Στην Ελλάδα όταν κάτι δεν πάει καλά ή καλύτερα όταν η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κάτι καλά, αρχίζει να ψιθυρίζει εκλογές με την ελπίδα ότι κάποιος θα το ακούσει. Έχουμε την εντύπωση ότι ίσως είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες δεν την ακούνε, ή αν προτιμάτε δεν θέλουν να ακούνε περί εκλογών. Προτιμούν να ακούσουν από την Κυβέρνηση, γενικότερα από τον πολιτικό κόσμο, ότι υπάρχει σχέδιο εξόδου από την κρίση, ότι όλοι συναισθάνονται το μέγεθος των ευθυνών τους και τέλος πάντων ότι οι κυβερνώντες αντιλαμβάνονται ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλους πειραματισμούς. Προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει.
Η Κυβέρνηση αντί να ασχοληθεί σοβαρά με τη διακυβέρνηση της χώρας, ασχολείται με τα εσωτερικά της προβλήματα και κυρίως με το τι θα πει η αντιπολίτευση ώστε να το σχολιάσει. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής οι υπουργοί συμπεριφέρονται λες και ολοκλήρωσαν την αποστολή τους και αντί να «τρέξουν» τις προγραμματικές τους δεσμεύσεις μέσα στα χρονοδιαγράμματα που έχουν ορίσει, πασχίζουν να αποδείξουν ότι τους χρωστάμε «χάρη», γιατί αν δεν ήταν αυτοί θα ήταν τα πράγματα χειρότερα. Και μη χειρότερα! Ο χρόνος εν τω μεταξύ κυλά και η Κυβέρνηση δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει. Θα κυβερνήσει ή θα συνεχίσει να σχολιάζει τις εξελίξεις;
Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση έχει ξεμείνει από ιδέες, έχει εξαντληθεί και έχει εξαντλήσει, δεν αντέχει τα όρια που η ίδια έθεσε και κυρίως χάσει την επαφή της με την καθημερινότητα που οδηγεί σε ασφυξία την κοινωνία. Δείχνει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει αυτό που άρχισε και αναζητά εναγωνίως να βρει τρόπο να παραδώσει. Έχει παραδοθεί και συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι έκανε ό,τι μπορούσε, δηλαδή τίποτα. Γνωρίζει ότι στο δεύτερο πακέτο μέτρων δεν θα βρει «πρόθυμους» όπως στο πρώτο. Είναι μια ακυβέρνητη Κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.