Συμπιέζοντας σωματεία: Ο τρόπος του Ουισκόνσιν

Ξεμπερδεύοντας με τη συλλογική διαπραγμάτευση

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στον Economist της 17ης Φεβρουαρίου και δείχνει γλαφυρά τον τρόπο με τον οποίο η ναυαρχίδα της κυρίαρχης σκέψης διαβάζει τις πρωτοβουλίες των αρχών του Ουισκονσιν. Αν πρόκειται να διαπραγματευτείς, πρέπει να έχεις κάτι να προσφέρεις. Εμείς δεν έχουμε. Ο Σκοτ Γουόκερ, νέος κυβερνήτης του Ουισκόνσιν,  εξηγεί την άρνησή του να μιλήσει με τα σωματεία για τον επείγοντα προϋπολογισμό, ο οποίος θα εξορθολογίσει τη συνεισφορά της πολιτείας στις ασφάλειες και στις συντάξεις των εργαζομένων της. Στην πραγματικότητα, ο κ. Γουόκερ είναι ένας Ρεπουμπλικάνος που θέλει να ρυθμίσει τις διαπραγματεύσεις με τα σωματεία μια για πάντα. Ως εκ τούτου, πρόκειται για ένα ακόμη μέτρο του που θα εμποδίσει την πολιτειακή κυβέρνηση, μαζί με δήμους και κοινότητες, να κάνει συμφωνίες με τα σωματεία για ο,τιδήποτε άλλο  εκτός από αυξήσεις μισθών. Ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που οι αυξήσεις δεν μπορούν βάσει νόμου να υπερβούν τα ποσοστά του πληθωρισμού, - εκτός αν οι τοπικοί ψηφοφόροι αποφασίσουν διαφορετικά σε δημοψήφισμα. Αρκετές πολιτείες που βρίσκονται αντιμέτωπες με τo φούσκωμα του κόστους των συντάξεων και του τομέα της φροντίδας της υγείας και ελλείμματα, επιχειρούν να περιορίσουν τους μισθούς και τα προνόμια του δημόσιου τομέα. Μερικοί προχωρούν παραπέρα προσπαθώντας να ανακόψουν τη δύναμη των σωματείων που υπερασπίζονται τους μισθούς των δημοσιών υπαλλήλων. Αυτήν την εβδομάδα, το νομοθετικό σώμα του  Οχάιο θέσπισε ένα μέτρο παρόμοιο με αυτό που προωθείται από τον κύριο Γουόκερ στο Ουισκόνσιν, αρνούμενο στους πολιτειακούς και τοπικούς υπαλλήλους δικαιώματα συλλογικής διαπραγμάτευσης. Έναν προϋπολογισμό πίσω, ο γερουσιαστής της Φλόριντα θα εμπόδιζε το κράτος να μειώσει τα τέλη των σωματείων από τους μισθούς, κάνοντας δυσκολότερο για τα σωματεία να ξοδέψουν χρήματα για τις προεκλογικές καμπάνιες. Έτσι, πολλές πολιτείες περιορίζουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τους εργαζόμενους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Και στη Β. Καρολίνα, στο Τέξας και στη Βιρτζίνια τις καταργούν μια και καλή. Ο κ. Γουόκερ υποστηρίζει ότι το πακέτο του θα γλιτώσει για το Ουισκόνσιν 30 εκατομμύρια δολάρια μέχρι τον Ιούλιο κι άλλα 300 εκατομμύρια μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Αυτοί οι περιορισμοί στη συλλογική διαπραγμάτευση χρειάζονται για να πιέσουν, μέσα από άλλες αλλαγές, χωρίς παρατεταμένες διαπραγματεύσεις. Οι συμβάσεις των σωματείων, σημειώνει ο ίδιος, μπορούν να πάρουν περισσότερο. Έχει μεγάλη έγνοια να ελαφρύνει το κράτος από χίλιες περιττές τοπικές δικαιοδοσίες, από την ανάγκη να παζαρέψει  με τα σωματεία για τα προνόμια. Μειώνοντας τις επιδοτήσεις στις τοπικές κοινότητες, προτείνει το νέο προϋπολογισμό του. Θέλει να είναι σίγουρος ότι οι τοπικές κοινότητες θα έχουν στη διάθεση τους αλάθητους μηχανισμούς περικοπής εξόδων. Όμως τα σωματεία απαντούν ότι το κράτος έχει τη δικαιοδοσία να τους επιβληθείαν υπάρχει ανάγκη. Εξάλλου, πολλά από τα μέτρα που προτείνει ο κ. Γουόκερ δεν έχουν σχέση με την τακτοποίηση των λογιστικών βιβλίων. Για παράδειγμα, θα υποχρεώσει τους χώρους εργασίας όπου έχουν διείσδυση τα σωματεία να καθιερώσουν μία ετήσια ψηφοφορία που θα επαναπροσδιορίζει το ρόλο του σωματείου, μια δραστηριότητα που μάλλον θα κοστίσει λεφτά, αντί να εξοικονομήσει. Ο Στιβ Κράισμπεργκ, της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Κρατικών, Κοινοτικών και Δημοτικών Υπαλλήλων, ενός μεγάλου σωματείου του δημόσιου τομέα λέει: «αυτή είναι μια  προσπάθεια κατάργησης των σωματείων, καθαρά και απλά». Ο κ. Γουόκερ προσπάθησε να θολώσει τα νερά, εξαιρώντας τους αστυνομικούς και τους πυροσβέστες από τις περικοπές και τους περιορισμούς. Ο κ. Κραισμπεργκ το βλέπει αυτό σαν μια ανταμοιβή για τα σωματεία που υποστήριξαν την εκλογική του καμπάνια (συμπεριλαμβάνοντας και κάποια που αντιπροσωπεύουν την αστυνομία και την πυροσβεστική, τα οποία είχαν ταχθεί στο πλευρό του αντιπάλου του). Ο κ. Γουόκερ υποστήριξε ότι το κράτος μεταχειρίζεται τη δημόσια ασφάλεια των εργαζομένων διαφορετικά, και είναι θεμιτό να το κάνει αυτό, αφού δε μπορεί να τους αντιμετωπίσει όλους ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Αλλά αυτό φαίνεται να ισοδυναμεί με την αποδοχή της άποψης ότι ορισμένα σωματεία θα συνεχίσουν να κρατούν τα οικονομικά του κράτους σε ομηρεία – όχι όμως με την έννοια που τα βάζει μαζί τους ο κ. Γουόκερ. Μετάφραση: Αλίκη Κοσυφολόγου Πηγή: Economist, http://www.rednotebook.gr/