Θέλουν κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά όχι... ΠΑΣΟΚ!

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου έχει μια “δύσκαμπτη κυβέρνηση”», η οποία ίσως «βρει τον απαιτούμενο ρυθμό μόνο από την ευελιξία που μπορεί να του δώσει – μέσα από ανασχηματισμό – ένα ολιγομελές καθαρά υπουργικό συμβούλιο. Αυτό κατ' επέκταση σημαίνει και είσοδο τεχνοκρατών στην κυβέρνηση. (...) Μ' άλλα λόγια φαίνεται να συνιστάται σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο να διαλύσει ο πρωθυπουργός τη σημερινή κυβερνητική δομή και να προχωρήσει σε “τεχνοκρατική κυβέρνηση Μνημονίου” και να βρει, παράλληλα, τρόπους για να “δέσει” την Κοινοβουλευτική του Ομάδα ακόμη και με απειλές διαγραφών».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από ένα ρεπορτάζ του Δ.Π. Δήμα από την Ελευθεροτυπία του Σαββάτου, ο οποίος επικαλείται Αμερικανούς αξιωματούχους, εν όψει της επίσκεψης του Γ. Παπακωνσταντίνου το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον στο πλαίσιο του ΔΝΤ.

Οι Αμερικανοί συνομιλητές του ρεπόρτερ της εφημερίδας (οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, όπως ο ίδιος αναφέρει) λένε μερικά... χοντρά πράγματα:

«Η αναγκαιότητα κάποιας μορφής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους είναι δεδομένη, σύμφωνα με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες στην Ουάσιγκτον, οι οποίοι εκτιμούν πως αυτή ήδη “φαίνεται στον ορίζοντα”. (...) Τούτο εξηγείται από τη “φτωχή” απόδοση της ελληνικής κυβέρνησης στις μεταρρυθμίσεις και, όπως λέγεται, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τιμ Γκάιτνερ αναμένεται πως θα το θέσει και θα πιέσει για εξηγήσεις τον Έλληνα ομόλογό του Γ. Παπακωνσταντίνου”.

Με άλλα λόγια οι Αμερικανοί ως μοντέλο σκέψης για τα ελληνικά πράγματα υιοθετούν το μοντέλο της αναδιάρθρωσης του χρέους στην οικονομία, αλλά δεν στέκονται εκεί: ζητούν μια «κυβέρνηση τεχνοκρατών», χωρίς ωστόσο να «διαγράφουν» τον Γ. Παπανδρέου. Αντιθέτως του ζητούν να αφήσει στην άκρη τα πολυμελή κυβερνητικά σχήματα και να εισαγάγει απός, μέσω ανασχηματισμού της κυβέρνησής του, «τεχνοκράτες» στα υπουργικά γραφεία...

Ο λόγος είναι απλός: Η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν είναι «αποτελεσματική» στην εφαρμογή του Μνημονίου και έχει να ξεπεράσει πολλά ακόμη εμπόδια τόσο στη διαδικασία αναδιάρθρωσης όσο και στην τρέχουσα πολιτική διαχείριση, καθώς οι πολιτικοί - υπουργοί θεωρούνται αποτυχημένοι και «πρέπει» να αντικατασταθούν από τεχνοκράτες.

Η αιτίαση, αν την εξετάσει κάποιος από την πλευρά αυτών που έχουν αναλάβει να επιτηρούν την οικονομία, το πολιτικό μας σύστημα και τη χώρα ολόκληρης, δείχνει εύλογη για δύο λόγους.

1. Ο πρώτος προκύπτει εκ της πείρας από άλλες χώρες στις οποίες έχει εμπλακεί το ΔΝΤ. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη σημειώσει, το πολιτικό προσωπικό πέρασε στο περιθώριο υπό το βάρος της κατακραυγής. Αυτό άλλωστε μας υπενθυμίζουν και οι συνομιλητές του δημοσιογράφου της «Ελευθεροτυπίας»:

«Συναφώς, από άλλους κύκλους επισημαίνεται, επί τη ευκαιρία, η “εμπειρία του παρελθόντος” και συγκεκριμένα υπενθυμίζεται πως όπου έχει μπει το ΔΝΤ, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την πρώην Αν. Ευρώπη και την Τουρκία, “κάπως έτσι ξεκίνησε η εξαφάνιση των πολιτικών δυνάμεων” των χωρών αυτών. Αναρωτιούνται δε αρκετοί στην Ουάσιγκτον, καλώς ή κακώς, “τι είναι αυτό που κάνει τον Παπανδρέου να πιστεύει ότι μπορεί να αποτελέσει την εξαίρεση”».

2. Ο δεύτερος προκύπτει από ρεπορτάζ του Γιώργου Δαράτου στην Αυγή του Σαββάτου, το οποίο επίσης εδράζεται σε πηγές εκτός Ελλάδος – ευρωπαϊκές αυτή τη φορά. Προσέξτε το παρακάτω απόσπασμα:

«Εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη που επιβεβαιώσαμε από περισσότερες της μιας πηγές, σύμφωνα με την οποία διατηρείται η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, όσο κι αν έχει μειωθεί τον τελευταίο καιρό, σε σύγκριση προς τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων της Βουλής. Αυτό, κατά την άποψη της τρόικας, δυσκολεύει τη συνεννόησή της μαζί του, διότι, λένε, εξακολουθεί να ελπίζει πως θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές.

Έτσι, με διάφορες υπεκφυγές εκ μέρους του και των άλλων βασικών υπουργών του, καταφέρνει ν' αποφύγει την πίεση που του ασκεί η τρόικα για γρήγορες και βαθιές μεταρρυθμίσεις. Ελίσσεται μεταξύ των υποδείξεων της τρόικας και της κοινής γνώμης για να κάνει μόνον όσα δεν μπορεί ν' αποφύγει επιδιώκοντας ν' αφήσει τα υπόλοιπα είτε σε μια δεύτερη θητεία του είτε να τα λύσει με πολιτικό τρόπο στις αρχές του ερχόμενου καλοκαιριού».

Οι κατηγορίες αυτές κατά της κυβέρνησης και των υπουργών της διατυπώνονται και στην Ελλάδα νυχθημερόν από τα ΜΜΕ που έχουν αναγάγει τις απαιτήσεις του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου σε Ιερό Ευαγγέλιο. Έχει όμως μια σημασία και το τι λένε οι Ευρωπαίοι της τρόικας για την κατάσταση που επικρατεί στα υπουργεία:

«Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό: δεν υπήρχε καμία ιεραρχημένη, ανάλογα με τη σοβαρότητά της, προσέγγιση των προβλημάτων που υποτίθεται, έπρεπε να ρυθμιστούν από κοινού, οι μέθοδοι που είχαν χρησιμοποιηθεί για τη στοχοποίηση των προβλημάτων, οι λύσεις που προτείνονταν γι' αυτά, ενώ κυρίως οι δαπάνες που έπρεπε να περικοπούν είχαν ένα “άρωμα αναρχίας”, όπως μας ειπώθηκε χαρακτηριστικά, και έδιναν την εντύπωση ότι δεν ήταν προϊόν κάποιων, έστω και στοιχειωδών, γενικών κατευθύνσεων που να προέρχονται από τις πολιτικές ηγεσίες των διάφορων υπουργείων, τα οποία επισκέφθηκαν οι τεχνικοί - εμπειρογνώμονες της τρόικας».

Ποια είναι η πλάκα; Ότι δεν φταίει και αυτή τη φορά το Ελληνικό Δημόσιο. Ιδού μια κυριολεκτικά απίστευτη διαπίστωση:

«Οι εμπειρογνώμονες της τρόικας βρέθηκαν μπροστά σε μια χαοτική κατάσταση. Οι συνομιλητές τους στα υπουργεία ήταν κατά κύριο λόγο ιδιώτες εμπειρογνώμονες και όχι δημόσιοι λειτουργοί, οι οποίοι έχουν προσληφθεί διότι υποτίθεται ότι θα κάνουν καλύτερη δουλειά από τους δημόσιους υπαλλήλους»!

Με απλά λόγια: Και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού οι νταβατζήδες μας καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι η κυβέρνηση και οι υπουργοί της έχουν αποτύχει. Συνεπώς, λένε στις ΗΠΑ, θα πρέπει η κυβέρνηση αυτή να εγκαταλείψει πλήρως την άσκηση πολιτικής, να αποχωρήσει και να υποκατασταθεί από μια κυβέρνηση τεχνοκρατών.

Κι όμως, την ίδια ώρα διαπιστώνουν ότι αυτοί που έχουν δημιουργήσει την εικόνα χάους δεν είναι ούτε το κράτος ούτε οι λειτουργοί του, αλλά τα διάφορα «τεχνοκρατικά» απολειφάδια που η κυβέρνηση έχει τοποθετήσει υπακούοντας στο «πνεύμα» της επιτήρησης.

Παρεμπιπτόντως και σε ελληνικά ΜΜΕ βλέπουμε συχνά να κατηγορείται κάποιο... «βαθύ ΠΑΣΟΚ» για την καθυστέρηση στις «μεταρρυθμίσεις» και τις τραγικές συνέπειες της εφαρμογής της δανειακής σύμβασης και των τριών κατά σειρά μνημονίων της. Τι είναι όμως το «βαθύ ΠΑΣΟΚ»;

● Μην είναι κάτι σκόρπιοι συνδικαλιστές, ήδη εύκολα ηττημένοι οι περισσότεροι;

● Μην είναι η Βάσω, ο Φλωρίδης και κάποιοι ακόμη διάσπαρτοι βουλευτές που Κύριος οίδε αν θα ξαναδούν τα βουλευτικά έδρανα;

● Μήπως είναι η «τάση Παναγιωτακόπουλου»;

Είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι ασύντακτοι και χωρίς καμιά συνοχή μεταξύ τους τύποι να αποτελούν οτιδήποτε... βαθύ; Στην πραγματικότητα το μόνο «βαθύ ΠΑΣΟΚ» είναι αυτό που κυβερνάει. Με πρώτους και καλύτερους τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τον αντιπρόεδρό του και μια σειρά υπουργούς.

Στην πραγματικότητα αυτό που ζητείται είναι να φύγει πια από κάθε είδους πολιτικά χέρια η διαχείριση της οικονομίας και της πολιτικής. Είναι όμως σε θέση να κυβερνήσει ο Γ.Α. Παπανδρέου χωρίς το ΠΑΣΟΚ; Μάλλον αυτές τις χονδροειδείς ηλιθιότητες θα τις βρούμε πάλι σύντομα μπροστά μας...

Από Το Ποντίκι