Αρκεί μια γρήγορη ματιά στον χάρτη της Λιβύης που απεικονίζει τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι πετρελαιοπηγές και οι αγωγοί για να παρατηρήσει κάποιος ότι αυτός ο χάρτης αντιστοιχεί σε εκείνο των περιοχών που είναι πλέον έξω από τον έλεγχο του Καντάφι. Τους χάρτες δημοσιεύει η καναδέζικη ενημερωτική ιστοσελίδα Oye, σε συνάρτηση με ένα διάγραμμα που αναφέρεται στους τόπους προορισμού του λιβυκού μαύρου χρυσού.
Το γεγονός ότι το λιβυκό πετρέλαιο αποδεικνύεται πλέον απαραίτητο για πολλές χώρες ανά την ήπειρο σήμερα συμβάλλει στην κατανόηση της στάσης τους απέναντι στην κρίση στη βορειοαφρικανική χώρα.
Τα οικονομικά δεδομένα στη Λιβύη άλλαξαν, τον Ιούνιο του 1959, εξαιτίας της ανακάλυψης από τους γεωλόγους του αμερικανικού κολοσσού Esso (σήμερα Exxon) ενός πετρελαιοφόρου κοιτάσματος στο Ζαλτάν, στο δυτικό τμήμα της χώρας. Στον συνταγματάρχη Καντάφι οφείλεται η απόφαση της εθνικοποίησης του πετρελαιοφόρου κοιτάσματος.
Με 1,8 εκατ. βαρέλια την ημέρα
Μέλος του ΟΠΕΚ η Λιβύη είναι ένας από τους σημαντικότερους παραγωγούς πετρελαίου στην Αφρική, με 1,8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Τα αποθεματικά της εκτιμώνται στα 44 δισεκατομμύρια βαρέλια, ενώ η παραγωγή της προβλέπεται να αυξηθεί σταδιακά μέχρι το 2018.
Το πετρέλαιο σε αυτή τη χώρα αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 95% των εξαγωγών και το 75% του κρατικού προϋπολογισμού.
Η παραγωγή λιβυκού πετρελαίου αποτελεί μόνο το 2% της παγκόσμιας παραγωγής του μαύρου χρυσού, ωστόσο η Λιβύη είναι σαν τη μύγα μες στο γάλα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες παραγωγούς, αφού σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει εκεί η παραγωγή της προβλέπεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια, ενώ η παράλληλη αύξηση της εσωτερικής της κατανάλωσης εκτιμάται ότι δεν θα αποτελέσει απειλή για τις εξαγωγές πετρελαίου της.
Τα δεδομένα αυτά σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται στο ζενίθ σε ό,τι αφορά τις ανάγκες της σε μαύρο χρυσό καθιστούν σαφές ότι το έστω και μικρό ποσοστό πετρελαίου που παράγει η Λιβύη είναι απαραίτητο για την επιβίωση πολλών χωρών.
Πού πηγαίνει το λιβυκό πετρέλαιο
Τη μερίδα του λέοντος φαίνεται να έχει εξασφαλίσει η Ευρώπη που εισάγει συνολικά το 79% του λιβυκού μαύρου χρυσού. Συγκεκριμένα το 32% αυτής της ποσότητας πηγαίνει στην Ιταλία, που εισάγει 1,36 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου τον χρόνο, των οποίων το 31% προέρχεται από τη Λιβύη. Είναι ένα γεγονός που σε συνδυασμό με την αλλαγή χεριών των πετρελαιοφόρων περιοχών στη βορειοαφρικανική χώρα αιτιολογεί εν μέρει την αλλαγή στάσης του Ιταλού πρωθυπουργού Σ. Μπερλουσκόνι απέναντι στον άλλοτε επιστήθιο φίλο του Μουαμάρ Καντάφι. Σχετικά με τα ποσοστά εισαγωγής λιβυκού πετρελαίου από την Ευρώπη, την Ιταλία ακολουθούν η Γερμανία με 14%, η Γαλλία με 10%, η Ισπανία με 9% και η υπόλοιπη Ευρώπη με 14%. Εκτός Ευρώπης πρώτη σε εισαγωγές λιβυκού πετρελαίου έρχεται η Κίνα που καταναλώνει το 10% του λιβυκού μαύρου χρυσού και ακολουθούν οι ΗΠΑ που εισάγουν το 5% της συνολικής παραγωγής πετρελαίου στη Λιβύη. *
Ελευθεροτυπία το είδα στο http://www.inprecor.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.