Παραδειγματική τιμωρία: Αυτό -τουλάχιστον- αξίζει στην ατίθαση Ιρλανδία που τολμά, ακόμη και σήμερα, να διατηρεί τους φόρους στις επιχειρήσεις χαμηλά, απαιτώντας ταυτόχρονα καλύτερους όρους αποπληρωμής του χρέους. Ναι, παραδειγματική τιμωρία. Αλλά ποια;
Ο ξένος Τύπος φιλοξενεί κάποιες σκέψεις. Η πρώτη είναι η γνωστή από τα ξημερώματα του Σαββάτου: Απλώς η Ιρλανδία, που αντιμετωπίζει διπλή κρίση, δημοσιονομική και τραπεζική, δεν πήρε το χαμηλότερο επιτόκιο που ζήτησε. Η εφημερίδα International Herald Tribune, για παράδειγμα, αναφέρεται εκτεταμένα «στις έντονες αψιμαχίες» σχετικά με το ύψος του ιρλανδικού φόρου επιχειρήσεων, που στο 12,5% είναι ο χαμηλότερος στην Ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα κρίνεται απαραίτητος για την προσέλκυση ξένων επιχειρήσεων στο Δουβλίνο. Η εφημερίδα αφήνει ασχολίαστη την «τιμωρία» που επέλεξαν οι ισχυροί για την Ιρλανδία, επισημαίνει, όμως, το χρονικό περιθώριο που έδωσαν Γαλλία και Γερμανία στον Ιρλανδό πρωθυπουργό Εντα Κένι, να το… σκεφτεί έως τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου.
Μέχρι τότε, οι πιέσεις κορυφώνονται. Η εφημερίδα The Guardian, για παράδειγμα, φιλοξενεί την άποψη του Χανς Ολαφ Χένκελ, πρώην προέδρου της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών και νυν επίτιμου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μανχάιμ. Με τίτλο «Η Γερμανία πρέπει να αντισταθεί στο αρωματισμένο δηλητήριο του ευρώ», ο Χένκελ -εκείνος, θυμίζουμε, που το Δεκέμβριο είχε προτείνει την υιοθέτηση δύο διαφορετικών νομισμάτων στην Ευρωζώνη, το ένα στο βορρά και το άλλο στον νότο- επανέρχεται, αυτή τη φορά, δριμύτερος.
Κατά τη γνώμη του, «ο μόνος ανταγωνισμός στην Ευρώπη είναι αυτός για το ποιος θα πάρει περισσότερα» και η Ε.Ε. έχει υποτιμηθεί σε «κοινότητα αναδιανομής πόρων». «Μακροπρόθεσμα», γράφει, «η Γερμανία θα διαφοροποιείται όλο και λιγότερο από τις άλλες χώρες και αντί να είναι -μαζί με την Ολλανδία, τη Φινλανδία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο- πυλώνας γαλήνης, θα οδηγήσει στην καταστροφή τον πολιτισμό της σταθερότητας».
«Προτείνω να χωρίσουμε το ευρώ σε δύο ζώνες, οι οποίες θα αντικατοπτρίζουν τις πολιτιστικές διαφορές νοοτροπίας μεταξύ των χωρών: Μία «βόρεια ζώνη» που θα δημιουργηθεί γύρω από τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και τη Φινλανδία και όπου η προσκόλληση στη δημοσιονομική πειθαρχία και τη νομισματική σταθερότητα θα αντιπροσωπεύονται από το σκληρό βόρειο ευρώ. Και μία «νότια ζώνη» γύρω από τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία όπου η «μαλακότερη εκδοχή» του ευρώ θα αντικατοπτρίζει τη νοοτροπία της ανεμπόδιστης δαπάνης και το ταλέντο για νομισματικό αυτοσχεδιασμό». Εχει και συνέχεια: «Οι νότιες χώρες θα διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους έχοντας μεγαλύτερη ανοχή στον πληθωρισμό και στις τακτικές υποτιμήσεις. Και δεν θα αναγκάζονται να φορέσουν τον ζουρλομανδύα της γερμανοφοβικής σταθερότητας, όπως τον αντιλαμβάνονται οι θυμωμένοι φοιτητές στην Αθήνα και οι εξαγριωμένοι άνεργοι στη Μαδρίτη».
Ολα καλά κύριε Χένκελ, αλλά με μία διαφορά: Είναι οι θυμωμένοι φοιτητές στην Αθήνα και οι εξαγριωμένοι άνεργοι στη Μαδρίτη που θυμίζουν στην Ευρώπη ότι οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές, ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργούν σαν ρομπότ και ότι, τελικά, η τυφλή υπακοή είναι ίδιον άλλων, περασμένων, προ πολλού, εποχών…
Γράφει η Ελένα Μπέλλη
www.imerisia.gr το είδα εδώ:http://www.inprecor.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.