"Μα γιατί το τραγούδι να' ναι λυπητερό"...

"Μα γιατί το τραγούδι να' ναι λυπητερό;"...

Μα γιατί χάσαμε το Νίκο.

Το Νίκο Παπάζογλου που με τον μελαγχολικό του "Αύγουστο" σημάδεψε τους αυγουστιάτικους πανσέληνους της εφηβείας μας.

Το Νίκο Παπάζογλου που με τις μπριόζικες "Καρυάτιδες" μας έδωσε ατάκες για να φλερτάρουμε.

Το Νίκο Παπάζογλου που οι συναυλίες του, πάντα εκεί στις αρχές του Σεπτέμβρη, μαλάκωναν την ψυχή μας κι έκαναν υποφερτή την επιστροφή μας απ' το χωριό στην πόλη.

Ήταν νωρίς για να σωπάσεις "Ινδιάνε".

Αλλά ο Θεός ξέρει καλύτερα κι εύχομαι ν' αναπαύσει την σεμνή κι αξιοπρεπή σου ψυχούλα.

Θα σε θυμόμαστε και θα σε τραγουδάμε.

"Παρέμβαση"