Φανταστείτε…
… ένα παράλληλο σύµπαν µετά το µεγάλο κραχ του 2008. Οργισµένοι πολίτες µαζεύονται σε κάθε πόλη της χώρας, ολόκληρες εβδοµάδες, απαιτώντας από την κυβέρνηση να βάλει επιτέλους ένα χαλινάρι στους ασύδοτους µεγαλοεπιχειρηµατίες και να τους αναγκάσει να πληρώσουν φόρους. Οι διαδηλωτές, νέοι, γέροι, παιδιά, κλείνουν τα καταστήµατα των επιχειρήσεων που έχουν καταληστέψει τη χώρα. Πολιορκούν τα υποκαταστήµατα των τραπεζών που προκάλεσαν την οικονοµική κρίση και φωνάζουν: «Εσείς προκαλέσατε την κρίση! Ηρθε η ώρα να πληρώσετε!».
… ένα παράλληλο σύµπαν µετά το µεγάλο κραχ του 2008. Οργισµένοι πολίτες µαζεύονται σε κάθε πόλη της χώρας, ολόκληρες εβδοµάδες, απαιτώντας από την κυβέρνηση να βάλει επιτέλους ένα χαλινάρι στους ασύδοτους µεγαλοεπιχειρηµατίες και να τους αναγκάσει να πληρώσουν φόρους. Οι διαδηλωτές, νέοι, γέροι, παιδιά, κλείνουν τα καταστήµατα των επιχειρήσεων που έχουν καταληστέψει τη χώρα. Πολιορκούν τα υποκαταστήµατα των τραπεζών που προκάλεσαν την οικονοµική κρίση και φωνάζουν: «Εσείς προκαλέσατε την κρίση! Ηρθε η ώρα να πληρώσετε!».
Φαντασιώσεις;…
… Και όµως, όλα αυτά συνέβησαν πραγµατικά. Αυτό το παράλληλο σύµπαν υπάρχει και ονοµάζεται Βρετανία, µας πληροφορεί ο δηµοσιογράφος Τζόχαν Χάρι. Μέχρι πρόσφατα, οι άνθρωποι που ζουν εκεί διατύπωναν τις ίδιες απορίες που διατυπώνουν και πολλοί άλλοι απλοί άνθρωποι σε χώρες στις οποίες υποφέρουν καθηµερινά από τη λιτότητα που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις. Γιατί είµαστε όλοι τόσο παθητικοί; Γιατί τους αφήνουµε να µας ληστεύουν; Γιατί µένουµε στους καναπέδες µας µπροστά στην τηλεόραση, την ώρα που οι πολιτικοί ξεπουλάνε τις δηµόσιες υπηρεσίες για να παχύνουν κι άλλο οι πλούσιοι; Ωσπου δώδεκα απλοί άνθρωποι, ανάµεσά τους µια νοσοκόµα, ένας πυροσβέστης, ένας φοιτητής, µαζεύτηκαν ένα βράδυ σε ένα λονδρέζικο παµπ και κατάλαβαν ότι δεν έκαναν τις σωστές ερωτήσεις. «Γιατί δεν κάνουµε εµείς πρώτοι την αρχή;» είπαν. «Τότε, ίσως να µας ακολουθήσουν και άλλοι».
… Και όµως, όλα αυτά συνέβησαν πραγµατικά. Αυτό το παράλληλο σύµπαν υπάρχει και ονοµάζεται Βρετανία, µας πληροφορεί ο δηµοσιογράφος Τζόχαν Χάρι. Μέχρι πρόσφατα, οι άνθρωποι που ζουν εκεί διατύπωναν τις ίδιες απορίες που διατυπώνουν και πολλοί άλλοι απλοί άνθρωποι σε χώρες στις οποίες υποφέρουν καθηµερινά από τη λιτότητα που έχουν επιβάλει οι κυβερνήσεις. Γιατί είµαστε όλοι τόσο παθητικοί; Γιατί τους αφήνουµε να µας ληστεύουν; Γιατί µένουµε στους καναπέδες µας µπροστά στην τηλεόραση, την ώρα που οι πολιτικοί ξεπουλάνε τις δηµόσιες υπηρεσίες για να παχύνουν κι άλλο οι πλούσιοι; Ωσπου δώδεκα απλοί άνθρωποι, ανάµεσά τους µια νοσοκόµα, ένας πυροσβέστης, ένας φοιτητής, µαζεύτηκαν ένα βράδυ σε ένα λονδρέζικο παµπ και κατάλαβαν ότι δεν έκαναν τις σωστές ερωτήσεις. «Γιατί δεν κάνουµε εµείς πρώτοι την αρχή;» είπαν. «Τότε, ίσως να µας ακολουθήσουν και άλλοι».
Η νέα…
…κυβέρνηση της Βρετανίας υποβάλλει τη χώρα στην πιο ακραία λιτότητα από το 1920. Τριπλασίασε τα δίδακτρα στα πανεπιστήµια. Εκοψε 20% από τους προϋπολογισµούς των παιδικών νοσοκοµείων. Και µόνο στο Λονδίνο, περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους επειδή η κυβέρνηση τους έκοψε το στεγαστικό επίδοµα. Ανάµεσα σε αυτά τα στοιχεία, εκείνη η παρέα των δώδεκα, που ονοµάστηκε UKUncut, έκανε µερικές εντυπωσιακές παρατηρήσεις. Ολόκληρο το πακέτο λιτότητας για τους φτωχούς ανέρχεται σε 7 δισ. στερλίνες. Μία µόνο βρετανική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας χρωστάει 6 δισ. στερλίνες σε φόρους. «Ηταν λοιπόν σαφές πως αν αναγκαζόταν να πληρώσει τους φόρους της, κανείς δεν θα χρειαζόταν να ξεσπιτωθεί» λέει ένας της παρέας. «Ετσι αποφασίσαµε να κάνουµε κάτι». Το µήνυµα του κινήµατος UKUncut ήταν απλό: Αν θέλετε να πουλάτε στη χώρα, να πληρώνετε τους φόρους σας. Και απευθυνόταν κυρίως στο ένα τρίτο των 700 µεγαλύτερων βρετανικών επιχειρήσεων που, σύµφωνα µε τη βρετανική φορολογική αρχή, δεν πληρώνουν καθόλου φόρους. Ετσι άρχισε η πολιορκία των καταστηµάτων τους. Και εντελώς «συµπτωµατικά», η κυβέρνηση ανακοίνωσε εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής, από την οποία αποκόµισε 2 δισ. στερλίνες.
…κυβέρνηση της Βρετανίας υποβάλλει τη χώρα στην πιο ακραία λιτότητα από το 1920. Τριπλασίασε τα δίδακτρα στα πανεπιστήµια. Εκοψε 20% από τους προϋπολογισµούς των παιδικών νοσοκοµείων. Και µόνο στο Λονδίνο, περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους επειδή η κυβέρνηση τους έκοψε το στεγαστικό επίδοµα. Ανάµεσα σε αυτά τα στοιχεία, εκείνη η παρέα των δώδεκα, που ονοµάστηκε UKUncut, έκανε µερικές εντυπωσιακές παρατηρήσεις. Ολόκληρο το πακέτο λιτότητας για τους φτωχούς ανέρχεται σε 7 δισ. στερλίνες. Μία µόνο βρετανική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας χρωστάει 6 δισ. στερλίνες σε φόρους. «Ηταν λοιπόν σαφές πως αν αναγκαζόταν να πληρώσει τους φόρους της, κανείς δεν θα χρειαζόταν να ξεσπιτωθεί» λέει ένας της παρέας. «Ετσι αποφασίσαµε να κάνουµε κάτι». Το µήνυµα του κινήµατος UKUncut ήταν απλό: Αν θέλετε να πουλάτε στη χώρα, να πληρώνετε τους φόρους σας. Και απευθυνόταν κυρίως στο ένα τρίτο των 700 µεγαλύτερων βρετανικών επιχειρήσεων που, σύµφωνα µε τη βρετανική φορολογική αρχή, δεν πληρώνουν καθόλου φόρους. Ετσι άρχισε η πολιορκία των καταστηµάτων τους. Και εντελώς «συµπτωµατικά», η κυβέρνηση ανακοίνωσε εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής, από την οποία αποκόµισε 2 δισ. στερλίνες.
Το παράδειγµα…
… της παρέας των δώδεκα Βρετανών µιµήθηκαν Αµερικανοί στον Μισισιπή, τη φτωχότερη αµερικανική πολιτεία.
… της παρέας των δώδεκα Βρετανών µιµήθηκαν Αµερικανοί στον Μισισιπή, τη φτωχότερη αµερικανική πολιτεία.
Οργανώνουν παρόµοιες δυναµικές κινητοποιήσεις στο τέλος του µήνα, µε αυτήν την προκήρυξη: «Πριν απολυθεί κι άλλος δάσκαλος, πριν παγώσει κι άλλος µισθός, ας γίνουµε ένα κι ας απαιτήσουµε να πληρώνουν οι πλούσιοι κι όχι µονάχα οι φτωχοί». Η Ιστορία δεν γράφτηκε ποτέ από σιωπηλές πλειοψηφίες αλλά από ηχηρές πρωτοπορίες.
Τα Νέα, http://www.inprecor.gr/
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.