Τώρα ξαναρχίζουν όλα

Υπάρχουν πάρα πολλοί κλέφτες και απατεώνες. Υπάρχουν όμως και περισσότεροι κλεπταποδόχοι, που κρύβονται πίσω από την παθητική δωροδοκία για να τους καλύπτουν και να τους ξεπλένουν.

Το παθητικό φακελάκι, δηλαδή το δωράκι στον γιατρό της «κομψότητας», απαλύνει την ενοχή και διευκολύνει τη συνέχιση της νομιμοφανούς παρανομίας. Ο,τι είναι το συμφέρον μου καθίσταται ηθικόν και νόμιμον. Βλέπε Βουλγαράκη και Ψωμιάδη, Μαντέλη κ.ά.

Οι νόμοι υπάρχουν για να παραβιάζονται από τους ισχυρούς οικονομικά και από τα δημοσίως προβεβλημένα πρόσωπα κάθε μορφής και κατηγορίας γενικώς. Αυτήν τη νοοτροπία επακόλουθο της κοινωνικής σήψης και διαφθοράς δεν μπορούν να την εξαλείψουν οι εγκαλούμενοι δικαστικοί υπάλληλοι.

Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση βαθιάς υπαρξιακής, θα λέγαμε, κρίσης, που δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα «τρώμε για να ζούμε ή ζούμε για να τρώμε;». Η αλληλοσφαγή και το αλληλοφάγωμα έχουν ξεκινήσει προ πολλού και έχουν ενταθεί με το μνημόνιο. Γιατί εσύ παίρνεις κι έχεις παραπάνω κι εγώ παίρνω και έχω λιγότερα; Ας εξισωθούμε «σοσιαλιστικά» προς τα κάτω για να οδηγηθούμε στο μη περαιτέρω και στο παραπέρα, όπου θα πληρώνουμε και τον μολυσμένο αέρα που αναπνέουμε. Μας οδηγούνε και εμείς το αποδεχόμαστε να μη θέλουμε τίποτε άλλο από το να ψοφήσει η γίδα του γείτονα κι ας χάνουμε κι αυτά που δεν έχουμε…

Σε μια κοινωνία που ζει και υπάρχει μέσα στη διαφθορά, στο ψέμα, στην απάτη και στην αγυρτεία, όπου το κλέψιμο γίνεται τέχνη, προσόν και επιφέρει την κοινωνική καταξίωση και παραδοχή, επόμενο είναι να καταντήσουμε κυνικοί, αμοραλιστές και να εφαρμόζουμε την καθ’ όλα άξια αρχή που στηρίζεται στη διδαχή, ο κλέψας του κλέψαντος.Εχει διασαλευτεί η τάξη μέσω της οικονομικής πολύπλευρης και πολύμορφης κρίσης που μας έχουν δημιουργήσει και επιβάλει εξωγενείς και εξωτερικοί παράγοντες, που μας θέλουν βαθιά υπόχρεους και διαχρονικώς υπερχρεωμένους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως κι εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη. Οι ιδιοκτήτες, οι κεφαλαιούχοι και οι θεσμοποιημένοι παράγοντες, οι λεγόμενοι τροϊκανοί, παίζουν με τα νεύρα μας και τις αντοχές μας.

Η κρίση του χρέους και των ελλειμμάτων δεν είναι όλη δική μας, είναι δική τους και γι’ αυτό θα πρέπει να ζητήσουμε αποζημίωση για ψυχική οδύνη, προπαντός από τη Γερμανία, που μας οφείλει δισεκατομμύρια εδώ και εβδομήντα χρόνια.

Εχουν πρόβλημα με την ευρωζώνη τους και θέλουν κι άλλη τρύπα να μας ανοίξουν στο ζωνάρι μας, που όμως μας το έχουν ήδη αφαιρέσει. Ο παραλογισμός τους απορρέει από το παράλογο καπιταλιστικό σύστημά τους που βρίσκεται στα τελευταία του, καθότι η αρρώστια του είναι παθογενής.

Μέσα σ’ αυτήν τη δίνη της κρίσης, θα πρέπει να βρούμε την ανθρωπιά, το πρόσωπό μας, το ήθος, την αξιοπρέπεια και τις αξίες για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, γιατί ο κόσμος είμαστε εμείς. Η ανάγκη η προσωπική και η κοινωνική αναγκαιότητα μας βοηθούν να αποκαθαρθούμε και να αποκαθάρουμε την Αριστερά, για να δυνηθούμε να απελευθερωθούμε, ατομικά και συλλογικά, με συναίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης.

Απ' το ΕΘΝΟΣ μέσω http://www.inprecor.gr/