Όταν η προπαγάνδα… κάνει διακρίσεις

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται στα ΜΜΕ μια αλλαγή στάσης απέναντι στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και στο μνημόνιο, με στόχο τον Υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, αφήνοντας απ΄ έξω τον Πρωθυπουργό. Εξ ου και οι συχνές εμφανίσεις του Υπουργού Εσωτερικών, Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος έχει πάρει πάνω του την αποστολή αυτή.

Λες και ο Παπακωνσταντίνου τα αποφάσισε όλα μόνος του, ή ήταν αυτός που πήγε το Δεκέμβριο 2009 στην Ουάσιγκτον να ζητήσει από τον Στρος-Καν την εμπλοκή του Δ.Ν.Τ. στην Ελλάδα.

Βέβαια, το θέμα είναι γενικότερο και αφορά τις εδώ πολιτικές εξελίξεις. Γίνεται μια προσπάθεια αποστασιοποίησης του Γιώργου Παπανδρέου από το «μνημόνιο», με τη «λογική», ότι δεν φταίει το περιεχόμενό του, αλλά η «κακή» εφαρμογή του.

Όλοι θέλουν τελικά να βρεθεί ένας τρόπος να αλλάξει το μνημόνιο και να υπάρξει μια επαναδιαπραγμάτευση των όρων του, διότι τα περιθώρια είναι πολύ στενά και είναι βέβαιο, ότι δεν βγαίνει. Πρέπει όμως, παράλληλα, να διαφυλαχθεί το κύρος του Πρωθυπουργού, οποίος κατά πολλούς είχε και έχει αγαθές προθέσεις και χαίρει εκτίμησης στο εξωτερικό για τις φιλότιμες προσπάθειές του.

Πώς όμως μπορεί να διασωθεί ένα μνημόνιο εξάρτησης, που ούτε μαζεύει χρήματα, ούτε κτυπά τη φοροδιαφυγή, ενώ παράλληλα αυξάνει την ανεργία, το χρέος και βαθαίνει την ύφεση;

Πώς μπορεί να εξηγηθεί ότι η Πορτογαλία δεν εντάχθηκε στο μηχανισμό, επειδή ο ίδιος ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόσο, έβαλε «βέτο», ως πρώην Πρωθυπουργός, βασιζόμενος στην πολύ κακή εμπειρία του ελληνικού μνημονίου, που ο ίδιος γνωρίζει από μέσα τις πραγματικές διαστάσεις της αποτυχίας του;

Γι΄ αυτό, από κύκλους που παραδοσιακά καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, προωθείται η συναίνεση ή η συγκυβέρνηση, με προτεραιότητα όμως, να «διασωθεί» ο Γιώργος Παπανδρέου.

Είναι βέβαιο, ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα χαρακτηρίζεται από τέτοιες προτροπές, προς κάθε κατεύθυνση.

Είναι όμως δυνατόν να επιτευχθεί αυτό χωρίς εκλογές;

http://www.statesmen.gr/