Προσφωνούνται ακόμη μεταξύ τους ως “σύντροφοι” και “συντρόφισσες”. Συζητούν και γράφουν κείμενα με προβληματισμούς για τον “σοσιαλιστικό μετασχηματισμό” της κοινωνίας ακόμα και σήμερα. Ναι οι αθεόφοβοι.
Αυτοί που έφεραν το Μνημόνιο, αυτοί που στήριξαν, αρκετοί και με την ψήφο τους στη βουλή, την πιο άγρια λεηλασία που είδαν ποτέ τα λαϊκά εισοδήματα, την πιο βάρβαρη καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων εδώ και 150 χρόνια, αυτοί που ευλόγησαν την άλωση του κρατικού μηχανισμού εδώ και δεκαετίες από το κομματικό τους κατεστημένο, αυτοί που εκμαύλισαν και εκφαύλισαν τον λαό με διορισμούς, ρουσφέτια και επιδοτήσεις, αυτοί που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν τα στραβά μάτια για τους διεφθαρμένους “συντρόφους” τους που στο διπλανό γραφείο διεκπεραίωναν τις βρώμικες συναλλαγές τους, αυτοί που έγιναν τα στηρίγματα και οι απολογητές της ηγεσίας τους στην πιο ανίερη συναλλαγή της με την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία, αυτοί που δεν έκαναν την ελάχιστη αυτοκριτική να μας εξηγήσουν τι εφάρμοσαν από το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”, αυτοί που… και αυτοί που… και τελειωμό δεν έχει.
Εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει το ΠαΣοΚ.
Δεν είναι θέατρο του παραλόγου. Είναι ΠαΣοΚ πατριώτες.
Και τώρα, στο Εθνικό τους Συμβούλιο, μας φιλοδώρησαν με άλλο ένα κείμενο, ορισμένοι, και όχι όλοι από τους παρισταμένους, προφανώς οι πιο “προχώ” σοσιαλιστές, και μας λένε ότι “είναι ώρα ευθύνης και ειλικρίνειας για όλους μας. ” και πως προτείνουν “επαναπροσέγγιση με τα κοινωνικά κινήματα, με αυτόν τον κόσμο που μαχητικά διεκδικεί την άλλη πολιτική”.
Να χάνεις το μυαλό σου! Να κόβεις τις φλέβες σου!
Εδώ έχει καεί ο κώλος της ελλάδας απ’ άκρη σ’ άκρη κι αυτοί βγάλαν ένα “συντροφικό” κειμενάκι και το μοιράσανε. Μόλις τώρα κι αυτό. Τέτοια δυναμική αντίδραση οι αντιφρονούντες-πως-να-τους-πω του ΠαΣοΚ, στο (άκου τώρα) Εθνικό του Συμβούλιο. Φταίει μετά ο Ριζοσπάστης που τους τα χώνει;
Η “διαφωνία” τους αυτή ξεπερνάει τα όρια της κοροϊδίας που μπορεί να ανεχτεί ακόμη και ο πιο συγκαταβατικός άνθρωπος πια. Ελπίζουν δηλαδή ότι θα έχει πέραση στον έλληνα; Ελπίζουν οτι αποτελεί κάτι άξιο λόγου; Ελπίζουν μήπως σε οπαδούς;
Ναι πατριώτες. Οχι μόνο το ελπίζουν. Είναι σίγουροι. Βασίζονται σε παρόμοια ιστορικά επεισόδεια του παρελθόντος διεθνώς. Υπάρχει “διεθνής εμπειρία” ανάλογη.
Οπως στην Κίνα μετά τον Μάο Τσετούνγκ, που ο Ντεγκ Σιάο Πινγκ αποκύρηξε τηνπολιτιστική (ο θεός να την κάνει) επανάσταση και βγήκαν πάλι λάδι κόμμα και στελέχια, και όπως στην (τότε) ΕΣΣΔ μετά τον θάνατο του Στάλιν, που ο Νικίτα Χρουστσόφ χρόνια μέλος της ηγεσίας, κήρυξε αποσταλινοποίηση, και όλα καλά. Ούτε μύτη άνοιξε. Τα γνωρίζουν αυτά. Εχουν ιστορική γνώση της κωλοτούμπας.
Σχεδιάζουν λοιπόν να κάνουν το ίδιο και κάποιοι “σύντροφοι” του ΠαΣοΚ. Το ΠαΣοΚ εξάλλου είναι φοβερό εργαλείο για να το αφήσουν να πάει χαμένο εύκολα. Το ΠαΣοΚ είναι επένδυση.
Μετά την συντριβή του, που έρχεται σύντομα και τον καταποντισμό του εκλογικά (αν και δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι’ αυτό), κάποια στελέχια του, που τόσον καιρό είναι σε ηγετικές θέσεις, θα παρουσιαστούν και πάλι μπροστά μας, και σαν να πέρασαν από μια αόρατη κολυμπήθρα του Σιλωάμ, θα αποκηρύξουν την “λοξοδρόμηση από τις αρχές του κινήματος” (τι γελάτε ρε;), θα ξαναορκιστούν πίστη στα σοσιαλιστικά ιδανικά και στο λαϊκό κίνημα, και θα αναλάβουν πάλι να μας σώσουν.
Το ΠαΣοΚ προετοιμάζει μεθοδικά την επόμενη, μετά τον ΓΑΠ, μέρα του. Την θριαμβική του επανεμφάνιση. Πάλλευκο από τις αμαρτίες του παρελθόντος (“εμείς τα λέγαμε σύντροφοι, τα είχαμε καταγγείλει, αλλά η εσωκομματική αντίδραση, μπλα, μπλα…”).
Φτύστε τους να μη τους ματιάσετε.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.