WSJ: Προετοιμαστείτε για τη διχοτόμηση της Ευρωζώνης

«Το εικοσιεπτά διαιρούμενο δια του δύο είναι ίσο με 17, με υπόλοιπο δέκα. Αυτά είναι τα νέα ευρω-μαθηματικά», αναφέρει σημερινό άρθρο της Wall Street Journal.

Στο άρθρο προβλέπεται ότι «αργά ή γρήγορα η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ευρωζώνη θα φτάσει στο τέλος της. Οι πιστωτές ελληνικών, ιρλανδικών, πορτογαλικών και πιθανότατα ισπανικών ομολόγων θα… βγουν κουρεμένοι, οι τράπεζες θα χρειαστεί να ενισχύσουν τα ανεπαρκή τους κεφάλαια, οι Γερμανοί εξαγωγείς θα συνεχίσουν να εξαργυρώνουν κέρδη χάρη στο ευρώ το οποίο θα αποδυναμωθεί υποχρεωτικά από τις χώρες του Νότου και η ευρωκρατία θα βρει νέους λόγους ύπαρξης.

«Αλλά η Ευρώπη δεν θα είναι η ίδια». Η Ευρώπη -σύμφωνα με το δημοσίευμα- θα αλλάξει με δύο πολύ σημαντικούς τρόπους. Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 θα διαχωριστεί σε δύο ξεχωριστές ομάδες των 17 και 10 κρατών-μελών. Δεύτερον, οι οικονομίες της Συμμορίας των 17 θα διοικούνται κεντρικά από τον Γαλλογερμανικό Συνασπισμό, ενώ οι 10 εναπομείνασες θα δίνουν μάταια μάχη να ακολουθήσουν τις πολιτικές της Ε.Ε. στην οποία θα πληρώνουν συνδρομή. Η ειρηνική συνύπαρξη των δύο ομάδων δεν είναι σίγουρη.

Τα 17 μέλη της Ευρωζώνης έδωσαν στίγμα της κατεύθυνσής τους. Η ανάγκη αποτροπής των χρεοκοπιών στα υπερχρεωμένα κράτη-μέλη οδηγεί σε ένα διεισδυτικό σύστημα κεντρικής οικονομικής διοίκησης. Οι 17 έχουν πρόσβαση στον ισολογισμό της Γερμανίας και η τελευταία ζητά δικαίως σε αντάλλαγμα να έχει λόγο στον τρόπο που διαχειρίζονται τις οικονομικές τους υποθέσεις.

Πέραν των προϋπολογισμών, υπάρχουν παράλληλα και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητά τους σε διεθνές επίπεδο: οι μέθοδοι διαμόρφωσης των μισθών, η γεναιοδωρία του κοινωνικού κράτους, συμπεριλαμβανομένων των όρων συνταξιοδότησης, οι ρυθμίσεις που αφορούν την είσοδο σε διάφορα επαγγέλματα και στην κορυφή της λίστας, οι φορολογικοί συντελεστές.

Δεν θα είναι στα χαρτιά για την Ελλάδα να δανείζεται χρήματα από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρωζώνης και να λειτουργεί παράλληλα κρατικές, ζημιογόνες επιχειρήσεις μεταφορών. Ή για τις χώρες του ευρώ να σταθμίζουν τα συνταξιοδοτικά οφέλη σύμφωνα με τα μισθολογικά επίπεδα αντί για τις τιμές λιανικής.

Τα υπόλοιπα 10 μέλη διατηρούν τα τοπικά τους νομίσματα και ελέγχουν τα επιτόκιά τους. Οι Κεντρικές τους Τράπεζες μπορούν να ενισχύσουν ή να ελαττώσουν τα επιτόκια αντιδρώντας στις οικονομικές συνθήκες και έως κάποιο σημείο είναι ελεύθερες να ακολουθήσουν τις πιο φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές που προτιμούν, παρά τη γραμμή πολιτικής που χαράζεται από την ευρωζώνη των 17.

Αυτές οι διαφορές ανάμεσα στις 17 και στις 10 δημιουργούν μια απειλή για τη συνοχή των 27 μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα μέλη της ζώνης του ευρώ δημιουργούν κανόνες για συντονισμένη οικονομική διαχείριση χωρίς να συμβουλεύονται τα υπόλοιπα 10 μέλη.

Πηγή:www.capital.gr