Πήρε «παράταση» για να «ξεπουλήσει»"

Toυ Μενέλαου Γκίβαλου Πρώτα κατασκεύασαν το σκηνικό της πλήρους...

καταστροφής: Η χώρα χρεοκοπεί, ξαναγυρίζουμε στη δραχμή... Επί εβδομάδες οι μηχανισμοί προπαγάνδας της κυβέρνησης διαμόρφωναν ένα «σκοτεινό τοπίο» μέσα στο οποίο πρόβαλλε ως «φωτεινή κηλίδα» ο πρωθυπουργός, που ήταν αποφασισμένος να δώσει την «εθνική μάχη» για τη σωτηρία της πατρίδας... Η 25η Μαρτίου, άλλωστε, θα εμπνέει πάντα... Αφού τελείωσε η έκτακτη Σύνοδος της 11ης Μαρτίου, το σκηνικό της προπαγάνδας προσαρμόστηκε αυτόματα: Ο πρωθυπουργικός «θρίαμβος» επικεντρώθηκε στην (ανεπαρκή) παράταση των 3,5 ετών πληρωμής του χρέους και στην (ορια κή) μείωση του επιτοκίου δανεισμού κατά 1%... Τα 50 δις ευρώ από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τους επαχθέστατους όρους που επιβάλλει το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» τους «κατάπιε» το σκοτάδι, ώστε να μην «σκιαστεί» ο πρωθυπουργικός θρίαμβος... Η κυρία Ά. Μέρκελ το ξεκαθάρισε από την αρχή: Είναι μια διαδικασία «δούναι και λαβείν». Γι’ αυτό και μας αντιμετώπισαν με τη μέθοδο του «καρότου και του μαστιγίου». Μόνο που το «καρότο» που μας προσέφεραν είναι ισχνό και μαραμένο, ενώ το «μαστίγιο» είναι συρμάτινο και αγκάθινο και θα μας πληγώνει για πολλά πολλά χρόνια. Μια ψύχραιμη και αντικειμενική αποτίμηση των αποφάσεων που ελήφθησαν την 11η Μαρτίου –και οι οποίες θα ολοκληρωθούν και θα συγκεκριμενοποιηθούν την 25η Μαρτίου– επιβάλλει τη βασική διάκριση ανάμεσα σε διευκολύνσεις που αποβλέπουν στη στοιχειώδη διαχείριση του τεράστιου χρέους –επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου– και στους μονεταριστικούς μηχανισμούς, που έχουν δομική ισχύ και μακροπρόθεσμη λειτουργία –«Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας»– και οι οποίοι οδηγούν στην εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και ευρύτερα των ασθενέστερων οικονομιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Η επιμήκυνση και η μείωση του επιτοκίου δεν αποτελούν παρά ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ, ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ, το οποίο παρέχουν στον Γιώργο Παπανδρέου η κυρία Μέρκελ και οι ηγεμονικοί κύκλοι της Ευρωζώνης. Με τον τρόπο αυτό, ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να εμφανιστεί ως «ικανός διαπραγματευτής» ενώπιον του ελληνικού λαού, ώστε στη συνέχεια να προχωρήσει στην εκποίηση των 50 δις ευρώ και στην επιβολή νέων σκληρών μέτρων που θα ισοπεδώσουν τους εργαζόμενους και θα διαλύσουν την παραγωγική μας δομή. ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. Με κάθε καλή διάθεση, με κάθε καλοπιστία, θα δεχτούμε ότι από τις διευκολύνσεις μπορούμε να κερδίσουμε το ποσόν των 6 δις ευρώ, όπως επιμένει ο κύριος πρωθυπουργός. Μπορεί όμως να μας απαντήσει ο ίδιος πόσα θα χάσουμε, όταν και το Μνημόνιο αλλά και το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» αποτελούν μηχανισμούς παραγωγής νέων, πρόσθετων χρεών και ελλειμμάτων; Πώς θα ξεπληρώσουμε το χρέος –που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο–, όταν το ΑΕΠ μειώνεται με ρυθμούς -5% ετησίως; Ποια παραγωγικότητα και ποια ανταγωνιστικότητα μπορεί να παρουσιάσει μια οικονομία που βυθίζεται, μήνα με το μήνα, σε βαθιά ύφεση, που αποδιοργανώνεται από την καλπάζουσα ανεργία και τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών; Η εντολή που έλαβε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είναι μία και μόνη: ΠΟΥΛΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ. Εάν το ένα «δώρο» που μας προσκόμισε ο κ. Παπανδρέου είναι το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, το άλλο, εξίσου επαχθές, είναι το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας»: Πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, περαιτέρω μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα, εξομοίωση των μισθών του δημοσίου τομέα προς εκείνους του ιδιωτικού, με απόλυτο κριτήριο την «παραγωγικότητα», αύξηση του ορίου ηλικίας προς συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια κ.λπ., κ.λπ. Όλα αυτά θα ενσωματωθούν στα δικαιικά - συνταγματικά συστήματα των κρατών-μελών, ενώ τα κριτήρια των βασικών οικονομικών λειτουργιών –εργασία, σύνταξη, φορολογία– θα καθορίζονται και θα συντονίζονται από τη γερμανική ηγεμονική εξουσία. «Μνημόνιο» και «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» αποτελούν δύο «μυλόπετρες», οι οποίες, με τις ευλογίες του κ. Γιώργου Παπανδρέου, διαλύουν συστηματικά την παραγωγική και κοινωνική μας δομή. Ποτέ άλλοτε οι τόσοι «θρίαμβοι» ενός πρωθυπουργού και μιας κυβέρνησης δεν συνεπάγονταν τόσες πολλές και μεγάλες καταστροφές για τη χώρα τους...  Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"