Τα τρία σενάρια για το χρέος και το αδιέξοδο του οικονομικού επιτελείου

Κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις σηματοδοτεί η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής του Μαρτίου για την ελληνική κυβέρνηση. Πλέον το οικονομικό επιτελείο έχει πειστεί ότι μόνο η επιμήκυνση του χρέους προς την τρόικα ύψους 110 δις. ευρώ δεν αρκεί για να λύση το πρόβλημά μας. Η κυβέρνηση είχε αναθαρρήσει τον περασμένο Νοέμβριο όσο συντηρείτο η συζήτηση περί ευρω/ομολόγων, επαναγοράς χρέους, επιμήκυνσης με χαμηλότερο επιτόκιο και αύξηση των κεφαλαίων προς τον μηχανισμό στήριξης από τα 500 δις. ευρώ στο 1 και 1,5 τρις ευρώ. 

Αυτό θα ήταν και το ευτυχέστερο σενάριο, σημείωναν στο «R» αναλυτές μεγάλου ξένου οίκου που βρέθηκαν προσφάτως στη χώρα μας. Τα αποτελέσματα του ταξιδιού του πρωθυπουργού την περασμένη εβδομάδα στη δύσπιστη γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, ήταν κατώτερο των προσδοκιών του κι αυτό φάνηκε την περασμένη Παρασκευή από τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας ότι η γερμανική Βουλή θα δεσμεύσει την κυρία Ανγκέλα Μέρκελ να μην συναινέσει σε τίποτα για τυχόν βοήθεια προς την Ελλάδα.
Οι γέφυρες έκλεισαν κι αυτό το γνωρίζει η κυβέρνηση, με τον πρωθυπουργό αν δεν προχωρήσει τελικά σε εκλογές, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς να προχωρήσει σε επικοινωνιακό τρικ για τα έσοδα 50 δις. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας εντός 5ετίας.
Όσο σίγουρη δείχνει η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του δανείου στήριξης των 110 δισ. ευρώ άλλο τόσο σίγουρο εμφανίζεται πλέον το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ότι αυτό δεν αρκεί, προκειμένου ναδοθεί μία ουσιαστική λύση στο πρόβλημα διαχείρισης του συνολικού ελληνικού χρέους.
Αντιπροσωπευτική της καθολικής αυτής παραδοχής είναι η θέση τηςτρόικας, όπως αυτή περιλαμβάνεται στην τελευταία έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού οικονομικού προγράμματος, σύμφωνα με την οποία, έστω κι αν η ελληνική κυβέρνηση τηρήσει κατά γράμμα τις δεσμεύσεις του μνημονίου, το δημόσιο χρέος στην καλύτερη περίπτωση παραμένει άνω του 100% του ΑΕΠ και στη χειρότερη ξεπερνά το 150% το 2025.
«Εμείς», τόνισε κατά την παρουσίαση του επικαιροποιημένου μνημονίου,«θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε ακόμη περισσότερο την κατανόηση των
αγορών ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, βάζοντας στο τραπέζι ζητήματα, όπως είναι η βελτίωση των όρων δανεισμού αλλά και η
δυνατότητα - μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού ή με άλλο τρόπο - να υπάρξει μία διαχείριση του δημοσίου χρέους, όπως για παράδειγμα το ζήτημα της δυνατότητας επαναγοράς κάποιου μέρους του.
Είναι όλα ζητήματα τα οποία συζητούνται, είναι πάνω στο τραπέζι κι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να παρθούν οι οριστικές αποφάσεις». Ο υπουργός Οικονομικών αντιμετωπίζει πλέον ισχυρότατες πιέσεις τόσο από μέλη της κυβέρνησης όσο και από απλούς βουλευτές, προκειμένου να αποδείξει το «μη αδιέξοδο» της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής.
Πιέσεις, οι οποίες ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο μετά τη δημοσιοποίηση των τριών σεναρίων που περιλαμβάνει η έκθεση της Κομισιόν, κάτω από τη
γενική θέση ότι αφενός «δεν υπάρχει καμία εγγύηση επιτυχίας», αφετέρου «απαιτείται πολιτικός συντονισμός και συναίνεση ελληνικής κοινωνίας».
Είναι χαρακτηριστικό ότι το μοναδικό σενάριο που προβλέπει έλεγχο και περιορισμό του δημοσίου χρέους στο 80% του ΑΕΠ το 2025, είναι αυτό που
περιλαμβάνει τον, ξορκισμένο από το οικονομικό επιτελείο, στόχο των 50 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις.
Ειδικότερα:
1. Με βάση το πρώτο σενάριο, η αύξηση παραμένει αναιμική μην υπερβαίνοντας το 2% του ΑΕΠ και το πρωτογενές πλεόνασμα δεν υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ (επίπεδο που προβάλλεται για το 2013). Το σενάριο βασίζεται στην ανεπαρκή και ατελή φορολογική σταθεροποίηση των δομικών μεταρρυθμίσεων. Σε αυτήν την περίπτωση, οι εξελίξεις χρέους δεν είναι βιώσιμες, αφού το ύψος του δημόσιου χρέους παραμένει πάνω από το 150% του ΑΕΠ μέχρι και το 2025.

2. Με βάση το δεύτερο σενάριο, η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ μετά το 2014 είναι της τάξης 3,5%, όσο σχεδόν προβλέπει και το συντηρητικό σενάριο για το 2014 και μετά. Στο σενάριο αυτό το κυβερνητικό χρέος είναι βιώσιμο, αν και θα παραμείνει πάνω από το 100% του ΑΕΠ μέχρι το 2025.

3. Το τρίτο σενάριο είναι το ευνοϊκότερο. Σε αυτό η κυβέρνηση προχωρεί στις ιδιωτικοποιήσεις των 50 δισ. ευρώ και διατηρεί ένα πρωτογενές πλεόνασμα 5,5% από το 2014 και μετά. Το 2025 το δημόσιο χρέος, θα έχει αποκλιμακωθεί στο 80% του ΑΕΠ. Αν το σενάριο μέχρι το 2025 δεν περιείχε ιδιωτικοποιήσεις, για την ίδια μείωση του χρέους θα απαιτούνταν πρωτογενή πλεονάσματα 7,5% του ΑΕΠ, από το 2014 και μετά κάτι που βρίσκεται βεβαίως στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας...


http://www.reporter.gr/