικρή σημασία, και όλοι όσοι καλύπτονται πίσω από αυτήν θα διαπιστώσουν σύντομα ότι η πραγματική ζωή θα τους προγκάρει ξανά στις πλατείες.

ΚΑΜΙΑ εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και το σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει όταν κάποιοι, όπως ο κ. Λοβέρδος και η κ. Διαμαντοπούλου, είναι και παραμένουν υπουργοί επειδή μετασχηματίζουν την υγεία και την παιδεία στις χρεοκοπημένες εκδοχές τους που θέλουν η τρόικα και ο φιλελευθερισμός.

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ διαρρηγνύεται επίσης, όταν κάποιοι άλλοι, όπως ο κ. Οικονόμου, γίνονται υπουργοί επειδή αντάλλαξαν όσα έλεγαν για την ανάγκη καταγγελίας του Μνημονίου, που «δεν είναι επιδεκτικό ούτε στην επικαιροποίηση ούτε στην αναθεώρηση διότι δεν οδηγεί σε λύση», με ένα πόστο στήριξης αυτού ακριβώς του Μνημονίου!

ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, βέβαια, θα φάνε το κουτόχορτο που μας πουλάνε. Αλλά όσο τα μικρά προσωπικά «ουστ» δεν γίνονται ένα μεγάλο συλλογικό «όχι», η πολιτική τους μπορεί να φάει τη χώρα και τους ανθρώπους της. delipetros@enet.gr

http://www.enet.gr/