Η κυβερνητική παραλυσία και το τσουνάμι που έρχεται…

Του Ρούντι Ρινάλντι


Η μετεώριση που δείχνουν όλες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, η πρόσκαιρη παραλυσία και η Βαβέλ δηλώσεων και αντιδηλώσεων οικονομικών και πολιτικών παραγόντων της Ε.Ε. δείχνει την ένταση των διεργασιών, των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων που αναπτύσσονται όσο βαθαίνει η κρίση. Η αναβολή αποφάσεων και οι αντικρουόμενες απόψεις που κυκλοφορούν προετοιμάζουν παράλληλα το έδαφος για την κλιμάκωση των μέτρων και των ρυθμίσεων.
Η ελληνική κοινωνία περνά από την φάση του Μνημονίου στην φάση της Αναδιάρθρωσης του χρέους. Η πανθομολογούμενη αποτυχία του Μνημόνιου πρέπει να καλυφθεί από μια νέα δέσμη μέτρων που κύριο χαρακτηριστικό θα είναι η εξασφάλιση των δανειστών με κάθε τρόπο. Ο αστικός πολιτικός κόσμος, και στην πρώτη γραμμή η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, έχει το πρόσημο του «δοτού», δηλαδή δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα, δεν υπερασπίστηκε τίποτα, αδιαφόρησε επιδεικτικά για την πορεία προς την καταστροφή και ενήργησε ως εντεταλμένος των διεθνών τοκογλυφικών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Όσα υπογράφτηκαν με την δανειακή σύμβαση του Μνημονίου, όσα απεργάζονται τώρα με το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και όσα μοιάζει να έχουν συμφωνηθεί για Αιγαίο – Καστελόριζο κ.λπ. δείχνουν το μέγεθος του εγκλήματος που γίνεται σε βάρος του λαού και της χώρας.
Η αναδιάρθρωση του χρέους, οι εξελίξεις στην Ε.Ε. και το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο θα τροφοδοτήσουν το πολιτικό σκηνικό. Η φθορά που έχει υποστεί το Μνημονιακό μπλοκ ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, οδηγεί σε παραλυσία και ακυβερνησία που λογικά θα τροφοδοτήσει εξελίξεις. Τα σενάρια και οι αναζητήσεις διάδοχης λύσης ή μεταβατικών σχημάτων εντείνονται, καθώς οι προθεσμίες πλησιάζουν, ενώ ο εκλογικός «αιφνιδιασμός» δεν θα αιφνιδιάσει κανέναν.
Ένας νέος γύρος προετοιμάζεται με φόντο την αντιμετώπιση του χρέους και θα ασκηθεί αφόρητη πίεση για «συγκλίσεις» πολλών ειδών και μορφών για να αντιμετωπιστεί η καταστροφή στην οποία μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η εφαρμοζόμενη πολιτική. Θα απαιτηθούν συγκλίσεις, αλλά δεν είναι εύκολο και να υπάρξουν. Οι συγκλίσεις θα έχουν όλες σαν παρανομαστή να εξυπηρετηθούν οι δανειστές, να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα που αυτοί θα απαιτήσουν, να ξεπουληθεί όσο-όσο όλος ο πλουτοπαραγωγικός ιστός της χώρας.
Η απαίτηση για συγκλίσεις θα διεμβολίσει και την Αριστερά. Η γενικόλογη καταγγελία των «αστικών συγκλίσεων» δεν θα τη βοηθήσει ιδιαίτερα.
Η Αριστερά οφείλει να προωθήσει διαφορετικές συγκλίσεις. Πρώτα και κύρια στο έδαφός της. Η αυτονόητη ανάγκη για κοινή δράση και κοινούς στόχους. Στην συνέχεια η οικοδόμηση μιας πλατιάς κοινωνικής και πολιτικής συμπαράταξης που θα μπορεί να προωθήσει μια πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδο για την χώρα και το λαό.
Ο σεισμός έγινε και ήταν μεγάλος. Τον ζήσαμε στον ένα χρόνο του Μνημονίου. Τώρα πλησιάζουν τα κύματα του τσουνάμι, απειλητικά και καταστροφικά. Αν ο λαός δεν οργανωθεί, δεν αντισταθεί, δεν προστατευτεί, η καταστροφή θα είναι τεράστια!


http://www.edromos.gr/