Αυτή η βία δεν είναι μόνο γηπεδική

Tου Νικου Γ. Ξυδακη «Επιτέλους, ας τους πει κάποιος ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι “μπου…δελο”!». Η εκπλήσσουσας σφοδρότητας, αλλά και ακρίβειας φράση, μετά την οικτρή κατάληξη του σαββατιάτικου τελικού Κυπέλλου Ελλάδος, δεν προέρχεται από αθυρόστομο αθλητικογράφο ή καφενόβιο σχολιαστή. Η φράση περιέχεται σε οργισμένη ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας. Και παρ’ όλη την εκφραστική σφοδρότητα, περιγράφει επακριβώς τα αισθήματα όχι μόνον των αστυνομικών που είναι επιφορτισμένοι να τηρούν την τάξη στα γήπεδα, αλλά και όλων των φιλάθλων που παρακολουθούν το ποδόσφαιρο από τους καναπέδες, όσο παρακολουθούν πια, φοβούμενοι να πλησιάσουν σε γήπεδο. Η σαββατιάτικη σύρραξη, απρόκλητη, βίαιη, χαοτική, τυπική και αναμενόμενη εκδήλωση της δομικής γηπεδικής βίας και της γενικευμένης ανομίας στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δεν αφορά πλέον μόνο το ποδόσφαιρο. Δεν αφορά τους περίφημους «τυφλούς» παράγοντες των ΠΑΕ, που δίνουν το ιταμό τους παράδειγμα συμπλεκόμενοι στις κερκίδες και τα αποδυτήρια· αφορά πρωτίστως την πολιτεία, που υποκρίνεται ότι δεν βλέπει και δεν ακούει, που υποκρίνεται ότι το πρόβλημα εντοπίζεται σε μερικές εκατοντάδες χούλιγκαν, που εξακολουθεί να χρηματοδοτεί και να διευκολύνει τις ΠΑΕ, που εξακολουθεί να ανέχεται μαφιόζους και μαφιόζικες μεθόδους να δεσπόζουν σε μια μπίζνα εξαπάτησης, στημένων στοιχημάτων και ξεπλύματος χρήματος. Η γηπεδική βία των αφιονισμένων ιδιωτικών στρατών δεν αφορά καν την αστυνομία, η οποία ομολογεί ήδη την αδυναμία της να δράσει. Και όχι μόνο: οι αστυνομικοί καταγγέλλουν την ύπαρξη μπράβων και νονών, την ατιμωρησία των αυτουργών, τους ανύπαρκτους ελέγχους, και προειδοποιούν ότι από τύχη δεν υπάρχουν νεκροί ακόμη. Οι αστυνομικοί, τέλος, επισημαίνουν το προφανές, αυτό που κανονικά πρώτη η πολιτική ηγεσία θα έπρεπε να επισημαίνει για να δράσει: «το κοινωνικό φαινόμενο της βίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μόνο με αστυνομικά μέτρα» (http: //blo. gr/5hh). Η γηπεδική βία είναι το απεχθές πρόσωπο μιας κοινωνίας υποκρισίας και ψεύδους, μιας κοινωνίας που υπονομεύεται καθημερινά από την οργή και την περιθωριοποίηση άνεργων εξαθλιωμένων νέων, υπό τη σιωπηρή καθοδήγησή τους από τυχάρπαστους παράγοντες. Και είναι η έμπρακτη απόδειξη της ακούμενης πολιτικής από μια πολιτεία δειλή και άβουλη: δηλαδή, η μη πολιτική, η μη ρύθμιση, η μη τήρηση κανόνων. Η ασυδοσία. Οι χουλιγκανικές συμμορίες, επίσημες, ημιεπίσημες και παράνομες, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Στην Ελλάδα της ύφεσης και της ανασφάλειας εμφανίζονται όλο και περισσότερες συμμορίες, όλο και περισσότερες βίαιες φυλές: στο ΟΑΚΑ και στο Καραϊσκάκη, αλλά και στις χωματερές της Φυλής, όπου τα πτώματα του πολέμου ρακοσυλλεκτών, και σιγά σιγά σε κάθε γειτονιά, όπου βγαίνουν πιστόλια και μαχαίρια από εθνοτικές φυλές, α λα Λος Αντζελες. Και όπως λένε οι αστυνομικοί: αυτή η βία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αστυνομικά μέτρα. http://www.kathimerini.gr