Νεοφιλελεύθερο πανηγύρι

του Κώστα Μερκουράκη

Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «πατριωτικό καθήκον» μετά το πέρας του υπουργικού συμβουλίου. Ανεξαρτήτως της ιδεολογικής προέλευσης του καθενός, παρουσιάζεται η ανάγκη να προσδιοριστεί εξαρχής ο συγκεκριμένος όρος, ακριβώς επειδή η πολιτική ηγεσία του τόπου παρουσιάζεται ανίκανη να αντιληφθεί τόσο την έννοια και την ιδεολογική φόρτιση των λέξεων, όσο και την κρισιμότητα της συγκυρίας.

Προκειμένου να αποφευχθεί η οποιαδήποτε γνωστική ασυμφωνία με τον αναγνώστη, ας θέσουμε ως ελάχιστο προαπαιτούμενο για την ύπαρξη μιας πατρίδας την ιδιοκτησία από μεριάς κράτους των δομών εκείνων που οφείλουν να παρέχονται σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως. Η ύδρευση, η ηλεκτροδότηση, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες, τα νοσοκομεία, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, η αγροτική παραγωγή και βεβαίως η συλλογή και ανταπόδοση των φόρων και... τα σύνορα είναι απαραίτητα για να αποκτά νόημα η οποιαδήποτε αναφορά στη συγκεκριμένη λέξη.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, όμως, φρόντισε να ολοκληρώσει τον σχεδιασμό ξεπουλήματος και των τελευταίων περιουσιακών στοιχείων της χώρας υποθηκεύοντας το μέλλον της, εκχωρώντας την εθνική της κυριαρχία. Πριν από ένα χρόνο μας είπαν πως θα κάνουν «ορθοπεταλιά». Μας βεβαίωναν πως η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές το 2012. Ένα σωρό αερολογίες, με συνέπειες αναντίστοιχες της ελαφρότητας με την οποία τις εκστομίζουν. Εκείνη η ομιλία στο Καστελόριζο άλλη εποχή θα θεωρείτο εθνική ταπείνωση. Τώρα περισσότερο με αισιόδοξη αλλά ανεδαφική εκτίμηση μοιάζουν τα τότε λεχθέντα, κάτι σαν το περίφημο «λεφτά υπάρχουν». Πλέον ο πρωθυπουργός εμφανίζεται κουρασμένος και αδύναμος να βάλει το παραμικρό εμπόδιο στις επιταγές των δανειστών.

Η Ελλάδα αδυνατεί να εξέλθει από την ύφεση, ενώ το πλάνο σωτηρίας ευαγγελίζεται την έξοδο από την κρίση την ίδια ώρα που πιέζει συνεχώς τον λαό. Ο σχεδιασμός στοχεύει τις εργασιακές συνθήκες και τα «ασημικά». Η βιομηχανία είναι υπό κατάρρευση με ευρωπαϊκή σφραγίδα, ενώ η αγροτική παραγωγή διαλύθηκε. Συνεπώς, πώς θα εξυπηρετηθεί το χρέος; Θα περιμένουμε τη Γερμανία να ξεφορτωθεί τα ελληνικά ομόλογα και στη συνέχεια θα ανάψει το πράσινο φως για μια ενδεχόμενη πτώχευση ή κάποιου είδους αναδιάρθρωση; Εξάλλου δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα η δυναμική της ελληνικής αγοράς, μιας και οι διψασμένες αγορές της Ανατολής έχουν ξεπροβάλει δυναμικά στον οικονομικό ορίζοντα. Όμως, δεν νοείται ευρωπαϊκή νομισματική και πολιτική ένωση χωρίς αλληλεγγύη, δίχως τη λογική ενός κοινού βηματισμού. Εκτός κι αν οραματίζονται μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, με τους μισθούς των «τεμπέληδων» Ελλήνων να είναι υποπολλαπλάσιοι του μέσου όρου της Ε.Ε.

Αναγκαία προϋπόθεση για οποιοδήποτε πολιτικό σχέδιο είναι η αξιοπιστία. Όταν αλλάζεις ρότα συνεχώς, χωρίς να κάνεις την παραμικρή αυτοκριτική, τότε μοναδική διέξοδος είναι η παραμόρφωση της πραγματικότητας. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία παράγουν πολιτικές με βάση τη δίψα τους για εξουσία. Οι διπλωματικές τους κινήσεις σε διεθνές επίπεδο εξαντλούνται στην αγορά εξοπλισμών με στόχο την εξαγορά πολιτικών στηριγμάτων. Οι μίζες καλόμαθαν και τους μεν και τους δε. Τώρα πάνε αυτά, τώρα μας εγκαλούν για πατριωτισμό οι κύριοι που υπηρετούν με ζήλο το νεοφιλελεύθερο πανηγύρι. Είναι οι ίδιοι που επέτρεψαν στον «σοσιαλιστή» και υπόδικο πρώην πρόεδρο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να κουνάει με θράσος το δάχτυλο στην Ελλάδα. Παριστάνοντας τον τροχονόμο που ανοίγει τον δρόμο στη λεηλασία του δικού μας μέλλοντος.

http://www.topontiki.gr/