Τα 3 τρισ. δολάρια της Kίνας μπορούν να εξαγοράσουν την ηγεσία του ΔΝΤ;

ZEZA ZHKOY


Στα τέλη του 2010 τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Κίνας ανέρχονταν σε 2,85 τρισ. δολάρια και τώρα έχουν εκτιναχθεί άνω των 3 τρισ. δολαρίων. Κι αυτό συμβαίνει παρά το ότι το πρώτο τρίμηνο παρουσίασε ένα σπάνιο έλλειμμα στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών της. Πάντως, θα πρέπει να αναφερθεί πως η κεντρική τράπεζα της Κίνας μπορεί να διαθέτει τεράστια κεφάλαια, αλλά όχι και αρκετή φαντασία. Εχει τοποθετήσει μεγάλο μέρος των συναλλαγματικών της διαθεσίμων σε ανιαρά ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου και βασίζεται στο ότι θα λάβει τα δολάριά της πίσω. Ωστόσο, ανησυχεί πόσο θα αξίζουν αυτά τα δολάρια εάν οι ΗΠA περιπέσουν σε πληθωρισμό ή υποτίμηση.
Με τον εντυπωσιακά αφελή τίτλο η «παγίδα του δολαρίου», πρόσφατη έκθεση κινεζικού think tank ζητεί το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. «Τα κράτη σε όλον τον κόσμο δεν έχουν τρόπο να περιορίσουν την έκδοση δολαρίων από τη Fed, με συνέπεια το σημερινό διεθνές σύστημα να στερείται σταθερότητας και δικαιοσύνης», αναφέρει η έκθεση. Θεωρεί ότι το διεθνές νομισματικό σύστημα έχει πέσει σε μια «παγίδα δολαρίου», καθώς η μείωση των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε δολάρια θα ήταν μεν μια εύκολη κίνηση, αλλά όχι και ανώδυνη, καθώς θα οδηγούσε σε υποτίμηση του δολαρίου και συνεπώς σε μείωση της αξίας του. Εντάξει, αυτά τα ξέρουμε.
Αρα τι άλλο θα μπορούσε να αγοράσει; Αντί του δολαρίου, θα μπορούσε να προτιμήσει το ευρώ και να αγοράσει συνολικά το δημόσιο χρέος της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, λύνοντας άμεσα την κρίση στην Ευρωζώνη. Με αντάλλαγμα η Ευρωζώνη να «θυσιάσει» την ευνοούμενή της Γαλλίδα υπουργό Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ για την ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που τη διεκδικεί η Κίνα. Ετσι και αλλιώς, η Κίνα δεν αναγνωρίζει την επί 66ετίας ισχύουσα συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, βάσει της οποίας ένας Ευρωπαίος θα διοικεί το ΔΝΤ και ένας Αμερικανός την Παγκόσμια Τράπεζα.
Ακόμα και μετά από ένα τέτοιο ιστορικό συμβιβασμό, τα μισά της συναλλαγματικά διαθέσιμα θα είναι άθικτα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να στραφεί σε μετοχές και να καταβροχθίσει με μιας την Apple, τη Microsoft, την ΙΒΜ και την Google με λιγότερα από 1 τρισ. δολάρια. Mία ακόμα επιλογή θα ήταν τα ακίνητα. Λόγου χάριν, η Κίνα θα μπορούσε να αποκτήσει ορισμένα εξαιρετικά οικοδομήματα στο Μανχάταν. Ή, μήπως, θα μπορούσε να αγοράσει ολόκληρο το Μανχάταν; Η φορολογητέα ακίνητη περιουσία του νησιού αξίζει μόλις 287 δισ. δολάρια, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Νέας Υόρκης.
Επίσης, θα μπορούσε να κατευθύνει τους φόρους της για την ενέργεια, αγοράζοντας το 88% των παγκοσμίων προμηθειών σε πετρέλαιο. Ολοι αυτοί οι επιπόλαιοι υπολογισμοί φανερώνουν την τεράστια κλίμακα των συναλλαγματικών διαθεσίμων της Κίνας, αλλά παράλληλα και το πόσο δύσκολο είναι να τα τοποθετήσει σε διαφοροποιημένες επενδύσεις.
Πάντως, η Κίνα πέτυχε να ενισχύσει τη σφαίρα επιρροής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, πείθοντας τον Ντομινίκ Στρος-Καν πως δικαιούται περισσότερα δικαιώματα και να περιληφθεί το γουάν στο καλάθι νομισμάτων που συνθέτουν τα Special drawing Rights. Οντως, ο Στρος-Καν πριν από δύο μήνες τάχθηκε υπέρ μιας ουσιαστικής και εκ βάθρων μεταρρύθμισης του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, με επέκταση των «ειδικών τραβηχτικών δικαιωμάτων» (SDR) του ΔΝΤ. Τονίζοντας την ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου του κινεζικού νομίσματος στο διεθνές νομισματικό σύστημα, πρότεινε την ένταξή του στο SDR. Προειδοποίησε μάλιστα πως, αν δεν αναμορφωθεί το διεθνές νομισματικό σύστημα, «ουσιαστικά καλλιεργούμε τους σπόρους που θα δημιουργήσουν την επόμενη κρίση».
Προς το παρόν, στο καλάθι των SDR συμμετέχουν το δολάριο, το ευρώ, η στερλίνα και το γιεν. Προκειμένου, δε, να αλλάξει η σύνθεσή του και να συμμετάσχει το γουάν, πρέπει να προηγηθεί διεθνής συμφωνία αρχικώς στα πλαίσια του G20.
Οι ιστορικές μεταρρυθμίσεις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες προκειμένου να αντικατοπτριστεί η μετατόπιση της οικονομικής ισχύος στον παγκόσμιο άτλαντα, που έχει μεταβάλει τις ισορροπίες δύναμης και επιρροής μεταξύ των μελών του. Και, ομολογουμένως, η Κίνα επιθυμεί να τις χειραγωγήσει.


http://news.kathimerini.gr/