Οι πολίτες παρακολουθούν θορυβημένοι τη διαρκή επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης. Ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν πέσει έξω σε όλες τις βασικές εκτιμήσεις και προγνώσεις τους, και περιορίζονται πλέον στη μετρολαγνεία –την οποία άλλοτε απέδιδαν στους πολιτικούς τους αντιπάλους– χωρίς να υπάρχει σοβαρή πιθανότητα αντιμετώπισης των σύνθετων προβλημάτων.
Επικίνδυνη αστοχία
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, παρατηρείται επικίνδυνη αστοχία στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν επιτυγχάνεται η προγραμματισμένη αύξηση στα φορολογικά έσοδα, εξαιτίας της υπερφορολόγησης, της οικονομικής ύφεσης και της ιδιοτελούς αδράνειας του «πράσινου» φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Από την άλλη πλευρά, ούτε οι προσπάθειες μείωσης των δαπανών, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ και τη φαρμακευτική δαπάνη, αποδίδουν τα αναμενόμενα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα ασφαλιστικά ταμεία βρέθηκαν στην ανάγκη να τραβήξουν το 25% και το 30% των προγραμματισμένων για το σύνολο του έτους κρατικών επιδοτήσεων για να καλύψουν τις ανάγκες τους τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο.
Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου αδυνατούν να εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο την πολιτική της τρόικας και βρίσκονται στην ανάγκη να ανακοινώνουν συνεχώς νέα «πακέτα» μέτρων, συντηρώντας με αυτόν τον τρόπο ένα κλίμα οικονομικής και επιχειρηματικής αβεβαιότητας.
Πρωτοφανής ύφεση
Με το πέρασμα του χρόνου η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση. Τα στοιχεία πλέον είναι εφιαλτικά. Aρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο στο τέταρτο τρίμηνο του 2010 το ΑΕΠ υποχώρησε με ετήσιο ρυθμό 6,6%. Οι συνέπειες είναι φοβερές για την ελληνική κοινωνία και για τη λειτουργία της οικονομίας. Η ανεργία-ρεκόρ, για παράδειγμα, στερεί από το ασφαλιστικό σύστημα εισφορές της τάξης των 3,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Ταυτόχρονα, δημιουργεί μεγαλύτερες επιβαρύνσεις στον προϋπολογισμό, για τη στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους.
Η κυβέρνηση προχώρησε σε δυσανάλογη αύξηση της φορολογίας των καυσίμων, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει σημαντικά ο εσωτερικός τουρισμός και να περιοριστεί η κυκλοφορία των οχημάτων στις συγχρηματοδοτούμενες εθνικές οδούς. Οι συνεχείς αυξήσεις στις αντικειμενικές τιμές των ακινήτων και γενικότερα στους φόρους που επιβάλλονται στα ακίνητα έχουν προκαλέσει κάθετη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και μας φέρνουν πιο κοντά σε μια «φούσκα» ακινήτων που θα δοκιμάσει την αντοχή του τραπεζικού συστήματος.
Χαμένες θυσίες
Η κυβερνητική ηγεσία σπατάλησε τις θυσίες του λαού και τώρα του εμφανίζει νέους οικονομικούς λογαριασμούς που καλύπτουν τα επόμενα 15-25 χρόνια, ενώ είναι φανερό ότι εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής και ουσιαστική βελτίωση μέσα στο 2011, θα οδηγηθούμε στην αποσύνθεση του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα της οικονομίας και στη χρεοκοπία του ελληνικού Δημοσίου.
Επικίνδυνη αστοχία
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, παρατηρείται επικίνδυνη αστοχία στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν επιτυγχάνεται η προγραμματισμένη αύξηση στα φορολογικά έσοδα, εξαιτίας της υπερφορολόγησης, της οικονομικής ύφεσης και της ιδιοτελούς αδράνειας του «πράσινου» φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Από την άλλη πλευρά, ούτε οι προσπάθειες μείωσης των δαπανών, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ και τη φαρμακευτική δαπάνη, αποδίδουν τα αναμενόμενα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα ασφαλιστικά ταμεία βρέθηκαν στην ανάγκη να τραβήξουν το 25% και το 30% των προγραμματισμένων για το σύνολο του έτους κρατικών επιδοτήσεων για να καλύψουν τις ανάγκες τους τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο.
Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου αδυνατούν να εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο την πολιτική της τρόικας και βρίσκονται στην ανάγκη να ανακοινώνουν συνεχώς νέα «πακέτα» μέτρων, συντηρώντας με αυτόν τον τρόπο ένα κλίμα οικονομικής και επιχειρηματικής αβεβαιότητας.
Πρωτοφανής ύφεση
Με το πέρασμα του χρόνου η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση. Τα στοιχεία πλέον είναι εφιαλτικά. Aρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο στο τέταρτο τρίμηνο του 2010 το ΑΕΠ υποχώρησε με ετήσιο ρυθμό 6,6%. Οι συνέπειες είναι φοβερές για την ελληνική κοινωνία και για τη λειτουργία της οικονομίας. Η ανεργία-ρεκόρ, για παράδειγμα, στερεί από το ασφαλιστικό σύστημα εισφορές της τάξης των 3,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Ταυτόχρονα, δημιουργεί μεγαλύτερες επιβαρύνσεις στον προϋπολογισμό, για τη στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους.
Η κυβέρνηση προχώρησε σε δυσανάλογη αύξηση της φορολογίας των καυσίμων, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει σημαντικά ο εσωτερικός τουρισμός και να περιοριστεί η κυκλοφορία των οχημάτων στις συγχρηματοδοτούμενες εθνικές οδούς. Οι συνεχείς αυξήσεις στις αντικειμενικές τιμές των ακινήτων και γενικότερα στους φόρους που επιβάλλονται στα ακίνητα έχουν προκαλέσει κάθετη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και μας φέρνουν πιο κοντά σε μια «φούσκα» ακινήτων που θα δοκιμάσει την αντοχή του τραπεζικού συστήματος.
Χαμένες θυσίες
Η κυβερνητική ηγεσία σπατάλησε τις θυσίες του λαού και τώρα του εμφανίζει νέους οικονομικούς λογαριασμούς που καλύπτουν τα επόμενα 15-25 χρόνια, ενώ είναι φανερό ότι εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής και ουσιαστική βελτίωση μέσα στο 2011, θα οδηγηθούμε στην αποσύνθεση του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα της οικονομίας και στη χρεοκοπία του ελληνικού Δημοσίου.
Η πτώση του Παπανδρέου
Έχει αρχίσει η μεγάλη δημοσκοπική πτώση του πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, η οποία, κατά την άποψή μας, είναι προμήνυμα της πολιτικής του πτώσης. Κάνοντας έξυπνους επικοινωνιακούς και πολιτικούς ελιγμούς, ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να παραμείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογική ήττα του 2007, να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του 2009 και να αυτοπροβληθεί ως ο εγγυητής της αποτροπής της χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου.
Σήμερα ο κ. Παπανδρέου πληρώνει τα λάθη και τις παραλείψεις του και διαπιστώνει ότι στενεύουν συνεχώς τα χρονικά και πολιτικά περιθώρια. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων και απομάκρυνση του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Κατώτερος των περιστάσεων
Ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται καλός εκπρόσωπος ενός πανίσχυρου διεθνούς οικονομικού, πολιτικού κυκλώματος, αλλά πολύ κακός ηγέτης για τη χώρα μας. Δεν έχει στοιχειώδεις διοικητικές ικανότητες, με αποτέλεσμα η κυβέρνησή του να έχει μετατραπεί σε μια πολιτική αρένα στην οποία συγκρούονται στελέχη που συνδυάζουν την αδυναμία να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα με την υπερβολική φιλοδοξία. Η χώρα πληρώνει ακριβά τη χαοτική μέθοδο διακυβέρνησης που έχει επιλέξει ο κ. Παπανδρέου και την αδυναμία του να υιοθετήσει ένα πιο συγκροτημένο και αποτελεσματικό μοντέλο εξουσίας.
Το μεγάλο στοίχημα του κ. Παπανδρέου, το πολυσυζητημένο μνημόνιο, έχει μετατραπεί τώρα σε πολιτικό βαρίδι για τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί λάθος την περσινή προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και πως στην αντίληψή τους το μνημόνιο οδηγεί σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο.
Οι πολίτες κρίνουν την πολιτική του μνημονίου με βάση τα αποτελέσματα και την προοπτική που δημιουργεί. Γι’ αυτό κρατάνε ολοένα μεγαλύτερες αποστάσεις από τον πρωθυπουργό και όσους μας έβαλαν σε αυτή τη φοβερή κοινωνική και εθνική περιπέτεια. Οι αποκαλύψεις για στημένο παιχνίδι από τον κ. Παπανδρέου και τον διεθνή παράγοντα για να εγκαταλείψει η Ελλάδα την παραδοσιακή στρατηγική του ευρωπαϊσμού που εφάρμοσε τις τελευταίες δεκαετίες επιταχύνουν τη δημοσκοπική και πολιτική πτώση του πρωθυπουργού.
Ρόλο στην επικοινωνιακή και πολιτική αποδυνάμωση του κ. Παπανδρέου παίζει η ταύτιση του ίδιου και της οικογένειάς του με το καθεστώς Καντάφι. Μόλις προ ημερών βρήκε το κουράγιο ο κ. Παπανδρέου να παραιτηθεί από μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «φιλανθρωπικού» ιδρύματος Καντάφι. Ο λαλίστατος για τα διεθνή ζητήματα κ. Παπανδρέου αντιμετωπίζει με εντυπωσιακή διακριτικότητα τη σφαγή των πολιτών της Λιβύης από τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς της οικογένειας Καντάφι, γνωρίζοντας ότι ενδεχόμενες αποκαλύψεις από τον Λίβυο ηγέτη για συνεννοήσεις και συναλλαγές με την οικογένεια Παπανδρέου και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μπορεί να οδηγήσουν την πολιτική σταδιοδρομία του σε ένα γρήγορο και ταπεινωτικό τέλος.
Ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε σε διάστημα 16 μηνών από μεγάλο πολιτικό ατού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε μέρος του προβλήματος. Αυτό εξηγεί και τις συνεχείς διαφοροποιήσεις και συγκρούσεις υπουργών που θεωρούν ότι μπορεί να παίξουν ηγετικό ρόλο στη μετά Παπανδρέου εποχή.
Ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται καλός εκπρόσωπος ενός πανίσχυρου διεθνούς οικονομικού, πολιτικού κυκλώματος, αλλά πολύ κακός ηγέτης για τη χώρα μας. Δεν έχει στοιχειώδεις διοικητικές ικανότητες, με αποτέλεσμα η κυβέρνησή του να έχει μετατραπεί σε μια πολιτική αρένα στην οποία συγκρούονται στελέχη που συνδυάζουν την αδυναμία να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα με την υπερβολική φιλοδοξία. Η χώρα πληρώνει ακριβά τη χαοτική μέθοδο διακυβέρνησης που έχει επιλέξει ο κ. Παπανδρέου και την αδυναμία του να υιοθετήσει ένα πιο συγκροτημένο και αποτελεσματικό μοντέλο εξουσίας.
Το μεγάλο στοίχημα του κ. Παπανδρέου, το πολυσυζητημένο μνημόνιο, έχει μετατραπεί τώρα σε πολιτικό βαρίδι για τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί λάθος την περσινή προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και πως στην αντίληψή τους το μνημόνιο οδηγεί σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο.
Οι πολίτες κρίνουν την πολιτική του μνημονίου με βάση τα αποτελέσματα και την προοπτική που δημιουργεί. Γι’ αυτό κρατάνε ολοένα μεγαλύτερες αποστάσεις από τον πρωθυπουργό και όσους μας έβαλαν σε αυτή τη φοβερή κοινωνική και εθνική περιπέτεια. Οι αποκαλύψεις για στημένο παιχνίδι από τον κ. Παπανδρέου και τον διεθνή παράγοντα για να εγκαταλείψει η Ελλάδα την παραδοσιακή στρατηγική του ευρωπαϊσμού που εφάρμοσε τις τελευταίες δεκαετίες επιταχύνουν τη δημοσκοπική και πολιτική πτώση του πρωθυπουργού.
Ρόλο στην επικοινωνιακή και πολιτική αποδυνάμωση του κ. Παπανδρέου παίζει η ταύτιση του ίδιου και της οικογένειάς του με το καθεστώς Καντάφι. Μόλις προ ημερών βρήκε το κουράγιο ο κ. Παπανδρέου να παραιτηθεί από μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «φιλανθρωπικού» ιδρύματος Καντάφι. Ο λαλίστατος για τα διεθνή ζητήματα κ. Παπανδρέου αντιμετωπίζει με εντυπωσιακή διακριτικότητα τη σφαγή των πολιτών της Λιβύης από τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς της οικογένειας Καντάφι, γνωρίζοντας ότι ενδεχόμενες αποκαλύψεις από τον Λίβυο ηγέτη για συνεννοήσεις και συναλλαγές με την οικογένεια Παπανδρέου και τον ίδιο τον πρωθυπουργό μπορεί να οδηγήσουν την πολιτική σταδιοδρομία του σε ένα γρήγορο και ταπεινωτικό τέλος.
Ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε σε διάστημα 16 μηνών από μεγάλο πολιτικό ατού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε μέρος του προβλήματος. Αυτό εξηγεί και τις συνεχείς διαφοροποιήσεις και συγκρούσεις υπουργών που θεωρούν ότι μπορεί να παίξουν ηγετικό ρόλο στη μετά Παπανδρέου εποχή.
Γιώργος Κύρτσος
http://www.citypress.gr/
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.