ΕΛΛΑΔΑ – ΙΣΠΑΝΙΑ η ιδια συνταγή…

h.koppdelaney

του A.M

Πολλές φορές ακούμε ή λέμε πως οτι συμβαίνει σήμερα είναι ενα καλά οργανωμένο, και από καιρό δουλεμένο σχέδιο.

Είναι όντως έτσι ή πρόκειται για μία δικαιολογία με την οποία προσπαθούμε να ξορκήσουμε το “κακό” και να ρίξουμε τις ευθύνες σε άλλους;

Η αλήθεια είναι οτι την ίδια συνταγή που σήμερα εφαρμόζεται στην Ελλάδα, λόγω κρίσης, την είδαμε να εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες. Με μεγάλη επιτυχία για το κεφάλαιο την είδαμε να εφαρμόζεται στην Ισπανία πριν απο περίπου 25 χρόνια.

Όταν η συμπαθέστατη κατά τα άλλα Ισπανία είχε φτάσει στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσε να φτάσει μία χώρα, στο σημείο που θέλουν να φτάσουμε και εμείς δηλαδή, με τον κόσμο της να μην έχει δουλειές και να βρίσκεται μέσα στην πλήρη απελπισία. Τότε ήρθαν οι ξένοι «σωτήρες» να την βοηθήσουν. Την στιγμή λοιπόν που το εργατικό δυναμικό της χώρας ήταν διατεθημένο να δουλέψει για ένα κομάτι ψωμί προκειμένο να ταϊσει τα παιδιά και την οικογένεια του, τότε αποφάσισαν οι μεγάλες δυνάμεις πως έπρεπε να “σώσουν” αυτή τη χώρα…

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε μία απίστευτη και γρήγορη ανοικοδόμηση της Ισπανικής οικονομίας, με μεταφορά πολλών μονάδων βαρειάς βιομηχανίας και εργοστασίων, όπως τεράστιες μονάδες κατασκευής αυτοκινήτων.

Τότε όλοι ένιωθαν υπερίφανοι και καμαρώναν για «το θαύμα της Ισπανίας», όπως έλεγαν,που απο το μηδέν κατάφερε να δημιουργήσει μια συνεχώς αναπτυσόμενη και δυνατή οικονομία.

Έτσι λοιπόν οι ξένοι επενδυτές καμάρωναν για τον τίτλο των ευεργετών που είχαν κερδίσει μέσα στις καρδιές του κόσμου, πέραν βέβαια των πολλαπλάσιων κέρδών που εξασφάλιζαν λόγω του πολύ μικρού κόστους παραγωγής.

Οι πολιτικοί της χώρας διαφήμιζαν και επαινούσαν τους εαυτούς τους για τις πολιτικές τους ικανότητες και τη στρατηγική τους, βάση των οποίων χτίσανε μία δυνατή οικονομία.

Και τέλος ο πολύπαθος λαός  ένιωθε ευτυχισμένος που απλα κατάφερνε να βρεί μια δουλειά να ζήσει την οικογένεια του.

Αυτό κράτησε μια εικοσιπενταετία περίπου κατά την διάρκεια της οποίας όλα πήγαιναν καλά. Οι επιχειρηματίες με τα κέρδη τους, οι πολιτικοί με τις θέσεις τους και ο απλός λαός με τις δουλειές του.

Η αγορά όμως σιγά σιγά επέβαλε μεγαλύτερους μισθούς και μεγαλύτερο ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας. Αυτό σήμανε και την αρχή του τέλους. Έτσι ,για άλλη μια φορα, και αφου πλέον είχαν απομιζήσει τον πολύπαθο λαό της χώρας, τον αφήσανε ξανά στην τύχη του. Κλείσανε τα εργοστάσια έφυγαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, χάθηκαν οι δουλειές και η Ισπανία για άλλη μια φορα βρέθηκε αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιαλτη της.

Αυτό είναι το σενάριο του έργου που παίζεται τώρα στην χώρα μας, δοκιμασμένο και σίγουρο.

Η μόνη του διαφορα?

Ο χρόνος επιβολής του δοκιμασμένου αυτού σεναρίου. Στην περίπτωση της Ελλάδα αυτό που θέλουν να δοκιμάσουν οι μεγάλες δυνάμεις είναι  πόσο σύντομα μπορούν να εφαρμόσουν τα σχέδια τους και ποιές είναι  οι “χρονικές” κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων θα υπάρξει πραγματική επανάσταση του λαού η οποία μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια τους.

http://www.inprecor.gr/