εκβιασμός ή βιασμός...

Απ' τα συνθήματα που ακούστηκαν στην πλατεία Συντάγματος: «Δεν θέλουμε λεφτά, δεν θέλουμε δουλειές, θέλουμε τον ΣΚΑΪ να λέει παπαριές»
Ανεργοι, υποαπασχολούμενοι, μελλοντικοί άνεργοι, νέοι, νοικοκυρές, αγανακτισμένοι, αγωνιούντες, οργισμένοι αλλά με χιούμορ! Τσ τσ τσ! επικίνδυνο αυτό...

Διαιρούν και βασιλεύουν!

Ετσι όπως διαιρούν τις εργαζόμενες τάξεις και συχνά τις στρέφουν τη μία εναντίον της άλλης, έτσι

διαιρούν και τους λαούς, τους στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου -παλιά τους τέχνη κόσκινο- μετερχόμενοι στερεότυπα,

ευρέως διαδεδομένα στερεότυπα, άλλοτε εύπεπτα κι άλλοτε άκρως ρατσιστικά. «Οι Ελληνες είναι τεμπέληδες», «δεν μπορεί ο Γερμανός εργαζόμενος να πληρώνει τις ασωτίες των Ελλήνων» -ποιων Ελλήνων; ο λαός

τα έφαγε; ή του τα φάγανε!

Ποιοι;

Αυτοί που τα τρώνε και απ' τους Γερμανούς εργαζόμενους. Ή μήπως δεν υπάρχουν εκατομμύρια Γερμανοί που δουλεύουν τέσσερις ώρες ημερησίως με την ανάλογη αμοιβή; Οι Γερμανοί εργάτες δεν είναι που έχουν να πάρουν αύξηση δέκα χρόνια;

Κι απ' την άλλη μεριά: εμάς οι Γερμανοί μάς φταίνε για τα χάλια μας; Οι Γερμανοί μάς μπούκωναν μίζες ή η Ζήμενς; Και τις μίζες αυτές η θεία Φωτούλα τις έφαγε ή τα πολιτικά συνεταιράκια του κυρ Πάγκαλου;

Το κόλπο είναι αρχαίο! και απλό! αυτοί που τρώνε τώρα τους Ελληνες κι αύριο τους Ισπανούς ή τους Ιταλούς, τελευταίους θα φάνε τους Γερμανούς.

Γνωστή ιστορία. Απ' την εποχή της Οδύσσειας. Και θα μας φάνε όλους αυτοί που μας «δίνουν ψωμί». Επίσης Ελληνες ή Ισπανοί ή Γερμανοί -αλλά όχι οι εργαζόμενοι. Τα βαμπίρ.

Και για να γίνεται αυτό πρέπει ο Γερμανός να νομίζει ότι είναι καλύτερος απ' τον Ιταλό και ο Ισπανός να 'χει για χειρότερον τον Ελληνα. Ο χρυσούς

κανών της λειτουργίας των Στρατοπέδων Συγκεντρώσεως: πρέπει πάντα να υπάρχει ένας κατώτερος, ένας χειρότερος.

Εξ ίσου χρήσιμος αυτός ο κανόνας και για τη διάλυση της Ευρώπης των λαών, των χωρών και των εθνών με τη μετάλλαξή της σε Ράιχ των Τραπεζών.

Οπου όλοι θα δουλεύουμε κολλήγοι -όχι πολίτες πλέον αλλά υπήκοοι, όχι λαοί αλλά πληθυσμοί, όχι χώρες αλλά χώροι, όχι κράτη αλλά περιοχές. Περιφέρειες...

* * *

Αυτά τα πράγματα είναι «αφύσικα» -όσον και να κινείται βουστροφηδόν η ιστορία, οι άνθρωποι θα πρέπει να απολέσουν τη μνήμη τους (και προς τούτο βεβαίως καταβάλλονται ισχυρές προσπάθειες) ώστε να καθηλωθούν όχι πια στο «τέλος της ιστορίας», αλλά να επιστρέψουν στην ίδια της την αρχή...

Δεν πρόκειται να συμβεί!

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 27.V.2011 stathis@enet.gr

enet.gr