«Αυγή της Οδύσσειας» και Λωτοφάγοι

Του Παντελη Μπουκαλα


Ούτε «Σοκ και Δέος» ούτε κάτι άλλο εκφοβιστικό. Τούτη τη φορά, θαρρείς και κάποιος λόγιος εισχώρησε στα ηγεμονικά κλιμάκια, η επιχείρηση στη Λιβύη ονομάστηκε σαρκαστικά «Αυγή της Οδύσσειας». Πιθανόν ο λόγιός μας θυμήθηκε ότι ένα επεισόδιο της ομηρικής «Οδύσσειας», με τους ντόπιους μακάριους μέσα στη διαρκή λήθη που τους πρόσφερε η βρώση του λωτού, εκτυλίχτηκε εκεί που, όπως εικάζουν οι ομηριστές, βρίσκεται η Κυρηναϊκή, ως τμήμα της Λιβύης.
Αλλα ποιοι οι Λωτοφάγοι σήμερα; Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως υπάρχει κάποια αυτοκριτική διάθεση στα υπονοούμενα του κωδικού «Αυγή της Οδύσσειας», υποθέτοντας ότι οι τιτλοδότες αυτοπροσδιορίζονται εμμέσως ως Λωτοφάγοι, αφού θυμούνται ό,τι υπηρετεί την προαγωγή των συμφερόντων τους, ενώ διαγράφεται από την ευαίσθητη μνήμη τους ό,τι δεν συμφωνεί πια με τη στρατηγική τους (όπως οι δοσοληψίες ορισμένων με τον Καντάφι, που μόλις τώρα καταγγέλλεται ως δυνάστης). Αλλο το Μπαχρέιν, λ.χ., όπου συστήνεται «αυτοσυγκράτηση», και άλλο η Λιβύη, όπου επιλέγεται ο βομβαρδισμός με όλους τους κινδύνους των «παράπλευρων απωλειών», με τις οποίες πάντως η εκπαιδευμένη διεθνής κοινότητα έχει εξοικειωθεί. Και η διαφορά δεν συναρτάται με το μέγεθος των χωρών ή τον αριθμό των νεκρών, αλλά με το μέγεθος των διακυβευόμενων συμφερόντων.
Αλλά το πιθανότερο είναι ότι ως Λωτοφάγοι εννοούνται όσοι οφείλουν να λησμονήσουν και το στιγματισμένο παρελθόν των βομβαρδιζόντων και κάποιες πτυχές της τωρινής δράσης τους, οι επιδιώξεις της οποίας παραμένουν εσκεμμένα ασαφείς. Ας πούμε, ποιος ακριβώς επεμβαίνει; Ο ΟΗΕ; Μα ούτε όλοι ενέκριναν το ψήφισμα ούτε όλοι οι εγκρίναντες συμμετέχουν στην υλοποίησή του. Το ΝΑΤΟ; Μα η επέμβαση γίνεται χωρίς αυτό να έχει ομονοήσει. Μια συμμαχία Δυτικών με τον αραβικό κόσμο; Μα ο Αραβικός Σύνδεσμος παίρνει αποστάσεις έστω παλινωδώντας και, επιπλέον, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο αραβικός κόσμος εκπροσωπείται αυθεντικά από το Κατάρ και τα Εμιράτα. Αν αυτός είναι «ο πόλεμος του Σαρκοζί», όπως ακόμα και Αμερικανοί αφήνουν να εννοηθεί, αλλού πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία του και όχι στο αυτοδιαφημιζόμενο ενδιαφέρον του Γάλλου πολιτικού για τον λιβυκό λαό.





http://www.kathimerini.gr/