Οι τροϊκοτσολιάδες αποτελούν την νέα εκδοχή του γερμανοτσολιαδισμού και του δοσιλογισμού. Υπάρχουν εντούτοις ομοιότητες, αλλά και διαφορές. Ενώ οι δεύτεροι επένδυσαν στην ακαταμάχητη ισχύ-κατά τα φαινόμενα- της Ναζιστικής gopolitik, ώστε να διασφαλίσουν την ατομική και ενίοτε πολιτική τους επιβίωση, οι πρώτοι -οι τροϊκοτσολιάδες-, επενδύουν σε κάτι διαφορετικό. Επενδύουν στην θεολογική αυθεντία της κυριαρχίας των αγορών. Με αυτή την έννοια είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνοι από ότι υπήρξαν οι γερμανοτσολιάδες, επειδή ακριβώς διακατέχονται από τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό που δεν διστάζει να εξοντώσει ολόκληρους λαούς. Οι ηρωινομανείς της αγοράς δεν επιδιώκουν απλά την ατομική ή πολιτική τους επιβίωση. Δεν κάνουν στρατηγικές συμμαχίες, ούτε είναι απλά σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας. Είναι απόλυτα πεπεισμένοι για την εξ αποκαλύψεως αλήθεια τους. Ως εκ τούτου, αν θεωρήσει κανείς αυτή τη στάση ως σύμπτωμα παρανοϊκού μεγαλείου, αποτελούν δημόσιο κίνδυνο με την απόλυτη έννοια.
Για να κατανοήσουμε το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό , ώστε να ερμηνεύσουμε την βαθύτατα προσβλητική στάση τους έναντι των θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών, του λαού, του πολιτισμού, της συνταγματικής τάξης, της ηθικής, της αξιοπρέπειας και της έννομης δημοκρατικής τάξης, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τις βασικές αρχές που διατύπωσε ο νεοφιλελεύθερος γκουρού, ο Φρίντριχ Χάγιεκ.
Στο «Σύνταγμα της ελευθερίας» ο Χάγιεκ διατείνεται ότι εφόσον η ατομική ελευθερία, όσο και ευθύνη, αποτελεί το θεμέλιο της φιλελεύθερης ηθικής, άρα κάθε έννοια συλλογικότητας πρέπει να απορριφτεί. Τούτο σημαίνει ότι κάθε δικαίωμα πάνω στον συλλογικό πλούτο και τον πολιτισμό είναι αστήριχτο και ανόητο. Η κοινωνικοποίηση του πλούτου, της παιδείας, της υγείαςα και τα σχετικά κοινωνικά προτάγματα, είναι ανήθικα γιατί παραβιάζουν την θεμελιώδη φιλελεύθερη ηθική.
Δυνάμει αυτής της θέσης εξάγεται το συμπέρασμα ότι η «δημοκρατική αρχή», η αρχή της πλειοψηφίας, κι εφόσον τούτη μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο μιας αυθαίρετης εξουσίας, είναι απορριπτέα. Η απόρριψη της έννοιας της λαϊκής κυριαρχίας οδηγεί τον Χάγιεκ στην έννοια της κυριαρχίας του Νόμου έναντι της δημοκρατίας, την επέκταση της οποίας πρέπει να περιορίζει. Άρα, το πλήθος, ο λαός, οι μισθωτοί κατ’ επέκταση, συνιστούν ένα απαξιωτικό μέγεθος, γιατί ακριβώς δεν επιδιώκουν την ελευθερία και την πρόοδο όπως οι επιχειρηματίες. Αντίθετα οι οικονομικές ελίτ επιτυγχάνουν ένα επίπεδο ατομικής ελευθερίας που τους επιτρέπει να γίνουν κινητήριος μοχλός της προόδου. Από αυτό συνάγεται ότι η έλλειψη θεσμικού κρατικού ελέγχου της επιχειρηματικότητας, αποτελεί τον εκ των ον ουκ άνευ παράγοντα της προόδου. Αντίθετα, το κράτος πρέπει να μειωθεί ή καλύτερα να εξαϋλωθεί και ο ρόλος του να παραμείνει ουδέτερος, θεσμοθετώντας μέτρα που υποβοηθούν την καπιταλιστική συσσώρευση. Πολύ περισσότερο πρέπει να καταργηθεί το κράτος πρόνοιας-οι αναδιανεμητικές πολιτικές-, γιατί, αφενός δεν συνάδει με την ηθική της ελευθερίας και αφετέρου δημιουργεί ελλείμματα, με αποτέλεσμα να απειλείται η νομισματική σταθερότητα, η ασφάλεια της ροής κεφαλαίων και αγαθών που θα επιτρέψει την συσσώρευση.
Ας σημειώσουμε την βαθειά αντιδημοκρατικότητα όσο και τον κοινωνικό ρατσισμό που υποκρύπτεται στην φιλελεύθερη ηθική όπως αναδεικνύονται στον νεοφιλελευθερισμό, γεγονός που επέτρεψε στον Φρίντμαν-τον έτερου γκουρού- να γίνει σύμβουλος του δικτάτορα Πινοσέτ, τον οποίο νομιμοποίησε και ο ίδιος ο Χάγιεκ.
Ας σημειώσουμε επιπλέον ότι η εμμονή στον Νόμο, στην ατομική καπιταλιστική ελευθερία και την πρόοδο, επιτρέπει τον σχηματισμό της «νέας δεξιάς». Στην νεοφιλελεύθερη συναίνεση συγκλίνουν φιλελεύθεροι, συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες.
Με βάση το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, η σύγκληση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ είναι κατανοητή. Υπάρχει κάλυψη και για τις τρείς ιδεολογικές κατευθύνσεις, με κεντρικό συγκολλητικό άξονα την αυτοανακήρυξη της πολιτικής ελίτ ως υπηρετικού προσωπικού της αγοράς. Νόμος, καπιταλισμός και πρόοδος σε μια αγαστή συνεργασία. Δεν είναι κενό περιεχομένου το αίτημα των τροϊκανών για συναίνεση: τούτη υφίσταται και για λόγους τακτικής πρέπει να αποκρύπτεται.
Ταυτόχρονα ερμηνεύεται η βαθύτατα αντιδημοκρατική στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η απαξίωση της λαϊκής βούλησης. η παράδοση στις αγοράς, το ξεπούλημα της χώρας.
Δεν ψεύδεται το ΠΑΣΟΚ όταν ισχυρίζεται ότι σώζει την χώρα και το κάνει αυτό για την πρόοδο του λαού, για καλύτερες μέρες, για τις επερχόμενες γενιές. Το εννοεί. Εννοεί ότι αυτός ο λαός πρέπει να υποφέρει ώστε από αυτή την απαξιωτική μάζα, να αναδυθεί ο υπεράνθρωπος επιχειρηματίας. Η μεθόδευση της κατάρρευσης της χώρας και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την τρόικα, ώστε να επιβληθεί η οικονομική χούντα, συνιστούν τις αναγκαίες τακτικές με σκοπό να επιτευχθεί το «σωτήριο» σχέδιο της νεοφιλελεύθερης προόδου.
Οι τροϊκοτσολιάδες δεν είναι απλά δοσίλογοι. Είναι εν δυνάμει και ενεργεία παρανοϊκοί δολοφόνοι γιατί στο πυρήνα του δόγματος που πρεσβεύουν υπάρχει κάτι παρανοϊκό και ρατσιστικό. Η εγγενής αντιδημοκρατικότητα τους καθιστά ικανούς να εφαρμόσουν κάθε μέθοδο για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους. Αν η οικονομική χούντα δεν αποβεί αποτελεσματική για την καταστολή και την βιοπολιτική εξόντωση του λαού, δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και στρατιωτικά μέσα. Η καλύτερη προφύλαξη είναι η πρόβλεψη!
Γ.Σ.
Για να κατανοήσουμε το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό , ώστε να ερμηνεύσουμε την βαθύτατα προσβλητική στάση τους έναντι των θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών, του λαού, του πολιτισμού, της συνταγματικής τάξης, της ηθικής, της αξιοπρέπειας και της έννομης δημοκρατικής τάξης, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τις βασικές αρχές που διατύπωσε ο νεοφιλελεύθερος γκουρού, ο Φρίντριχ Χάγιεκ.
Στο «Σύνταγμα της ελευθερίας» ο Χάγιεκ διατείνεται ότι εφόσον η ατομική ελευθερία, όσο και ευθύνη, αποτελεί το θεμέλιο της φιλελεύθερης ηθικής, άρα κάθε έννοια συλλογικότητας πρέπει να απορριφτεί. Τούτο σημαίνει ότι κάθε δικαίωμα πάνω στον συλλογικό πλούτο και τον πολιτισμό είναι αστήριχτο και ανόητο. Η κοινωνικοποίηση του πλούτου, της παιδείας, της υγείαςα και τα σχετικά κοινωνικά προτάγματα, είναι ανήθικα γιατί παραβιάζουν την θεμελιώδη φιλελεύθερη ηθική.
Δυνάμει αυτής της θέσης εξάγεται το συμπέρασμα ότι η «δημοκρατική αρχή», η αρχή της πλειοψηφίας, κι εφόσον τούτη μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο μιας αυθαίρετης εξουσίας, είναι απορριπτέα. Η απόρριψη της έννοιας της λαϊκής κυριαρχίας οδηγεί τον Χάγιεκ στην έννοια της κυριαρχίας του Νόμου έναντι της δημοκρατίας, την επέκταση της οποίας πρέπει να περιορίζει. Άρα, το πλήθος, ο λαός, οι μισθωτοί κατ’ επέκταση, συνιστούν ένα απαξιωτικό μέγεθος, γιατί ακριβώς δεν επιδιώκουν την ελευθερία και την πρόοδο όπως οι επιχειρηματίες. Αντίθετα οι οικονομικές ελίτ επιτυγχάνουν ένα επίπεδο ατομικής ελευθερίας που τους επιτρέπει να γίνουν κινητήριος μοχλός της προόδου. Από αυτό συνάγεται ότι η έλλειψη θεσμικού κρατικού ελέγχου της επιχειρηματικότητας, αποτελεί τον εκ των ον ουκ άνευ παράγοντα της προόδου. Αντίθετα, το κράτος πρέπει να μειωθεί ή καλύτερα να εξαϋλωθεί και ο ρόλος του να παραμείνει ουδέτερος, θεσμοθετώντας μέτρα που υποβοηθούν την καπιταλιστική συσσώρευση. Πολύ περισσότερο πρέπει να καταργηθεί το κράτος πρόνοιας-οι αναδιανεμητικές πολιτικές-, γιατί, αφενός δεν συνάδει με την ηθική της ελευθερίας και αφετέρου δημιουργεί ελλείμματα, με αποτέλεσμα να απειλείται η νομισματική σταθερότητα, η ασφάλεια της ροής κεφαλαίων και αγαθών που θα επιτρέψει την συσσώρευση.
Ας σημειώσουμε την βαθειά αντιδημοκρατικότητα όσο και τον κοινωνικό ρατσισμό που υποκρύπτεται στην φιλελεύθερη ηθική όπως αναδεικνύονται στον νεοφιλελευθερισμό, γεγονός που επέτρεψε στον Φρίντμαν-τον έτερου γκουρού- να γίνει σύμβουλος του δικτάτορα Πινοσέτ, τον οποίο νομιμοποίησε και ο ίδιος ο Χάγιεκ.
Ας σημειώσουμε επιπλέον ότι η εμμονή στον Νόμο, στην ατομική καπιταλιστική ελευθερία και την πρόοδο, επιτρέπει τον σχηματισμό της «νέας δεξιάς». Στην νεοφιλελεύθερη συναίνεση συγκλίνουν φιλελεύθεροι, συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες.
Με βάση το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, η σύγκληση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ είναι κατανοητή. Υπάρχει κάλυψη και για τις τρείς ιδεολογικές κατευθύνσεις, με κεντρικό συγκολλητικό άξονα την αυτοανακήρυξη της πολιτικής ελίτ ως υπηρετικού προσωπικού της αγοράς. Νόμος, καπιταλισμός και πρόοδος σε μια αγαστή συνεργασία. Δεν είναι κενό περιεχομένου το αίτημα των τροϊκανών για συναίνεση: τούτη υφίσταται και για λόγους τακτικής πρέπει να αποκρύπτεται.
Ταυτόχρονα ερμηνεύεται η βαθύτατα αντιδημοκρατική στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η απαξίωση της λαϊκής βούλησης. η παράδοση στις αγοράς, το ξεπούλημα της χώρας.
Δεν ψεύδεται το ΠΑΣΟΚ όταν ισχυρίζεται ότι σώζει την χώρα και το κάνει αυτό για την πρόοδο του λαού, για καλύτερες μέρες, για τις επερχόμενες γενιές. Το εννοεί. Εννοεί ότι αυτός ο λαός πρέπει να υποφέρει ώστε από αυτή την απαξιωτική μάζα, να αναδυθεί ο υπεράνθρωπος επιχειρηματίας. Η μεθόδευση της κατάρρευσης της χώρας και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την τρόικα, ώστε να επιβληθεί η οικονομική χούντα, συνιστούν τις αναγκαίες τακτικές με σκοπό να επιτευχθεί το «σωτήριο» σχέδιο της νεοφιλελεύθερης προόδου.
Οι τροϊκοτσολιάδες δεν είναι απλά δοσίλογοι. Είναι εν δυνάμει και ενεργεία παρανοϊκοί δολοφόνοι γιατί στο πυρήνα του δόγματος που πρεσβεύουν υπάρχει κάτι παρανοϊκό και ρατσιστικό. Η εγγενής αντιδημοκρατικότητα τους καθιστά ικανούς να εφαρμόσουν κάθε μέθοδο για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους. Αν η οικονομική χούντα δεν αποβεί αποτελεσματική για την καταστολή και την βιοπολιτική εξόντωση του λαού, δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και στρατιωτικά μέσα. Η καλύτερη προφύλαξη είναι η πρόβλεψη!
Γ.Σ.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.