ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ
Η αριστερά ενώ δεν αρνείται ορθολογική κατανομή και αξιοποίηση των εργαζομένων στο Δημόσιο, θεωρεί ότι για την αποτελεσματικότερη άσκηση κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής αλλά και για τη μείωση της ανεργίας πρέπει σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση των ωρών εργασίας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να αυξηθεί η απασχόληση στο Δημόσιο.Την τελευταία περίοδο, με διακυβέρνηση Παπανδρέου και τρόικας η κατεύθυνση και δέσμευση της κυβέρνησης είναι η δραστική μείωση του κράτους και η δραστική μείωση του ανθρώπινου δυναμικού ακόμη και μέσω απολύσεων.
Η αριστερά είναι ενάντια στις απολύσεις και θεωρεί πως κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει σε μια κοινωνία, πως οι κυβερνήσεις οφείλουν να θέτουν ως στόχο την πλήρη απασχόληση, όμως, μετά την τόση επιμονή κυβέρνησης και τρόικας για πλεονάζον προσωπικό, αποτελεί ανάγκη να πάρουμε θέση στη συγκεκριμένη συζήτηση.
Να απολυθούν οι πραγματικά άχρηστοι
Αν λοιπόν πρέπει να απολυθούν κάποιοι, ο προσανατολισμός θα πρέπει να είναι να απολυθούν οι πραγματικά άχρηστοι. Με βάση την εμπειρία των τελευταίων 18μηνών, άχρηστη και δουλοπρεπής είναι η κυβέρνησή μας και η τρόικα που μας επέβαλαν την ασκούμενη πολιτική και τη Ν.Δ. που ουσιαστικά συναινεί.
Κυβέρνηση και τρόικα δεν αντιμετώπισαν το έλλειμμα και το χρέος, αντίθετα το αύξησαν, ενώ το κυριότερο έθαψαν την ανάπτυξη και εκτίναξαν την ανεργία στα ύψη, κατεδάφισαν γενικότερα τις εργασιακές σχέσεις, ενώ δεν δίνουν καμιά προοπτική για τη χώρα. Κυβέρνηση λοιπόν και τρόικα είναι οι πρώτοι άχρηστοι, οι πρώτοι πλεονάζοντες που πρέπει να απολύσουμε.
Ο άχρηστος πρόεδρος του ΣΕΒ Δασκαλόπουλος και το θράσος του
Όμως στους άχρηστους πρέπει να περιλάβουμε τους βιομήχανους με πρώτον στη σειρά τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Αποτελεί πρόκληση να παρεμβαίνει συστηματικά για να στηρίξει την κυβέρνηση, να νουθετήσει τα κόμματα στη συναίνεση για να στηρίξει ευρύτερα την πιο αντιλαϊκή πολιτική χωρίς ποτέ να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, βλέποντας ότι σήμερα έχουμε διακυβέρνηση που υλοποιεί όλες τις επιθυμίες των βιομηχάνων και της ολιγαρχίας του πλούτου, συντάσσεται και σιγοντάρει την κυβέρνηση στο έργο της.
Για τη στάση αυτή δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανείς αφού η ασκούμενη πολιτική εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης του. Αυτό, δεν σημαίνει ότι πρέπει οι εργαζόμενοι και τα φτωχά κοινωνικά στρώματα να μην εξαγριώνονται με την απληστία του και τις υποδείξεις του.
Βλέπουμε, όλη αυτή την περίοδο, τον πρόεδρο του ΣΕΒ να τάσσεται υπέρ των απολύσεων στο Δημόσιο, να σημειώνει σαν προτεραιότητά το τέλος του υπερτροφικού κράτους, την εξυγίανση των «άρρωστων» ΔΕΚΟ, την κατάργηση «άχρηστων» Οργανισμών και θέσεων του Δημοσίου.
Είδαμε τον ΣΕΒ να ζητάει επίμονα την τελευταία περίοδο μέτωπο υπέρ του Μνημονίου
Και βέβαια, πως θα γινόταν αλλιώς, αφού το Μνημόνιο έχει συνταχθεί, παίρνοντας, βασικά, υπόψη τα αιτήματα των βιομηχάνων, των τραπεζών των κυρίαρχων ελληνικών και διεθνών οικονομικών κύκλων.
Νουθετεί για το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων, για προώθηση μετατάξεων και απολύσεων, για πώληση των ΔΕΚΟ, για εκποίηση της περιουσίας μας.
Ότι δηλαδή περιλαμβάνει το Μνημόνιο που ως γνωστό έχει σχεδιαστεί παίρνοντας υπόψη τα αιτήματα του ΣΕΒ.
Ρητορικά ερωτήματα στον πρόεδρο του ΣΕΒ
Ο κ. Δασκαλόπουλος, ενώ ασκεί κριτική για το υπερτροφικό κράτος, για τις «άρρωστες» ΔΕΚΟ και τους «άχρηστους» Οργανισμούς, δεν κάνει καμιά αυτοκριτική για την τάξη του. Δεν φταίει άραγε καθόλου για την οικονομική κατάσταση της χώρας; Πόσο άραγε έχει συμβάλει την τελευταία περίοδο, η «αγία» Οικογένειας των μεγαλοεπιχειρηματιών στην ανόρθωση της Οικονομίας;
- Δεν έχουν ευθύνη οι «Έλληνες» επιχειρηματίες που ακολουθούν τον εύκολο δρόμο της μετανάστευσης των επιχειρήσεων στο εξωτερικό π.χ. στη Βουλγαρία όπου έχουν ελάχιστη φορολογία;
-Γιατί δεν απολογείται για τους κρατικοδίαιτους βιομήχανους που εξαντλούν τη δημιουργικότητά τους στην καταπίεση των εργαζομένων και διοχετεύουν τα χρήματα σε Ελβετία κ.λπ.;
-Γιατί ενώ ο κ. Δασκαλόπουλος αναφέρεται στους δημόσιους υπάλληλους και εργαζομένους σε ΔΕΚΟ, δεν αναφέρεται στις χιλιάδες υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων από τις οποίες το δημόσιο χάνει αρκετά δισ. ευρώ κάθε χρόνο, στους βιομήχανους, τραπεζίτες και εφοπλιστές, με πολυτελείς επαύλεις, πλούτη, θαλαμηγούς, ιδιωτικά αεροπλάνα, κότερα κ.λπ.; Στον κόσμο της σπατάλης, της χλιδής, της σαπίλας και παρακμής;
-Τι απαντά στον πρόεδρο του ΤΕΕ στην επισήμανση του για τον ΣΕΒ, ότι: «αρνείται να αντιληφθεί και να αναλάβει τις δικές του ευθύνες για έξοδο από την κρίση, να εγκαταλείψει τον χρόνιο εφησυχασμό του εύκολου κέρδους, της αυθαιρεσίας και των ανέξοδων προτάσεων",
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ αν και κληρονόμησε μια σημαντική επιχείρηση στη συνέχεια τη χάνει και στρέφεται στη χρηματοοικονομική σφαίρα. Άραγε τούτων δοθέντων δικαιούται να κάνει νουθεσίες;
Ο απολογισμός του ΣΕΒ λοιπόν, με διαφοροποιήσεις βέβαια, είναι αρνητικός ενώ βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο για να πιέζει για νέα προνόμια
Οι ομάδες λοιπόν που προτείνουμε να απολυθούν, είναι πρώτ’ απ’ όλα η κυβέρνησή μας, οι ηγεσίες της τρόικας, οι ηγεσίες των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που αντιπροσωπεύονται από τον ΣΕΒ κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.