Ιδού το σχέδιο που προτείνουν Ντελόρ και Πρόντι για την έξοδο από την ευρωπαϊκή κρίση

Τις επόμενες δύο εβδομάδες θα αποδείξουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες εάν έχουν το «στομάχι» να λύσουν πραγματικά τα προβλήματα τους. Με αυτή τη φράση ξεκινούν οι Guy Verhofstadt, Jacques Delors και Romano Prodi, το νέο τους άρθρο στους Financial Times, στο οποίο και επικρίνουν για ακόμη μία φορά γαλλογερμανικές προτάσεις και ασκούν έντονη κριτική στο γαλλογερμανικό άξονα για τον ανορθόδοξο τρόπο που κινείται. Παράλληλα, παρουσιάζουν και το μοντέλο πάνω στο οποίο πρέπει να κινηθεί η Ευρώπη για να βγει από την κρίση.

Τώρα, μια εναλλακτική λύση είναι απαραίτητη, επισημαίνουν οι τρεις πρώην αξιωματούχοι της Ένωσης. Ορισμένα κράτη μέλη παραμένουν εκτός της ανάπτυξης της ευρωζώνης, αλλά ακόμη δεν είναι αποκλεισμένα στους κινδύνους της οικονομίας. Η τελευταία φορά που οι ηγέτες της ΕΕ συναντήθηκαν, στις αρχές Φεβρουαρίου, η γαλλο-γερμανική πρόταση, το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, ήταν αυτό που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις, τόσο για τον απρεπή τρόπο παρουσίασης της όσο και ως προς το περιεχόμενό της. Θα πρέπει να έλθει μία εναλλακτική λύση που πραγματικά να βγάζει την ευρωζώνη από την κρίση.
Ωστόσο, οι τρεις Ευρωπαίοι δεν καταδικάζουν πλήρως τη γαλλογερμανική πρόταση. Είναι σωστή, αναφέρουν ως προς το ότι καλύπτουν την ανάγκη μίας ενιαίας και αποτελεσματικής οικονομικής διακυβέρνησης. Υπάρχει μια ποικιλία οικονομικών μοντέλων σε όλη την ΕΕ, από τη Σκανδιναβία έως τη Μεσόγειο, η οποία περιλαμβάνει διαφορές φορολογίας, οικονομίες υψηλής κατανάλωσης και υψηλής αξίας, ή οικονομίας χαμηλής κατανάλωσης. Βρίσκοντας ένα μοντέλο για όλους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά σ’ αυτή τη βάση θα πρέπει να διατηρηθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και όχι να απαξιωθεί. Και ούτε ένα ή δύο κράτη να επιβάλλουν το δικό τους μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης. Τόσο η στρατηγική της Λισαβόνας για την ανάπτυξη όσο και το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης απέτυχε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, επειδή τα κράτη μέλη διστάζουν να επιβάλλουν κυρώσεις μεταξύ τους. Αντ 'αυτού, η Επιτροπή είχε προβλεφθεί πριν από 60 χρόνια για να επιβλέπει και να επιβάλει συμφωνηθεί από κοινού αποφάσεις. Αυτό είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση σημερινή κρίση μας.
Αντί του Συμφώνου της ανταγωνιστικότητας, οι ηγέτες της ΕΕ θα πρέπει να υιοθετήσουν ένα «κοινοτικό νόμο» για την οικονομική σύγκλιση και τη διακυβέρνηση. Αυτό θα είχε ως στόχο να προωθήσει τη σύγκλιση στους οικονομικού τομείς, όπου η στενότερη ευθυγράμμιση και ο συντονισμός είναι αναγκαία. Αυτός πρέπει να περιλαμβάνει τη μεταρρύθμιση των συντάξεων, το επίπεδο των μισθών, της εταιρικής φορολογίας, της έρευνας και ανάπτυξης, καθώς και των επενδύσεων σε μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες και οι υποδομές ενέργειας.
Για κάθε προτεινόμενο μέτρο, η Επιτροπή θα πρέπει να καθιερώσει - με τη σύμφωνη γνώμη των κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - μια σειρά από πρότυπα ή στόχους, εντός του οποίου τα κράτη μέλη αναμένεται να συγκλίνουν έως μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Κεντρικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία σ’ αυτήν την προσέγγιση πρέπει να έχουν τόσο η ηλικία συνταξιοδότησης όσο και η κοινή εταιρικής φορολογία. Το ίδιο θα ισχύει και στο επίπεδο των επενδύσεων και στους δείκτες παραγωγικότητας.
Η πρόοδος θα πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά, και πάλι από την Επιτροπή, η οποία θα έχει την εξουσία για την άσκηση πίεσης (και εν τέλει τις κυρώσεις) για μη συμμόρφωση, όπως ακριβώς κάνει για παραβάσεις των κανόνων ανταγωνισμού ή παραβάσεις της νομοθεσίας της εσωτερικής αγοράς. Για τη διαχείριση αυτής της διαδικασίας η Επιτροπή θα πρέπει επίσης να δημιουργήσει ένα νέο σύμπλεγμα επιτρόπων των οποίων τα χαρτοφυλάκια θα δίνουν έμφαση στην οικονομική διακυβέρνηση και την ανταγωνιστικότητα. Αυτή η ομάδα θα πρέπει να λάβει στη συνέχεια ένα ισχυρότερο ηγετικό ρόλο.


www.bankingnews.gr