Ανατροπή της νέας τυραννίας κυβέρνησης και ΕΕ

του Γιάννη Ελαφρού

Στις 24-25 Μάρτη ο λαός θα βροντοφωνάξει ότι δεν συναινεί στο ξεπούλημα Παπανδρέου

Με νέες αιώνιες αλυσίδες για τους εργαζόμενους και με το πωλητήριο του δημόσιου πλούτου επιστρέφει από τις Βρυξέλες ο Γ. Παπανδρέου, δικαιώνοντας το χαρακτηρισμό «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα», που του είχαν αποδώσει οι γερμανικοί Φαϊνάνσιαλ Τάιμς.

Η «επανάσταση της πιτζάμας» μετά την προσβλητική ανακοίνωση της τρόικας για το ξεπούλημα δημόσιου πλούτου για 50 δισ. ευρώ, κατέληξε στην ανακοίνωση ότι πρόκειται για απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης. Μα, το ξέραμε ότι είστε συνένοχοι μέχρι τα μπούνια, τώρα το λέτε και μόνοι σας.

Η σύνοδος της ευρωζώνης ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να διασώσει το ευρώ, όχι μόνο το νόμισμα, αλλά το πλαίσιο κυριαρχίας και εκμετάλλευσης των πλέον ισχυρών πολυεθνικών μονοπωλίων. Ένα πλαίσιο που αποκτά ολοένα και πιο έντονα γερμανική σφραγίδα. 

Γι’ αυτό και η συμφωνία μετονομάστηκε σε «Σύμφωνο για το Ευρώ» από «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας». Τώρα ξέρουμε τι σημαίνει παραμονή στο ευρώ… Ο Γιωργάκης προσπάθησε να «πάρει» τη διάσωση του ελληνικού κεφαλαίου, έστω των πιο δυναμικών του τομέων, δίνοντας όμηρους, δεμένους χειροπόδαρα, τους εργαζόμενους και το δημόσιο πλούτο. 

Η επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου σημαίνει επιμήκυνση του Μνημονίου (που από έκτακτη κατάσταση γίνεται μόνιμη) για να πληρωθούν οι τραπεζίτες - τοκογλύφοι, ξένοι και ντόπιοι. Το ξεπούλημα των 50 δισ. δεν αφορά κυρίως αναξιοποίητα οικόπεδα, αλλά βασικές υποδομές που θα πουληθούν φτηνά για να πληρώνονται μετά χρυσάφι από το λαό.

Το τρομακτικό αυτό σχέδιο, που δήθεν σώζει τη χώρα από τη χρεοκοπία οδηγώντας τους εργαζόμενους σε σίγουρη χρεοκοπία, πρέπει να περάσει τους δύο - τρεις επόμενους μήνες, αφού πρώτα οριστικοποιηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο 24-25 Μάρτη. Πρόκειται για μάχη πιο κρίσιμη και από το Μνημόνιο, καθώς εάν περάσει αλυσοδένει το λαό για δεκαετίες.

Η επίθεση πρέπει να αποκρουστεί, η κυβέρνηση του αίσχους πρέπει να ανατραπεί. Αυτό πια γίνεται κατανοητό ευρύτερα. Εξάλλου και η ίδια εξασθενεί, έχει μπλοκάρει, μοιάζει διαλυμένη ομάδα, καθώς η λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίσταση έχει διαμορφώσει μια διαρκή αγωνιστική τριβή και ένα τσουνάμι δυσαρέσκειας που απειλεί να τη σαρώσει. Και μόνο, οι σπασμωδικές αντιδράσεις και διαφοροποιήσεις βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, δείχνει πλήρωμα που προσπαθεί να πηδήξει από το ναυάγιο.

Τα θινκ τανκς του συστήματος έχουν καταλάβει την κυβερνητική ανημπόρια και προσπαθούν μέσω της συναίνεσης να διευρύνουν τη βάση στήριξης της αντιλαϊκής επιδρομής. Οι συναντήσεις της Τρίτης, των πολιτικών αρχηγών με τον Γ. Παπανδρέου, σε αυτό στόχευαν. Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, αν και πήγαν στις συναντήσεις ως μη όφειλαν, δεν μπαίνουν στο κάδρο της συναίνεσης, στο οποίο πλασάρονται ήδη ΛΑΟΣ, Ντόρα και ΔΗΑΡΙ. 

Η ΝΔ όμως κάνει ευδιάκριτα βήματα στην κατεύθυνση ενός «εθνικού ρόλου», σε κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση. Γι’ αυτό η ανατροπή που χρειάζεται είναι πολύ ευρύτερη από την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Πρέπει το λαϊκό κίνημα να σαρώσει ολόκληρο τον αστικό συνασπισμό εξουσίας (αστικά κόμματα, ΜΜΕ κ.λπ.), να σπάσουν πυλώνες της αστικής κυριαρχίας, να επιβληθεί ρήξη με την ΕΕ και με τους νόμους της αγοράς, υπέρβαση του αστικοποιημένου συνδικαλισμού.

Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται μια Αριστερά που θα τολμήσει. Που δεν θα πάει με μία από τα ίδια, σε συνθήκες ολοφάνερα ασυνήθιστες, που απαιτούν ολοκληρωμένες και ανατρεπτικές απαντήσεις. Απαιτείται μια αντικαπιταλιστική Αριστερά που θα πει καθαρά ότι υπάρχει πλούτος, τον οποίο έχουν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι και τον κλέβουν οι εργοδότες και οι τοκογλύφοι. Ότι μπορούν όχι μόνο να αυξηθούν οι μισθοί και να μειωθούν οι ώρες εργασίας, αλλά και να πάρει το τιμόνι της χώρας η εργατική τάξη, την ώρα που οι αστοί μας οδηγούν στη χρεοκοπία.

Μια Αριστερά που θα προβάλει ένα δρόμο αντικαπιταλιστικής απάντησης στην κρίση και στην επίθεση του κεφαλαίου. Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται να σπάσει τις «ζώνες ασφαλείας» με το σύστημα, είτε αφορά τον κοινοβουλευτισμό, τη θεσμολαγνεία, τον ευρωπαϊσμό, είτε το βερμπαλισμό μιας λαϊκής εξουσίας (χωρίς επανάσταση βεβαίως) που αρνείται τους μάχιμους ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους σήμερα. 

Δεν μπορεί η Αριστερά να μην τολμά να πει παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, ένα ζήτημα που δεν είναι βεβαίως λογιστικό αλλά άμεσα πολιτικό και ταξικό, και ο μεν ΣΥΝ να ζητά κοινοβουλευτική εξεταστική επιτροπή για να βρει στοιχεία αναδιαπραγμάτευσης του χρέους με τους τραπεζίτες, το δε ΚΚΕ να θεωρεί το ζήτημα του χρέους δευτερεύον, που θα αντιμετωπιστεί από τη λαϊκή εξουσία. 

Ή όταν η ΕΕ αναδεικνύεται σε σφαγείο δικαιωμάτων, δείχνοντας ότι κάθε μεταρρύθμισή της την κάνει χειρότερη για τους λαούς, η Αριστερά να αποφεύγει το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ προς όφελος των εργατικών συμφερόντων, ζήτημα που το συναντά διαρκώς μπροστά της.

Ζούμε σε μια εποχή συγκλονιστικών αλλαγών, όπου ο άνεμος της εξέγερσης φέρνει σκόνη από τον «αραβικό δρόμο» και νιφάδες από την κατάληψη της πολιτειακής «Βουλής» στο χιονισμένο Ουισκόνσιν. Δεν έχει όμως νόημα η αναμονή της εξέγερσης, ούτε η επίκλησή της. 

Το ζητούμενο σήμερα είναι οι πρωτοπόρες δυνάμεις του αγώνα και της Αριστεράς να συμβάλουν στην άνοδο της πολιτικής συνειδητότητας του κινήματος, των αιτημάτων και των μορφών πάλης, στη διαμόρφωση ανεξάρτητων δημοκρατικών οργάνων ενός ανασυγκροτημένου πολιτικού μαζικού κινήματος, να δράσουν από κοινού ανατρεπτικά και προωθητικά.

Στις 24-25 Μάρτη Παπανδρέου, Μέρκελ, Σαρκοζί και οι λοιποί «ιππότες της ελεεινής τραπέζης» του κεφαλαίου ετοιμάζονται να καταλήξουν το άθλιο «Σύμφωνο για το Ευρώ». Το μαντρόσκυλο του συστήματος, ο Γ. Καρατζαφέρης ζήτησε προχθές από το λαό «να το βουλώσει», για να στηρίξει τον πρωθυπουργό «και την Ελλάδα στη διαπραγμάτευση»! 

Εμείς όχι μόνο δεν θα το βουλώσουμε, αλλά θα φωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη ότι δεν συναινούμε. Πρέπει να γεμίσουν οι δρόμοι, να κατακλυστούν οι κεντρικές πλατείες, να γίνουν οι παρελάσεις διαδηλώσεις μιας νέας έγερσης, να ακουστεί δυνατά η φωνή του εργαζόμενου λαού. Η νέα τυραννία των αγορών «θα ηττηθεί απ’ ό,τι πιο αδύναμο»…

Πηγή: http://www.prin.gr/