Το κυβερνητικό σχέδιο για τη γενική εκποίηση που, όπως επιμένουν, να «καρφώνουν» αξιωματούχοι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ έχει συμφωνηθεί με την τρόικα, δεν εξαιρεί σχεδόν κανένα περιουσιακό στοιχείο του κράτους για τη συγκέντρωση των περιβόητων 50 δισ.
Φυσικά, δεν πρόκειται να μπει πωλητήριο στα 80.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δημόσια γης (από τα 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ελληνικής Επικράτειας) που, άλλωστε, στο μεγαλύτερο μέρος της είναι αχαρτογράφητο ή καταπατημένο. Ούτε τα 18.000 χιλιόμετρα παράκτιας γης που, θεωρητικά, θα έπρεπε να έχει οριστεί ως αιγιαλός. Στην πραγματικότητα, από τα 71.000 ακίνητα που έχει καταγράψει (στο πόδι) η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ) (εκτιμώμενης αξίας 272 δισ. κατά την ΚΕΔ, 100 δισ. κατά το ΔΝΤ), μικρό τμήμα είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμα. Τα υπόλοιπα, μάλλον πάνε υπέρ πίστεως και… καταπατήσεως.
Η προσοχή, λοιπόν, της «κυβέρνησης των κτηματομεσιτών» εστιάζεται σε περίπου 15 «φιλέτα», όπως το Ελληνικό, η πρώην αμερικανική βάση στις Γούρνες, μεγάλες εκτάσεις στη Χαλκιδική κ.λπ.
Για τα ακίνητα αυτά προτείνονται ως εναλλακτικές μορφές «αξιοποίησης», η μακροχρόνια μίσθωση, το σύστημα sale & lease back (το κράτος πουλάει και ξανανοικιάζει από τον αγοραστή το ακίνητο) και φυσικά η κανονική πώληση. Επιπρόσθετα, μελετάται η τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από τα ακίνητα αυτά (έκδοση ομολόγων) ή η ένταξή τους σε εταιρία συμμετοχών (holding) που θα εισαχθεί στο Χ.Α.
Κάτι αντίστοιχο εξετάζεται και για τις συμμετοχές του κράτους σε εταιρίες (εντός ή εκτός χρηματιστηρίου). Ιδιαίτερα για τις 13 εισηγμένες στο Χ.Α. προκρίνεται η κατά περίπτωση εκποίηση (προφανώς, ανάλογα και με το ενδιαφέρον των ιδιωτών που τις «πολιορκούν».
Ωστόσο, το πιο εξωφρενικό μέτρο που προωθείται είναι η παράδοση στους ιδιώτες σχεδόν ολόκληρης της «βαριάς υποδομής» της χώρας. Για τις οποίες προωθείται μοντέλο… Μπόμπολα. Ήτοι, συμβάσεις παραχώρησης για δεκάδες αεροδρόμια και λιμάνια και εκατοντάδες χιλιόμετρα οδικών αξόνων, μέσα από εταιρίες συμμετοχών στις οποίες ο ιδιώτης θα παίρνει το 49% και το μάνατζμεντ. Για τους αφελείς που, ενδεχομένως, περιμένουν ότι ίσως αυτό μεταφραστεί σε… αναβάθμιση υπηρεσιών, υπενθυμίζεται η εμπειρία των διοδίων στο μεγαλύτερο μέρος του εθνικού οδικού δικτύου.
Στην παράδοση της «βαριάς υποδομής» της χώρας στους ιδιώτεςχ και ιδιαίτερα σε ξένους κολοσσούς, θα πρέπει να συμπεριληφθεί και το στρατηγικό «τετράπτυχο: φως, νερό τηλέφωνο και… τράπεζες». Την ουρά της εκποίησης δεν γλιτώνουν οι στρατηγικές συμμετοχές στην ενέργεια (ΔΕΗ, ΕΛ.ΠΕ.), η ύδρευση (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), το… υπόλοιπο του ΟΤΕ, η Αγροτική Τράπεζα και, πρώτο στη σειρά, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Θα βρεθούν αγοραστές; Οι χρυσοκάνθαροι των αγορών μπορούν να παίξουν σκληρά το παιχνίδι της απαξίωσης, για να πάρουν κοψοχρονιά κερδοφόρα φιλέτα που σήμερα έχουν ευτελή μετοχική αξία (οι 13 εισηγμένες ΔΕΚΟ έχουν μετοχική αξία 6,7 δισ., αλλά πέρσι απέδωσαν κέρδη 1,6 δισ.!).
Αν, λοιπόν, το παζάρι για την εκποίηση δεν αποδώσει τα πολυαναμενόμενα 50 δισ. σε 2-3 χρόνια, τι θα κάνουν οι «μάγοι» της αποκρατικοποίησης; Θα πουλήσουν και τον πληθυσμό της χώρας στα σκλαβοπάζαρα;
Για τα ακίνητα αυτά προτείνονται ως εναλλακτικές μορφές «αξιοποίησης», η μακροχρόνια μίσθωση, το σύστημα sale & lease back (το κράτος πουλάει και ξανανοικιάζει από τον αγοραστή το ακίνητο) και φυσικά η κανονική πώληση. Επιπρόσθετα, μελετάται η τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων από τα ακίνητα αυτά (έκδοση ομολόγων) ή η ένταξή τους σε εταιρία συμμετοχών (holding) που θα εισαχθεί στο Χ.Α.
Κάτι αντίστοιχο εξετάζεται και για τις συμμετοχές του κράτους σε εταιρίες (εντός ή εκτός χρηματιστηρίου). Ιδιαίτερα για τις 13 εισηγμένες στο Χ.Α. προκρίνεται η κατά περίπτωση εκποίηση (προφανώς, ανάλογα και με το ενδιαφέρον των ιδιωτών που τις «πολιορκούν».
Ωστόσο, το πιο εξωφρενικό μέτρο που προωθείται είναι η παράδοση στους ιδιώτες σχεδόν ολόκληρης της «βαριάς υποδομής» της χώρας. Για τις οποίες προωθείται μοντέλο… Μπόμπολα. Ήτοι, συμβάσεις παραχώρησης για δεκάδες αεροδρόμια και λιμάνια και εκατοντάδες χιλιόμετρα οδικών αξόνων, μέσα από εταιρίες συμμετοχών στις οποίες ο ιδιώτης θα παίρνει το 49% και το μάνατζμεντ. Για τους αφελείς που, ενδεχομένως, περιμένουν ότι ίσως αυτό μεταφραστεί σε… αναβάθμιση υπηρεσιών, υπενθυμίζεται η εμπειρία των διοδίων στο μεγαλύτερο μέρος του εθνικού οδικού δικτύου.
Στην παράδοση της «βαριάς υποδομής» της χώρας στους ιδιώτεςχ και ιδιαίτερα σε ξένους κολοσσούς, θα πρέπει να συμπεριληφθεί και το στρατηγικό «τετράπτυχο: φως, νερό τηλέφωνο και… τράπεζες». Την ουρά της εκποίησης δεν γλιτώνουν οι στρατηγικές συμμετοχές στην ενέργεια (ΔΕΗ, ΕΛ.ΠΕ.), η ύδρευση (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), το… υπόλοιπο του ΟΤΕ, η Αγροτική Τράπεζα και, πρώτο στη σειρά, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Θα βρεθούν αγοραστές; Οι χρυσοκάνθαροι των αγορών μπορούν να παίξουν σκληρά το παιχνίδι της απαξίωσης, για να πάρουν κοψοχρονιά κερδοφόρα φιλέτα που σήμερα έχουν ευτελή μετοχική αξία (οι 13 εισηγμένες ΔΕΚΟ έχουν μετοχική αξία 6,7 δισ., αλλά πέρσι απέδωσαν κέρδη 1,6 δισ.!).
Αν, λοιπόν, το παζάρι για την εκποίηση δεν αποδώσει τα πολυαναμενόμενα 50 δισ. σε 2-3 χρόνια, τι θα κάνουν οι «μάγοι» της αποκρατικοποίησης; Θα πουλήσουν και τον πληθυσμό της χώρας στα σκλαβοπάζαρα;
Μιχάλης Σιάχος
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.