«Εκατοµµυριούχοι» στον δρόµο

Ahron de Leeuw

Στις άθλιες συνθήκες του Νταράβι, της µεγαλύτερης παραγκούπολης της Ινδίας, ζουν τουλάχιστον ένα εκατοµµύριο άνθρωποι. Σήµερα είναι πιο απελπισµένοι από ποτέ. Οχι γιατί δεν υποφέρουν άλλο την εξαθλίωσή τους, αλλά γιατί η φτωχογειτονιά τους έµελλε να αποτελέσει θησαυρό για την παγκόσµια κινηµατογραφική βιοµηχανία. Γεγονός που ήταν αδύνατον να αφήσει αδιάφορη και την οικονοµική βιοµηχανία.

Αφότου κέρδισε παγκόσµια αίγλη ως τόπος γυρισµάτων της βραβευµένης µε Οσκαρ ταινίας «Slumdog Millionaire», έφθασε η ώραγια το Νταράβι να παραχωρήσει τη θέση του στην ανάπτυξη. Στον βωµό του διόλου ευκαταφρόνητου κέρδους – υπολογίζεται πως το όφελοςγια όσους βρίσκονται πίσω από τα οικονοµικά σχέδια θα ξεπεράσει τα 3,5 εκατ. ευρώ – ηπαραγκούπολη αποφασίστηκε να ισοπεδωθεί. Και βέβαια οι κάτοικοι θα εκτοπισθούν. Αρκετοί από αυτούς µάλιστα θα δουν τα σπίτια τους να κατεδαφίζονται χωρίς καν να εισπράξουν αποζηµίωση. Το αναπτυξιακό πρόγραµµα πρόκειται να εγκριθεί εντός των προσεχών εβδοµάδων, σύµφωνα µε τους αξιωµατούχους της χώρας. Οσοι αντιτίθενται σε αυτό όµως προειδοποιούν πως θα δηµιουργηθεί χάος και µια ολόκληρη κοινωνία θα καταστραφεί. «Η απόφαση θα ληφθεί εντός του µήνα και οι εργασίες θα αρχίσουν προς τα τέλη του έτους», κάνει γνωστό ο Ραµές Σάνκεχ πουεργάζεται στο Σχέδιο Επανανάπτυξης του Νταράβι, την κρατική εταιρεία στην οποία έχει ανατεθεί να επιβλέπει το έργο. Υποστηρίζει πως το πλάνο προβλέπει την επαναστέγαση των κατοίκων και τη δηµιουργίαγι’ αυτούς υγειονοµικών κέντρων και σχολείων. Παρά τις διαβεβαιώσεις αυτές όµως κι ενώ παράγοντες της οικιστικής ανάπτυξης τρίβουν τα χέρια τους καθώς θα κερδίσουν περίπου 12 εκατ. τ.µ. αξιοποιήσιµης γης στο κεντρικό Μουµπάι, πολλοί κάτοικοι – εκτός από εξαθλιωµένοι – είναι εξαγριωµένοι. Καταγγέλλουν ότι η αποζηµίωση είναι πολύ µικρή και θα δοθεί επιλεκτικά, δεδοµένου ότι θα τη λάβουν µόνο όσοι είναι σε θέση να αποδείξουν ότι ζούσαν στην περιοχή πριν από το 2000.

«Μιλάµε για τη µεγαλύτερη µετακίνηση πληθυσµού στην ιστορία του Μουµπάι», λέει στους «Τάιµς» η Βίνοντ Σέτι. Στη φιλανθρωπική εταιρεία της απασχολούνταιπερίπου 100.000 άνθρωποι, που κερδίζουν τα προς το ζην καθαρίζοντας τους δρόµους της πόλης – αρκετοί από αυτούς ζουν στο Νταράβι. Η Σέτι υποστηρίζει πως το 40 – 50% των κατοίκων της παραγκούπολης «απλώς θα πεταχτούν στον δρόµο». Την ανασφάλεια φουντώνει το γεγονός πως η κυβέρνηση έχει ήδη συντάξει µια βασική λίστα µε τους κατοίκους στους οποίους θα παρασχεθεί στέγη ή αποζηµίωση. Αρνείται όµως να την ανακοινώσει. Κάποιοι πιστεύουν πως αν τα ονόµατα γνωστοποιηθούν, η κατάσταση θα οξυνθείακόµη περισσότερο.

Παρόλο που οι περισσότερες σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στο Νταράβι, τα παιδιά που εµφανίστηκαν προέρχονται από µια γειτονική κοινότητα, η οποία ωστόσο δεν εντάσσεται στο φιλόδοξο αναπτυξιακό πρόγραµµα. ∆εν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την εµπορική λογική αυτού του διαχωρισµού:ακριβώς πίσω από τους τεράστιους σκουπιδότοπους στο Νταράβι δεσπόζουν οι πολυτελείς πύργοι του κτιριακού συγκροτήµατος Μπάντρα – Κούρλα. Οπου δηλαδή χτυπά η καρδιά της οικονοµικής πρωτεύουσας της Ινδίας και όπου στεγάζονται επιχειρηµατικά µεγαθήρια, όπως οι τραπεζικοί όµιλοι UBS, Citigroup και BNP Paribas. «Η έκταση θεωρείται προνοµιακή», επισηµαίνει ο Βανάι Βακίλ, ειδικός στην αγορά ακινήτων του Μουµπάι. «Θα επωφεληθούν όλοι και θα βελτιωθεί η εικόνα της πόλης», προσθέτει. Αλλοι είναι λιγότερο αισιόδοξοι. Μπροστά τους δεν βλέπουν παρά εύκολα θύµατα, καταδικασµένα να ζουν σε παράγκες δίχως δικαίωµα διαφυγής, όπως ο 18χρονος Τζαµίλ, ο ήρωας της ταινίας.

Περίπου 1 εκατ. πάµφτωχοι Ινδοί θα εκδιωχθούν από την περιοχή Οπως… Μανχάταν Η αξία του τετραγωνικού µέτρου στο Μουµπάι κυµαίνεται στα 5.000 – 6.500 δολάρια, τιµές ανάλογες του Μανχάταν
Η εµπειρία του Μαρκ Τουέιν

Οταν το 1896 ο αµερικανός συγγραφέας Μαρκ Τουέιν διέσχιζε νύχτα την πρωτεύουσα της Ινδίας – τότε Βοµβάη – εντυπωσιαζόταν από τους εκατοντάδες ανθρώπους που ήταν ξαπλωµένοι στον δρόµο. Με σεντόνια κάλυπταν ακόµη και το κεφάλι τους και ασάλευτοι καθώς ήταν, έµοιαζαν νεκροί. Η ιστορία του Νταράβι έχει τις ρίζες της στον 19ο αιώνα, όταν ήταν ακόµη ένα µικρό ψαροχώρι. Με τη ραγδαία αύξηση του πληθυσµού όµως, αποτέλεσµα της µεγάλης εσωτερικής µετανάστευσης, το χωριό εξελίχθηκε σε µικρή πόλη, όπου για ένα δωµάτιο οι ένοικοι πληρώνουν σήµερα µόλις 7 ευρώ τον µήνα.

Aπ' Τα Νέα, το είδα εδώ: http://www.inprecor.gr