ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ - Η Επανάσταση του 1821 και η Εκκλησία

Δυο αποκηρύξεις που υπέκρυπταν σκοπιμότητες

 

  Ο απαγχονισμός του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ έγινε όταν οι Τούρκοι μετά από έφοδο βρήκαν αποδείξεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για πρωταγωνιστικό ρόλο του ιδίου και της εκκλησίας στην Επανάσταση του '21.  Το γεγονός αυτό αποκρύπτουν επιμελώς οι υβριστές και παραχαράκτες και αναδεικνύουν μόνο την καταδίκη της Επανάστασης, που ήταν αποδεδειγμένα προσχηματική.

Κ. Δεσποτόπουλος: «Η αποκήρυξη της επανάστασης του 1821 από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Έ΄ έχει παρερμηνευτεί. Του Ανήκει τιμή και δόξα για τη σωστική του υπόδουλου Γένους απόφαση του, να προβεί σε αποκήρυξη της Επανάστασης του 1821»

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Τον τελευταίο καιρό κάποιοι αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας με ενορχηστρωμένη τακτική, προσπαθούν να αλλάξουν τα ιστορικά δεδομένα παρουσιάζοντας καινοφανείς απόψεις για να ανατρέψουν και να πλήξουν την ιστορική αλήθεια. Ο στόχος αυτών, των στρατευμένων στη «παγκοσμιοποίηση» και τη «νέα τάξη» που ξαναγράφουν υπό το πρίσμα μιας κατευθυνόμενης δήθεν «προοδευτικής» ιδεολογίας την ιστορία, με επικάλυμμα την «επιστημονική τεκμηρίωση» από θολές πηγές, είναι προφανής: Να μειώσουν το ρόλο της εκκλησίας στην επανάσταση του ’21 θεωρώντας τον ασήμαντο.

Στα πλαίσια της 'αποστολής' τους αυτής, σπιλώνουν αγωνιστές (όπως τον Κολοκοτρώνη), ενώ τονίζουν με έμφαση ότι «η επίσημη εκκλησία ήταν αντίθετη στην επανάσταση και όσοι ελάχιστα ανώτεροι κληρικοί έλαβαν μέρος, ανήκαν στην κατηγορία αυτών, που ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ απειλούσε ότι θα αφορίσει».
Αναμφισβήτητα η Επανάσταση του ’21 αποφασίστηκε από τη Φιλική Εταιρία (αρχηγός της ο Πόντιος ευπατρίδης πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης) και όχι από την εκκλησία και ο ένοπλος τότε αγώνας του έθνους είχε διεξαχθεί από την αγωνιστική πρωτοπορία του λαού, με μικρή αλλά ηρωική συμμετοχή κληρικών. Υπήρξε επίσης επίσημη αποκήρυξη της επαναστάσεως από τον Πατριάρχη...
Αποτελούν όμως αυτά πραγματική αντίθεση της εκκλησίας προς την επανάσταση του ’21; Την απάντηση τη δίνει μια κορυφαία προσωπικότητα, ίσως ο πιο αρμόδιος απ’ όλους, ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, μέσα από τα γραφτά του και όχι οι κατευθυνόμενοι ιστορικοί: «Είναι, φρονώ ιστορικά επιπόλαιη μια τέτοια γνώμη». Και συνεχίζει ο Κων. Δεσποτόπουλος, ο μεγάλος αυτός ακαδημαϊκός δάσκαλος για να αποστομώσει τους διαστρεβλωτές της ιστορίας:
«Αγνοείται από τους φορείς της, (σ.σ. της ιστορικά επιπόλαιης γνώμης) ότι αποστολή της εκκλησίας ήταν να σώσει τη ζωή της γενεάς εκείνης των Ελλήνων και ότι με την έναρξη της Επανάστασης το μέγα πλήθος των Ελλήνων της γενεάς εκείνης, κατοίκων των-Πελοποννήσου και Στερεάς και ολίγων νησιών-εκτεταμένων περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βρέθηκαν αυτομάτως σε κατάσταση ομηρείας. Και δεν επιτρέπεται να παραγνωρίζεται η βαρύτατη αντίστοιχη ευθύνη του Πατριάρχη.
» Εκινδύνευσε τότε να εξολοθρευτεί μέγα πλήθος των Ελλήνων και οι άντρες της Φιλικής Εταιρίας να καταστούν ολετήρες του Γένους. Ο Σουλτάνος έξαλλος όταν έμαθε την Επανάσταση, υπέγραψε διάταγμα εξοντωτικό των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Χρειαζόταν όμως να το προσυπογράψει και ο θρησκευτικός των Τούρκων ηγέτης. Και ο τότε κάτοχος του αξιώματος αυτού Χατζή Χαλίλ εφέντης, ανήρ φιλάνθρωπος, αρνήθηκε να το προσυπογράψει με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπει το Κοράνι σφαγή αθώων και μυστικά διαμήνυσε προς τον Πατριάρχη να τον ενισχύσει προς τη σωστική άρνηση του.
» Για την απόδειξη λοιπόν της αθωότητας, ως προς την Επανάσταση, του μεγάλου πλήθους των Ελλήνων, των ευρισκόμενων ήδη, επαναλαμβάνω, σε κατάσταση ομηρείας, ο μόνος τρόπος ήταν: ο θρησκευτικός τους ηγέτης, δηλαδή ο Πατριάρχης, να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως. Και ανήκει τιμή και δόξα στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ για τη σωστική του υπόδουλου Γένους απόφαση του να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως του 1821. Αλίμονο για το γένος των Ελλήνων, αν δεν είχε τότε ο Πατριάρχης το ηθικό σθένος και τη συναίσθηση του καθήκοντος να προβεί στην επώδυνη αυτή αποκήρυξη.

 Οι Τούρκοι πετούν τη σωρό του Οικουμενικού Πατριάρχη στη θάλασσα

» Και ας μη λησμονούμε, ότι ο μέγας αυτός Πατριάρχης, πλήρωσε βαρύ τίμημα για την εθνοσωτήρια καθόλου συμπεριφορά του, με τον βασανισμό του και τον απαγχονισμό του. Ας μη λησμονούμε, όμως, ότι και ο θρησκευτικός των Τούρκων ηγέτης επλήρωσε και αυτός βαρύ τίμημα για τη σωστική των Ελλήνων συμπεριφορά του, με την καθαίρεση του και τον πνιγμό του από τους Τούρκους στην Προποντίδα.
» Εξάλλου, επισημαίνουμε ότι ο Αρχηγός της Επαναστάσεως Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε διαμηνύσει από τον Ιανουάριο του 1821 προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ότι ενδέχεται ο Πατριάρχης να προβεί σε αποκήρυξη της Επαναστάσεως, για να προστατεύσει τους Έλληνες των μη επαναστατημένων περιοχών, αλλά ότι βέβαια η προκήρυξη αυτή δεν θα εκφράζει το πραγματικό φρόνημά του. ( σ.σ. αυτό το στοιχείο, οι … προοδευτικοί κατευθυνόμενοι ιστορικοί σκοπίμως το αποκρύπτουν και το αποσιωπούν!!!»
» Δυο άντρες τότε υπήρξαν σωτήρες του Έθνους. Ο Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, με την ηθική εγρήγορση του και την ευθυκρισία του και την αυτοθυσία του, αυτός προπάντων, σε αγαστή συνεργασία με τον Τούρκο ομόλογό του, έσωσε το γένος των Ελλήνων από τον επικείμενο τότε αφανισμό. Ο άλλος μέγας Έλλην της εποχής εκείνης, ο Ιωάννης Καποδίστριας, έσωσε την Επανάσταση, μόλις είχε αρχίσει, με τη διπλωματική δεξιοτεχνία του, καθώς επέτυχε στο Λάιμπαχ να ματαιώσει απόφαση των εκεί συγκεντρωμένων Αρχηγών των Μεγάλων τότε Δυνάμεων για επέμβαση του αντεπαναστατικού συνασπισμού των εναντίον του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων και μάλιστα, για να επιτύχει τη ματαίωση αυτή, εδέησε να συντάξει ο ίδιος αποκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη ως Αρχηγού της Επαναστάσεως των Ελλήνων.
Δυο «αποκηρύξεις», λοιπόν, συνέβαλαν κρίσιμα για την περίσωση το 1821 του Γένους των Ελλήνων και για την μη καταστολή με διεθνή σύμπραξη της απελευθερωτικής του Επαναστάσεως. Και αποτελεί σφάλμα οικτρό των ιστορικών, η γνώμη για τις σωτήριες αυτές «αποκηρύξεις» ότι ενέχουν αντίθεση των αυτουργών τους προς την Ελληνική Επανάσταση.

3)  4) Ο ακαδημαϊκός Κων. Δεσποτόπουλος αποστομώνει τους αναθεωρητές της ιστορίας