Δείπνο Wall Street – Πεκίνου

Πενήντα προσωπικότητες, από τις ισχυρότερες της παγκόσμιας οικονομίας, συγκέντρωσε την περασμένη εβδομάδα στο Μανχάταν ο Ελληνας επενδυτής Στέλιος Ζαββός, για να συζητήσουν τη ραγδαία γεωοικονομική μεταστροφή που σημειώνεται στον πλανήτη, με την ανέλιξη της Κίνας στο επίκεντρο των μεγάλων αλλαγών του 21ου αιώνα. Τα συμπεράσματα από το λαμπρό αυτό δείπνο εργασίας είναι πολλά και αναφέρονται στο πώς μπορεί να οικοδομηθεί το νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, άρα και πώς περίπου θα διαμορφωθεί ο νέος γεωπολιτικός χάρτης του κόσμου.

Ηταν εκεί, ενδεικτικά το επισημαίνουμε, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Λι Μπάοντονγκ και οι οικονομικοί σύμβουλοι της κινεζικής κυβέρνησης, ο νομπελίστας Ρόμπερτ Μαντέλ, ο πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs Τζον Θόρντον και ο παγκοσμίου φήμης οικονομολόγος Τζέφρι Σακς, πολλοί τραπεζίτες, πέντε Ελληνες εφοπλιστές και οι μεγαλύτεροι παίκτες της Wall Street και των διεθνών αγορών, οι γνωστοί δισεκατομμυριούχοι Σόρος, Πόλσον κ.ά. Με αφορμή τις επενδύσεις και πού θα πρέπει να κατευθυνθούν, η συγκέντρωση αυτή αποτέλεσε μία ακόμη επαφή μεταξύ των δύο οικονομικών κόσμων.

Εκ των βασικών συμπερασμάτων –που λόγω του ευρωπαϊκού χαρακτήρα αυτής της στήλης το μεταφέρουμε πρώτο– είναι η εκτίμηση των περισσοτέρων συνομιλητών, ότι η Ευρώπη θα προχωρήσει σε κοινή λύση εξόδου από την κρίση (αναμένοντας τη σύνοδο κορυφής στο τέλος Μαρτίου) κι ότι θα προωθήσει ταχύτερα την οικονομική και πολιτική της ενοποίηση. Είναι ένα κολοσσιαίο θέμα, για τις οικονομίες της Ευρώπης αλλά και για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου στο παγκόσμιο παιγνίδι, το οποίο η Γερμανία αποφάσισε πλέον να σπρώξει αποφασιστικά, με τους δικούς της ωστόσο όρους. Αυτό μόνο που θεωρούν οι διεθνείς οικονομικοί παράγοντες ότι η Ευρώπη θα πρέπει να κλείσει πολύ γρήγορα, είναι το πρόβλημα της «τρύπας» των τραπεζών της Ιρλανδίας.

Το δεύτερο από τα βασικά συμπεράσματα είναι ότι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει επί της ουσίας παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, διότι δεν υπάρχουν οι θεσμικές υποδομές σε παγκόσμια κλίμακα και, παράλληλα, δεν υπάρχει μια στιβαρή ηγεσία που να καθοδηγεί τις διεθνείς εξελίξεις. Τούτη τη στιγμή δεν λειτουργεί ως σημείο αναφοράς το G20, μάλλον πρόκειται για G0 εάν μπορούμε να το πούμε έτσι. Αρα, χρειάζεται πολλή δουλειά για να σχηματιστεί η νέα τάξη πραγμάτων και να περάσουμε από τη ρευστότητα και την αβεβαιότητα σε ένα σταθερό νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Η Αμερική είναι σε υποχώρηση και δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να μπορεί να καταλάβει τους Κινέζους, αλλά και η Κίνα δεν φαίνεται να θέλει να παίξει πλήρως, την ώρα αυτή, τον ρόλο της ως ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη και αποφεύγει τις δεσμεύσεις απέναντι στη Δύση. Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι στο νέο παγκόσμιο σύστημα, όποτε αργά ή γρήγορα διαμορφωθεί, διότι διαφορετικά δεν μπορεί να γίνει εν μέσω τόσων ανισορροπιών, καθοριστικό ρόλο θα έχουν οι ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις. Δηλαδή, εκτός εννοείται από την Κίνα, συμπρωταγωνιστές θα είναι η Ρωσία, η Ινδία και η Βραζιλία. Μιλάμε για ένα περισσότερο πολυκεντρικό σύστημα, με δεδομένο ότι πάντα στην πρώτη γραμμή θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και η Ευρώπη, με την προοπτική που χαράσσει της πολιτικής ενοποίησης.

• Συγγραφή: Του Γιαννη Kοτοφωλου
• Πηγή: Eφημερίδα «Καθημερινή» το είδα εδώ: http://www.inprecor.gr/